چرا برخی کشورها بر نامگذاری کودکان نظارت می‌کنند؟
یک دختر ۱۵ ساله ایسلندی موفق شد تا نام خود را، با وجود اینکه "مورد تأیید دولت نبود" حفظ کند. چرا برخی کشورها محدودیت‌هایی برای نامگذاری در نظر می‌گیرند؟
معمولاً برای پدر و مادرها سخت است که نامی پیدا کنند که هر دو بپسندند، چه برسد به نامی که مورد تأیید دولت نیز باشد.
چرا؟
رایج ترین علت، جلوگیری از خجالت زده شدن کودکان است
احتمال گمراه‌کننده بودن نیز یکی از عوامل است
برخی کشورها قوانینی برای تطبیق نام ها با قواعد جنسیتی و دستور زبان وجود دارد
انتخاب اعداد معمولاً ممنوع است
بیورک آیدسدوتیر، هنگامی که ۱۵ سال پیش نام "بلئر" را برای دخترش انتخاب کرد، فکرش را هم نمی‌کرد که دارد قانون شکنی می‌کند.
از نظر مسئولان، بلئر که به معنی نسیم است، نامی مردانه است و استفاده از آن برای دختران مجاز نیست. این به این معنی بود که نام بلئر در واقع در تمام دوره کودکی‌اش، در اسناد رسمی "دختر" بود.
ولی چندی پیش، دادگاه محلی ریکیاویک رأی به این داد که بلئر می‌تواند اسم دختر نیز باشد.
او پس از رأی دادگاه گفت: "بالاخره می‌توانم گذرنامه ای با نام بلئر داشته باشم."
چندین کشور دیگر – مانند آلمان، سوئد، چین و ژاپن – محدودیت‌هایی برای نامگذاری کودکان دارند. ولی چرا؟
نام شما مجاز نیست...
ایسلند
- بله: الویس
- خیر: کارولاینا
نیوزیلند
- بله: ایستگاه اتوبوس شماره ۱۶
- خیر: آره دیترویت
آلمان
- بله: لگولاس
- خیر: متی
سوئد
- بله: متالیکا
- خیر: یبذاسسسسهیبلصممثهقلبیتنلد۲۳۱۲۳
ژاپن:
- خیر: آکوما (به معنی شیطان)
پرتغال:
- خیر: مونالیزا
دانمارک، فرانسه، اسپانیا و آرژانتین نیز سختگیر هستند
در مورد ایسلند، موضوع بر سر دستور زبان و قواعد جنسیتی و هدف، جلوگیری از به دردسر افتادن کودکان است. گاهی اوقات (هرچند نه همیشه) نیز مسئولان اصرار دارند که نام انتخابی را باید بتوان با حروف ایسلندی نوشت.
فهرستی از ۱۸۵۳ نام برای دختران و ۱۷۱۲ نام برای پسران وجود دارد. در صورتی که والدین نام فرزند خود را از این فهرست انتخاب نکنند، باید از یک کمیته ویژه، تائیدیه کسب کنند.
نگرانی در مورد آینده کودکان، در آلمان نیز باعث دخالت در نامگذاری کودکان می‌شود. یک زوج ترک در آلمان، موفق نشدند نام فرزندشان را "اسامه بن لادن" بگذارند.
یک زوج دیگر، بر اساس شهری که در آن با یکدیگر آشنا شده بودند، نام "برلین" را برای فرزندشان انتخاب کرده بودند که با مخالفت مامور ثبت مواجه شد. نهایتاً هنگامی که وکیل خانواده اشاره کرد که دادگاه در یک مورد با نام "لندن" موافقت کرده است، او راضی شد.
ابهام جنسیتی جلوی انتخاب نام "متی" برای یک پسر آلمانی را گرفت؛ چون جنسیت کودکی با این نام واضح نیست. همچنین در آلمان کسی را با نام کوچک مرکل، شرودر یا کهل نمی‌توانید پیدا کنید، چون انتخاب نام خانوادگی به عنوان نام، ممنوع است.
در نیوزیلند، مسئولان با انتخاب نام "۴رییل" مخالفت کردند، چون نام ها نمی‌توانند با عدد شروع شوند.
همچنین یک قاضی در نیوزیلند به دختر جوانی اجازه داد که نامش را که از آن متنفر بود تغییر دهد: "تالولا در حال رقص هولا از هاوایی".
در ژاپن، مسئولان محلی می‌توانند با انتخاب نام‌هایی که به نظرشان مناسب نمی‌آید مخالفت کنند. در سال ۱۹۹۳، جلوی انتخاب نام "آکوما"، به معنی شیطان، گرفته شد.
