پایکوبی صدها بابا نوئل مقابل دفتر بی‌بی‌سی

علی صابری

بی بی سی

دفتر بی‌بی‌سی در مرکز لندن معمولا آخر هفته‌ها خیلی پرجنب و جوش که نیست، هیچ، آرام هم هست؛ روزهای تعطیل معمولا فقط دست اندر کاران خبر سر کار هستند و پشت بسیاری از میزها کسی ننشسته است.

امروز، شنبه ۱۴ دسامبر هم تا ساعت‌های اولیه بعد از ظهر به جز فش‌فش سیستم تهویه هوا صدایی شنیده نمی‌شد.

ساعت حدود ۴ عصر بود و هوا رو به تاریکی می‌رفت؛ درگیر کار خبر بودم که صدای هوم هوم طبل از بیرون ساختمان توجهم را جلب کرد.

از پنجره طبقه ششم نگاهی به بیرون انداختم، صدها نفر در لباس بابا نوئل بیرون دفتر جمع شده بودند و در مرکز جمعیت یکی از قرمزپوشان به شدت مشغول کوبیدن بر طبلش بود.

رفتم پایین تا از نزدیک از اتفاقی که در جریان بود سر در بیاورم.

از در اصلی ساختمان که خارج شدم، مقابلم، پشت کلیسایی که در همسایگی بی‌بی‌سی است همان جمعیتی که از پنجره دیده بودم مشغول جشنشان بودند؛ اما از خیابان سمت چپی سیل قرمز پوشان بود که می‌آمدند تا به جمعیت اضافه شوند.

بعضی از کارکنان بی‌بی‌سی هم با چشمان گرد شده از تعجب و موبایل به دست بیرون می‌آمدند تا بابا نوئل‌های رقصان را تصویر کنند و احتمالا بعدا عکس‌ها را با دوستانشان در فیسبوک به اشتراک بگذارند.

اما نکته‌ای که برای من جالب بود این که این همه "بابا نوئل" چطور برای جمع شدن در یک جا با هم هما‌هنگ شده‌اند؛ از یکیشان داستان را پرسیدم؛ گفت که وب‌سایتی در اینترنت وجود دارد به اسم "Santa Con" که اگر گوگلش کنم تمام داستان را می‌فهمم.

برگشتم به دفتر کار و رفتم دنبال "سانتا کان" در اینترنت.

برای خودشان وب‌سایتی دارند. و بیشتر هماهنگی‌ها را هم آنجا انجام می‌دهند. البته در فیسبوک هم صفحه‌ای دارند با بیش از پنج هزار عضو.

بر اساس توضیحات وب‌سایت سانتا کن، این مراسم آخر سال میلادی در بیشتر از ۳۰۰ شهر جهان برگزار می‌شود.

در هر شهر محلی را انتخاب می‌کنند و آنجا جمع می‌شوند، می‌نوشند، معاشرت می‌کنند و می‌رقصند.

    "رکورد پرجمعیت‌ترین تجمع سانتاها که در کتاب گینس هم ثبت شده مربوط به مراسم سال ۲۰۰۷ است که در میدان گیلدهال شهر داربی ایرلند شمالی اتفاق افتاده."

ظاهرا مکان برگزاری این مراسم در لندن معمولا میدان ترافالگار است؛ اما در وبسایت سانتا کان تاکید شده بود که امسال کسی به ترافالگار نرود؛ چرا که هنوز مراسم یادبود نلسون ماندلا، رهبر مبارزات ضد نژادپرستی آفریقا، در این میدان در جریان است.

برای خودشان قانون هم دارند؛ مثلا اینکه می‌گویند سانتا یا همان بابا نوئل با کودکان مهربان است و از کسانی که در این مراسم حاضر می‌شوند خواسته‌اند که با کودکانی که در راه برخورد می‌کنند مهربان باشند و چه بهتر که اگر شده حتی یک آب نبات کوچک هم به آنها هدیه بدهند.

بر اساس اطلاعاتی که در وبسایت‌شان موجود بود اولین بار این مراسم در شهر سانفرانسیسکو در ایالت کالیفرنیای آمریکا برگزار شده و بعد کم کم در کشورهای دیگر هم باب شده. رکورد پرجمعیت‌ترین تجمع سانتاها که در کتاب گینس هم ثبت شده مربوط به مراسم سال ۲۰۰۷ است که در میدان گیلدهال شهر داربی ایرلند شمالی اتفاق افتاده.

البته رقص و شادی تمام این مراسم نبود، قسمت‌های ناخوشایندی هم داشت؛ بابا نوئل‌هایی که از فرط مستی وسط جمعیت تمام محتویات معده‌شان را بالا آوردند و نقش زمین شدند و انبوه آشغالی که این جمعیت "خوشحال" از خودش به جا گذاشت و رفت، نمونه‌های نچسب تجمع امروز بود.

برایم جالب بود که چطور این همه آدم اینجا جمع شده بدون حضور حتی یک پلیس؛ البته تعجبم حدود دو ساعت بعد که دوباره به خیابان سر زدم برطرف شد؛ بیشتر از ۴۰ مامور پلیس دور جمعیت حلقه زده بودند.

بعضی‌شان مشغول گپ و گفت با بابا نوئل‌ها بودند، بعضی در حال گرفتن عکس یادگاری با ایشان و بیشترشان هم مواظب بودند که جمعیت از مرز پیاده‌رو خارج نشوند و عرض خیابان را نگیرند. یکی دوتاشان را هم دیدم که به پسر جوانی که بطری خالی نوسیدنی‌اش را به سمتشان پرت کرد تذکر دادند که آرام باشد.

از یکی از پلیس‌ها دلیل تاخیرشان را پرسیدم، گفت: "اینها هرسال در میدان ترافالگرا جمع می‌شوند و امسال هم آنجا منتظرشان بودیم ولی بعد خبردار شدیم که مراسمشان را به چند نقطه دیگر در شهر منتقل کرده‌اند، این شد که با تاخیر رسیدیم". در آخر هم به شوخی و با خنده گفت که اگر خرابکاری کردند می توانید بنویسید که تقصیر پلیس بوده، همیشه تقصیرها می‌افتد گردن پلیس.

با خودم فکر کردم که خوش به حال پلیس لندن که این همه آدم خبر دار شده‌اند که قرار تجمع کجاست، در اینترنت و فیسبوک هم خبر پخش شده اما پلیس با تاخیر از تغییر در محل برگزاری مراسم با خبر شده.

کم کم از تعداد بابا نوئل‌های رقصان کم و سر و صدا شان خوابید، بیرون ساختمان نه بابانوئلی مانده بود و نه پلیسی؛ اما برای من هنوز این نکته جالب است که آدم‌ها چقدر بی‌بهانه دنبال بها‌نه‌تراشی برای شادی کردنند و چقدر راحت در این شهر این بهانه جور می‌شود؛ پلیس هم اوضاع را، دیر یا زود، به کنترل خود در می‌‌آورد و نظم را هم برقرار می‌کند بدون اینکه خدشه‌ای به کیفیت برگزاری مراسم آدم‌های الکی خوش وارد کند.