ناسا: قطب‌های خورشید در سه هفته آینده جابجا می‌شود
تصویر یک لکه خورشیدی. حرکت عمودی میدان مغناطیسی خورشید به سمت اتمسفر آن دیده می شود
دانشمندان ناسا می‌گویند قطب شمال و جنوب خورشید در سه هفته آینده جابجا خواهد شد و این جابجایی تاثیر قابل توجهی بر کل منظومه شمسی خواهد گذاشت.
حدود دو ماه پیش ناسا اعلام کرد در سه چهار ماه آینده جابجایی قطب‌های خورشید صورت خواهد گرفت اما دانشمندان نمی‌توانستند دقیقا زمان این تغییر را پیش بینی کنند.
قطب‌های خورشید هر ۱۱ سال یکبار تغییر می‌کند، پدیده ای که دلیل آن چندان روشن نیست.
با این حال دانشمندان معتقدند تغییر سرعت جریان پلاسما از استوا به قطب (و بالعکس) در سطح خورشید و اینکه سرعت گردش خورشید بدور خود در قطب بیشتر از استوا است نقش عمده‌ای در روند جابجایی قطب های خورشید دارند.
تاد هوکسما مدیر رصدخانه خورشیدی ویلکاکس در دانشگاه استنفورد می گوید : "وقتی قطبیت جدید به سمت قطب خورشید حرکت می‌کند قطبیت قبلی را که عکس آن است از بین می‌برد؛ مثل مد دریا، هر موج آب بیشتری با خود می آورد تا اینکه در نهایت خاصیت قطبی در هر قطب خورشید کاملا بر عکس می شود."
در واقع تغیییر قطب‌های خورشید بتدریج و در طی یازده سال صورت می گیرد؛ لکه‌های خورشیدی (sunspots) که فعالیت مغناطیسی شدیدی دارند متلاشی شده و بتدریج به سمت یکی از قطب‌های خورشید حرکت می‌کنند تا اینکه جایگزین قطب قبلی شوند.
بزرگترین زبانه خورشیدی امسال، حاصل انفجار در یک لکه خورشیدی بسیار فعال
تاثیر این جابجایی قطب‌های خورشید در تمام منظومه شمسی احساس خواهد شد چرا که تاثیر میدان مغناطیسی خورشید میلیاردها کیلومتر، آن سوی پلوتو و مرز فضای بین‌ستاره‌ای (interstellar space) ادامه دارد.
بنابراین جابجایی قطبی خورشید تغییرات بین کهکشانی ایجاد می‌کند که بصورت توفان‌های مغناطیسی ظاهر می‌شود.
این توفان‌ها ممکن است بر لایه یونوسفر جو زمین تاثیر بگذارند و در ارتباطات ماهواره‌ای و رادیویی اختلالاتی ایجاد کنند.
یکی از تاثیرات این جابجایی قطبی که در زمین مشاهده خواهد شد، بیشتر شدن دفعات ، گستردگی و پیدایی شفق‌های قطبی است.
به گفته آقای هوکسما "این رویدادی فاجعه بار نیست، اتفاقی است در ابعاد بسیار وسیع که تاثیراتی واقعی خواهد داشت اما چیزی نیست که باعث نگرانی ما شود."
پلاسما
خورشید عمدتا از پلاسما تشکیل شده است. پلاسما یکی از حالت‌های ماده (مایع، جامد، گاز) است.
پلاسما از حرارت دیدن شدید گاز یا قرار گرفتن آن در میدان مغناطیسی ایجاد می‌شود و می‌توان آن را گاز بشدت یونیزه (دارای بار مثبت یا منفی) دانست.
این بار الکتریکی باعث می شود پلاسما تحت تاثیر میدان‌های مغناطیسی قرار بگیرد و خواصی متفاوت با سه حالت دیگر ماده از خود نشان دهد.
صاعقه آشناترین مثال برای پلاسما است. یونوسفر جو، از ۸۵ تا ۶۰۰ کیلومتری سطح زمین، از پلاسما تشکیل شده است. خورشید و بیشتر ستارگان از پلاسما درست شده اند.
پلاسما را بصورت مصنوعی می‌توان تولید کرد. پلاسمای مصنوعی در نمایشگرهای پلاسما مثل تلویزیون پلاسما و لامپ‌های فلورسنت استفاده می‌شود.