«عشق یکطرفه»؛ التماس سفر به مصر با کدام منطق و عزت؟!

عصر ایران ؛ رضا غبیشاوی -  به نظر می رسد مسأله مصر همچنان با ندانم کاری مقامات ایرانی به صحنه ای برای تحقیر ایرانیان تبدیل شده است.
از قبل از انقلاب مصر و در دوره حکمرانی حسنی مبارک رئیس جمهور وقت مصر، محمود احمدی نژاد از ابوظبی پیغام عجولانه ای را فرستاد که اگر طرف مصری موافقت کند، تا پایان وقت اداری همان روز ، سفارت ایران در قاهره را بازگشایی خواهد کرد که با پاسخ سرد یک مقام دست چندم مصری روبه رو شد.

پس از کناره گیری مبارک از قدرت هم اشتیاق وصف نشدنی مقامات دیپلمات و غیردیپلمات ایرانی برای برقراری روابط با مصر بدون واقع نگری درباره تحولات حقیقی این کشور، باعث شد رابطه تهران و قاهره به رابطه "عشق یکطرفه" تبدیل شود.

از یک سو هر روز مقامات ایرانی از برقراری مجدد روابط و تبدیل دو کشور به دو متحد استراتژیک و ... سخن می گویند و از سوی دیگر، مقامات مصری همچنان با سردی تمام، گلچینی از دلایل و بهانه ها را به عنوان پیش شرط برقراری روابط با ایران مطرح می کنند.

مقامات ایرانی از زمان کناره گیری مبارک از قدرت در ابتدای 2011 ، برقراری دوباره روابط با مصر را خبر می دهند ولی تا امروز که در ابتدای 2013 هستیم، خبری حتی از تبادل سفیر هم نیست و تنها شاهد اظهارات و تمایل یک طرفه و اشتیاق زاید الوصف مقامات ایرانی و اظهارات همراه با اعتماد به نفس بالای آنها درباره برقراری رابطه در آینده ای نزدیک هستیم آینده ای که معلوم نیست چه زمانی اتفاق می افتد ولی تاکنون منجر به امتیاز دهی های مستمر ایرانی ها و از سوی دیگر بی میلی های ادامه دار طرف های مصری هستیم.

آخرین قسمت این سریال دنباله دار، مسأله سفر ایرانیان به مصر است. سابقه این موضوع به اندکی پس از سرنگونی حکومت حسنی مبارک در اوایل 2011 بازمی گردد.

از آن زمان تاکنون مقامات ایرانی درباره زمینه های همکاری با مصر به موضوع اشتیاق ایرانی ها برای سفر به مصر و بازدید از آثار باستانی ، تاریخی و دینی این کشور اشاره کرده و می کنند.
مقامات ایرانی در هر مناسبت و مراسمی این موضوع را به طرف مصری یادآور می شدند و می شوند که هزاران هزار نفر ایرانی با جیب های پرپول و اشتیاق برای خرید و دیدار از آثار دینی و تاریخی و بازارهای مصر آماده سفر به این کشور هستند.

هیچ کسی مخالف سفر ایرانیان به مصر و اضافه شدن مقصدی به مقاصد سفرهای خارجی ایرانیان نیست به ویژه که مصر میزبان آثار باستانی تاریخی مهمی است اما در این ارتباط، چند نکته قابل یادآوری است:

1- کدام کشور دنیا برای اعزام شهروندان خود به کشور دیگری ، اصرار و پافشاری می کند و حاضر به این همه تبلیغ و امتیاز دهی است؟!

اگر گفته شود که دولت ایران خواهان سفرهای خارجی شهروندان خود است که سخن دروغی گفته شده است! دولتی که برای تبلیغات گردشگری ، محدودیت های خاص وضع می کند بعید است برای سفر و گردشگری ایرانیان در مصر این قدر اصرار و پافشاری داشته باشد.

دولت ایران به خوبی می داند که سیاست هایش باعث شده تا طبقه متوسط جامعه ایران حتی از سفرهای توریستی چند روزه به کشورهای همسایه هم منع شوند چه برسد که به کشوری در شمال آفریقا.

کشورها قاعدتاً برای جذب توریست به سمت خود تلاش می کنند و نه برای اعزام توریست به دیگر کشورها. اما مقامات ایرانی ، به هر دری می زنند تا مصری ها اجازه دهند ایرانی ها به آن کشور بروند و حتی برای این منظور ، مدام از خاصه خرجی گردشگران ایرانی دم می زنند ، کما این که پیشتر به مقامات مصری گفته اند هر ایرانی در هر سفر خارجی اش ، 5 هزار دلار خرج می کند ، اگر 400 هزار نفر را راه بدهید ، سالی 2 میلیارد دلار برایتان می ماند. (سخنان آقامحمدی معاون اقتصادی معاون اول رییس جمهور در جمع هیات مصری که خرداد 90 به ایران آمده بود - روزنامه الاهرام) 
2- با اصرار مقامات ایرانی برای اعزام مسافران ایرانی به مصر، مقامات دو کشور توافقنامه ای را در این باره امضا کردند. به گفته وزیر گردشگری مصر، مقامات تهران موافقت کرده اند ایرانی ها در سفر به مصر تنها از دو شهر اسوان و الاقصر بازدید کنند.

