یک پژوهش تازه پاسخ می‌دهد: چرا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترسیم؟
دانشمندان تاکنون می‌پنداشتند که ترس، در اثر فعال‌شدن مرکزی در مغز به نام "بادامه" ایجاد می‌شود. گروه پژوهشی دانشگاه ایوا ولی به تازگی ثابت کرده است که "بادامه" تنها مرکز دریافت پیام‌های وحشت نیست.
تاکنون مرکزی در مغز به نام "بادامه"، به عنوان حسگری که می‌تواند پیام‌های مشخص ترس و وحشت را تشخیص دهد، تصور می‌شد. به تازگی نتایج پژوهشی که در مجله‌ی تخصصی "علم و اعصاب" منتشر شده، نشان می‌دهد بیمارانی که "بادامه"ی مغز آنان فعال نیست، نیز دچار ترس می‌شوند. این مرکز، در هر دو نیم‌کره‌ی مغز وجود دارد و دریافت پیام‌های وحشت و هدایت رفتارهای ترس‌آلود را به عهده دارد.
آزمایش خفگی
دانشمندان از سال ۱۹۱۸ می‌دانستند که دی‌اکسیدکربن، واکنش‌های غیرعادی در بیماران مبتلا به اضطراب برمی‌انگیزد. چون استنشاق این گاز، میزان اسید خون را افزایش می‌دهد و "بادامه" سالم بلافاصله پیام خفگی را دریافت می‌کند. در اثر فعالیت این مرکز، احساس ترس به انسان دست می‌دهد و مضطرب می‌شود. پژوهشگران تصور می‌کردند که بیماران فاقد "بادامه"، چنین واکنشی از خود نشان نمی‌دهند.
گروه پژوهشی دانشگاه ایوا به ریاست دکتر "جاستین فاین‌ستاین" برای اثبات این ادعا، از ۱۵ داوطلب خواست که ماسکی به چهره بزنند و برای چند دقیقه با لوله به ریه‌ی آزمایش‌شوندگان گاز کربنیک وارد کرد. مرکز ترس یا "بادامه" ۳ تن از این داوطلبان، در هنگام تولد آسیب دیده بود و به‌طور کلی عمل نمی‌کرد.
پژوهشگران، ولی در جریان آزمایش، هنگامی که میزان دی‌اکسیدکربن در هوا به ۳۵ درصد رسید، به این نتیجه رسیدند که سه بیمار با "بادامه" غیرفعال بیش از سایر داوطلبان که سالم بودند، مضطرب شدند. این بیماران پس از آزمایش به دکتر فاین‌ستاین گفتند که با تنفس دی‌اکسیدکربن برای نخستین بار در زندگی، وحشت‌زده شده بودند.
گروه پژوهشی دانشگاه ایوا بر پایه‌ی این آزمایش به این نتیجه رسید که "بادامه" قادر به تشخیص همه نوع پیام وحشت‌‌انگیز نیست. به گفته‌ی فاین‌ستاین «احتمالا مغز انسان از مکانیسم خاصی برخوردار است که می‌تواند نسبت به تغییرات فیزیکی بدن واکنش نشان دهد.» او نتیجه می‌گیرد که در این صورت، برای مکانیسم‌های مغز بین ترس از خطرات خارجی و ترس از تغییرات شیمیایی بدن، تفاوت فاحشی وجود دارد.