ایران وایر , همایون خیری آنچه در تعریف هوش گفته میشود این است که هوش عبارت است از توانایی استدلال، حل مسئله و یادگیری. اما درباره چگونگی ایجاد هوش در انسان نظریههای مختلفی وجود دارد. حالا یک گروه پژوهشی از کالج سلطنتی لندن در گزارشی که در نشریه نیچر منتشر کردهاند میگویند قدم بزرگی در شناخت چگونگی ایجاد هوش در انسان برداشتهاند. بر اساس گزارشی که این گروه منتشر کردهاند دو شبکه از ژنها در ایجاد هوش در انسان نقش اساسی دارند.
یکی از دو شبکه ژنی که به نامهای M1 نامگذاری شده شامل حدود هزار ژن و شبکه دوم که به نام M3 معرفی شده شامل 150 ژن میشود. نکته قابل توجه این است که این دو شبکه ژنی نه تنها در ایجاد هوش کارکرد دارند بلکه همین دو مجموعه در ایجاد بیماریهایی نظیر صرع، اوتیسم و اسکیزوفرنی هم نقش کلید بازی میکنند گرچه هنوز بدرستی مشخص نشده که کدام ژنها در بروز هوش یا بیماریهای مغز و اعصاب نقش دارند.
هوش انسانی را میتوان از جنبه کاربردی در فعالیتهایی نظیر یادگیری زبان، وجود حافظه قوی، حفظ تمرکز و توانایی برنامهریزی نیز مشاهده کرد، گرچه منابع مختلف فهرستهای متفاوتی از کارکردهای هوش در انسان ارائه دادهاند که شامل موفقیتهای تحصیلی و انجام کار با کارآیی زیاد نیز میشود. گزارش سال 2002 انجمن روانشناسی امریکا هوش را موضوعی یکسان در تمام افراد نمیشناسد و به شرایط محیطی برای بروز تواناییهای مغزی افراد اشاره میکند ولی در همه شرایط شیوه استدلال افراد در حل مسائل را بعنوان نشانهای برای اطلاق هوش تعریف میکند.
یافته جدید پژوهشگران بریتانیایی به موضوع وجود شبکههای ژنی در بروز هوش اشاره دارد و از این جنبه مهم است که مبنای سلولی برای بروز هوش در افراد ارائه میکند بطوری که اگر بتوان نقش هر ژن در این شبکه را شناخت در اینصورت با دستکاری ژنتیکی میتوان هوش افراد را افزایش داد یا از وقوع بیماریهای مغزی- عصبی در آنها جلوگیری کرد.
از جنبه زیستی یافته جدید با آزمایش نمونههای سلولی کوچکی از مغز 100 موش و 122 انسان زنده، در کنار استفاده از 102 مغز کامل انسانی که صاحبان آنها درگذشته بودند به دست آمده است. علاوه بر این، بررسی سوابق پزشکی و خانوادگی 6732 نفر از ساکنان اسکاتلند که مبتلا به بیماریهای مغز و اعصاب بودند و نیز همکاری 1003 داوطلب منجر به تهیه گزارش جدید شده است. آنچه از داوطلبان خواسته شده بود شرکت در آزمونهای هوش یا IQ بود.
آزمون هوش که به نام IQ شناخته میشود اولین بار در سال 1912 توسط ویلیام اشترن، روانشناس آلمانی معرفی شد.
پژوهشگرانی که گزارش جدید را تهیه کردهاند از مشارکت ژنها در بروز هوش و بیماری صرع بعنوان تفاوت در ژنی که جهش یافته نام میبرند. گزارش میگوید هنوز پاسخی برای این موضوع ندارند که چگونه ژنهایی که در این دو شبکه قرار میگیرند کنار هم چیده میشوند. مشارکت ژنها در بروز هوش و وقوع بیماریها نشان میدهد مرز نامشخصی در مورد تشخیص هوش وجود دارد و تشخیص نادرست میتواند هوشمندی را بعنوان بیماری معرفی کند.
گزارش جدید منجر به تقویت نظریههایی میشود که هوش را نتیجه ترکیب بهتر و تصادفی ژنها میدانند اما پژوهشگران کالج سلطنتی لندن از گزارش خود بعنوان راهی برای شناخت بهتر و خلق راههای تازه برای درمان بیماریهای مغزی نام میبرند.