ریشه ژنتیکی اوتیسم
اوتیسم یا در خود ماندگی، احتمالا به فقدان برخی ژن‌ها ارتباط دارد.
پژوهشگران با بررسی و مقایسه افراد سالم و افرادی که "اختلالات طیف درخودماندگی" دارند، به این نتیجه رسیده‌اند که افراد دچار این اختلال، یک نسخه از یک ژن به‌خصوص را کمتر از افراد دیگر دارد.
در آمریکا ۴۳۱ نفر را که "اختلالات طیف درخودماندگی" دارند با ۳۷۹ نفر که چنین اختلالی ندارد، مقایسه کرده‌اند.
پژوهشگران دیگر هم پیش‌تر گفته‌اند که عوامل ژنتیکی می‌توانند یکی از زمینه‌های اصلی اختلال اوتیسم باشد.
آمار می‌گوید حدود یک درصد از مردم، اختلالات طیف درخودماندگی یا اوتیسم دارند. این اختلال، موروثی است ولی دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند علت آن را تشخیص دهند.
حذف‌شدن یا اضافه‌شدن ژن، برای همه افراد رخ می‌دهد. و اصلا به همین خاطر است که آدم‌ها با یک‌دیگر فرق دارند.
ولی این که کدام ژن‌ها کم یا زیاد شوند، نتیجه این تغییر را رقم می‌زند.
تحقیقات نشان می‌دهد افراد با اختلال درخودماندگی، خیلی خیلی بیشتر از دیگر افراد، ژن‌هایشان کم شده.
گروه تحقیقاتی که در بیمارستان بزرگ "مونت سینا" در نیویورک است، می‌گوید این که افراد مبتلا به اوتیسم یک نسخه از این ژن به‌خصوص را کمتر از بقیه دارند، احتمالا بر نحوه فعالیت سلول‌های عصبی مغزشان اثر می‌گذارد.
ژوزف باگزبام که رئیس این گروه است، می‌گوید این اولین تحقیقی است که نشان می‌دهد حذف این یکی دو ژن، در میان افراد مبتلا به در خود ماندگی، عمومیت دارد.
محققان می‌گویند در نتیجه این کمبود، مهارت‌های ارتباطی افراد درخودمانده، مختل می‌شود.
با این حال این گروه تحقیقاتی در آمریکا یادآوری می‌کند که ژن‌های متعددی در اختلال اوتیسم موثر هستند و نه فقط یک ژن.