نام های عجیب آمریکایی
مؤنث
لعاب
کاهو
خردل خ خردل
واژن
بره
پستخانه
و موارد مستهجن دیگری که ذکرشان ممکن نیست
در چین، افرادی مجبور شده‌اند نام خود را تغییر دهند، چون نام اصلی نامفهوم بوده است.
قوانین نامگذاری در ایالات متحده و بریتانیا بسیار آزادتر است.
به گفته مایکل شرود، در آمریکا والدین تقریباً هر نامی که بخواهند را می‌توانند برای فرزندشان انتخاب کنند. او یکی از نویسندگان کتابی است به نام "نام های بد برای بچه‌ها: بدترین نام های واقعی که والدین روی کودکانشان گذاشته‌اند".
به گفته او، در‌واقع والدین این را یکی از روش‌های مهم استفاده از حق آزادی بیان مندرج در قانون اساسی ایالات متحده می‌دانند.
او می‌گوید: "وقتی از محدودیت‌هایی که در کشورهای دیگر اعمال می‌شود مطلع شدم، واقعاً تعجب کردم."
او می‌گوید نام های عجیب چیز جدیدی نیستند. در اسناد سرشماری قرن ۱۸ و ۱۹، نام هایی مانند "قضاوت پادشاه"، "پاییز باشکوه" یا "طاعون وبا" به چشم می‌خورد.
او می‌گوید: "در مجموع تا به حال نام ۲۰ نفر "اسم"، ۴۵۸ نفر "ویرگول"، ۱۸ نفر "نقطه" و یک نفر هم "نقطه ویرگول" بوده است."
در موارد مشکل‌ساز تر، نام هایی مانند "آیما" (من هستم) و "وانا" (می خواهم) نیز به چشم می‌خورد که معمولاً با نام های خانوادگی مانند "من" (مرد)، "هور" (فاحشه)، "پیگ" (خوک) و غیره همراه است. نام‌های توهین آمیزتری نیز اجازه ثبت یافته‌اند.
ولی چرا باید پدر و مادرها همچین کاری با فرزندانشان بکنند؟
آقای شرود می‌گوید: "خیلی از والدین می‌گویند که می‌خواهند که بچه‌شان تک باشد. آن‌ها فکر می‌کنند که این نام ها بامزه است، فرزندشان را از بقیه متمایز می‌کند و به آن‌ها شخصیت می‌دهد."
او می‌گوید: "همچنین آمریکایی ها خیلی نسبت به فرزندانشان احساس مالکیت می‌کنند و مثلاً می‌گویند 'ما هر کاری که بخواهیم با فرزندانمان می‌کنیم، اگر خوششان نمی‌آید، می‌توانند وقتی بزرگ شدند تغییرش دهند'."
وضعیت در بریتانیا چگونه است؟
سخنگوی سازمان ثبت احوال می‌گوید که محدودیتی برای والدین وجود ندارد – به جز موارد خاص، مثلاً در مورد اسامی توهین آمیز، که مأمور می‌تواند مخالفت کند.
- سوپرمن، پری۶ و نام های طولانی که شامل نام تمام اعضای یک تیم فوتبال می‌شود مجاز است.
او می‌گوید، کودکانی که نام های غیرعادی دارند معمولاً در مدرسه مورد آزار دیگران قرار می‌گیرند ولی بعدها نام خود را می پذیرند.
به عقیده آقای شرود، برخی از نام های توهین آمیزتر را می‌توان مشخصاً به عنوان کودک آزاری تلقی کرد، ولی راه حل در تغییر قوانین نیست.
او می‌گوید: "من نمی‌گویم که دادگاه ها نباید دخالت کنند، ولی من ترجیح می‌دهم که این اتفاق تنها زمانی بیافتد که والدین نمی‌توانند به توافق برسند و موضوع به دادگاه کشیده می‌شود."
او ادامه می‌دهد: "من فکر می‌کنم که در بیشتر موارد، والدین به راحتی کوتاه می‌آیند. به نظر من شواهد نشان می‌دهد که مواردی که نام های انتخابی آزاردهنده است به‌قدری معدود است که نیازی به تغییر قوانین نیست."
با این حال در برخی موارد دادگاه ها مجبور به دخالت شده‌اند.
هنگامی که "توماس بوید ریچی سوم" می‌خواست نام کوچکش را به "۳" تغییر دهد، دادگاهی در کالیفرنیا به او گفت که چنین نامی "ذاتاً گیج‌کننده" خواهد بود.