به گفته او ، سفر مسافران ایرانی به مصر شامل زیارت از مکان های مذهبی قاهره نمی شود و مقامات ایرانی هم درخواستی برای گنجاندن بازدید اهرام ثلاثه در قاهره در برنامه تور مسافرتی ایرانیان به مصر نداشته اند.

دو شهر انتخاب شده برای گردشگران ایرانی در سفر به مصر، با فاصله زیاد از پایتخت(قاهره)، در جنوب این کشور قرار دارند. فاصله هوایی دو شهر اسوان و الاقصر در جنوب مصر تا قاهره به ترتیب حدود 700 و 600 کیلومتر است.

چه کسی حاضر است این همه راه را از ایران به مصر سفر کند اما به بازدید از اهرام ثلاثه و آثار باستانی در حومه قاهره نرود؟ مصر با همین آثار تاریخی اش در جهان شهره است.

با نگاه به این موضوع به نظر می رسد مقامات مصری هم می خواستند شاهد حضور گردشگران ایرانی در کشور خودشان باشند و هم اینکه از حضور آنها در پایتخت و مراکز مهم توریستی مصر جلوگیری کنند.

3- وزیر گردشگری مصر در بازگشت از ایران گفته است در ابتدا شرکت های دولتی دو کشور ، برای سفر گردشگران ایرانی به مصر فعالیت خواهند کرد. گردشگران ایرانی "تحت نظر" خواهند بود تا حسن نیت آنها "ثابت شود" و معلوم شود که گردشگران ایرانی تنها برای فعالیت های توریستی و نه کارهای دیگری به مصر می آیند تا این سفرها ادامه یابد. در غیر این صورت این سفرها متوقف خواهند شد.

باید پرسید که این چه سیاست و عملکرد همراه با عزت است که مقامات ایرانی در برابر مصر در پیش گرفته اند؟ چرا باید ایرانی ها برای سفر به مصر و بازدید از دو شهر جنوبی این کشور، اینقدر تحت تحقیر قرار بگیرند؟ مگر در مصر چه خبر است؟

مقامات ایرانی  از یک سو برای سفر اتباع مصری به ایران به طور یکطرفه لغو ویزا کرده اند و طرف مقابل برای حضور گردشگران ایرانی در کشورش، هر روز شرط و شروطی را تعیین می کند و هر روز تحقیر جدیدی را روانه طرف ایرانی می کند.
البته مقامات مصری ، حق دارند که مشکوک هم باشند زیرا وقتی می بینند هر شرط تحقیرآمیزی که می گذارند تا بلکه مقامات ایرانی بی خیالشان شوند ، شرط هایشان پذیرفته می شود ، با خود می گویند که لابد کاسه ای زیر نیم کاسه است!

4 - دولت مصر هم اکنون با مشکلات و مسائل زیادی در سیاست خارجی و داخلی روبه رو است و جایی برای مسئله سازی جدیدی در قالب ارتباط با ایران ندارد. دولت مصر با زیرکی و هوشیاری تلاش می کند با استفاده از موضوع رابطه با ایران، از دیگر طرف های منطقه ای و جهانی، امتیاز گیری کند.

ایران با سیاست کلی خود به وسیله ای برای امتیازگیری دولت مصر تبدیل شده است تا دولتمردان مصری هر روز با بهانه و دلیل جدیدی ایران را به پای چشمه برقراری رابطه دیپلماتیک بکشانند و بازگردانند.

مصری ها ، نه تنها با این شگرد از ایران امتیاز می گیرند (از جمله اعلام آمادگی ایران برای ارائه وام و فروش تخفیف دار آهن و گندم به مصر)، بلکه از دیگر کشورها نیز با برگه ایران ، امتیاز می گیرند بدین شکل که با طرف های مقابل ایران ، این گونه تعامل می کنند که می بینید؟ ایران دارد خودش را برای ما می کشد و کلی هم امتیاز می دهد ، اگر شما به ما امتیاز ندهید ، ناچار به سمت ایران خواهیم رفت.

گو این که ناز کشیدن مقامات ایرانی ، اگر برای مردم ایران آب ندارد ، برای مصری ها ، نان دارد!