احمدی نژاد: ملتی که قالی می بافد نباید روی حصیر زندگی کند
محمود احمدی نژاد لحظاتی پیش سخنان خود در صحن علنی مجلس را آغاز کرد.
سرویس سیاسی «انتخاب» اظهارات رییس جمهور را به صورت لحظه به لحظه ، در پی می آورد:
*مهمترین مسائل کشور و راه حل ها را مطرح می کنم و تلاش می نمایم تا اراده مشترکی بیش از گذشته شکل بگیرد.
*سخنانم را در سه بخش مطرح می کنم
اول/ رابطه دولت و مجلس
*همه ما در یک سنگر هستیم . بنده و شما با یک تعهد مشترک در عرصه مدیریت کشور وارد شدیم. خدمت به مردم ، صیانت از ارزش های الهی ، آبادانی و رفع محرومیت ها و فراهم آوردن زمینه رفاه برای مردم. هیچ یک از ما برای خود نیامده ایم.
*این دولت بیشترین احترام را برای نمایندگان مجلس قائل بوده و در سفرهای استانی آنها را در تصمیم گیری ها وارد کرده است.
دوم/ حوزه مسئولیت ها و همکاری مشترک دولت و مجلس
*دولت و مجلس در دو سطح مسئولیت مشترک دارند. سطح اول کار مشترک دولت و مجلس مسائل منطقه ای است.
*یک کار مشترک دیگر هم هست که مربوط با مسائل کلان کشور است.
*امروز دو موضوع اساسی و مهم برابر ما قرار گرفته . کوضوع اول روند رشد کشور است. ما یک ملت بزرگ هستیم و باید پیشرفت کنیم. و موضوع دوم تحریم دشمنان است.
*همه در این موضوع مشترک هستیم که یکی از اهداف انقلاب رسیدن به پیشرفت کشور است. در سالهای اخیر با همراهی و همدلی مجلس و دولت کارهای ماندگاری انجام شده.
*مثلاً سالهای 85 تا 86 در برخی مناطق کشور قطعی برق داشتیم. اما در این دولت ما این مشکل را برطرف کردیم. در خانه شما 6 سال قبل چند وسیله برقی بود ، الان چقدر هست.
*الان ما تبدیل شده ایم به بزرگترین صادر کننده نفت در منطقه با درآمد 100 میلیارد دلار در سال. در صادرات غیر نفتی از 7 میلیارد دلار به 43 میلیارد دلار صادرات رسیده ایم. و در هر بخش چندین برابر کار شده و می شود. مردمی کردن اقتصاد و هدفمندی یارانه ها از افتخارات ما است.
*باید به سطح چند کشور اول دنیا برسیم و به الگو تبدیل شویم.
*در اقتصاد ایران موانع ساختاری وجود دارد.
*در خصوص تحریم ها هم دشمنان نمی خواهند ما پیشرفته باشیم و با همین برنامه های شما و دولت مخالفند. بهانه آنها موضوع هسته ای و حقوق بشر است. موضوع هسته ای را بارها توضیح داده ام . اما در مورد حقوق بشر اصولاً وضع دنیا چگونه است. خداوکیلی مشکل اصلی آنها حقوق بشر است تا پیشرفت و اقتدار ما. البته ما هم نباید بهانه بدست آنها بدهیم.
*آنها هم می خواهند به مردم فشار بیاورند و هم به دولت. من نمی خواهم ابعاد کارهای آنها را تشریح کنم.
* تحریم ها بطور طبیعی یکسری مشکلات ایجاد می کند ، اول سرعت رشد کشور. دوم فشار به بخشهای وسیعی از مردم که درآمد ثابت دارند. اخلال در تجارت خارجی. افزایش فاصله طبقاتی و ... اما چه باید کرد؟
* در برخورد با تحریم سه جهت گیری کلی وجود دارد:
- ادامه وضع موجود
-ایجاد تحول ساختاری و استفاده از ظرفیت های ملی
* دولت شبانه روزی مشغول کار است. اگر اقدامات سریع دولت نبود آنها به تمام اهدافشان می رسیدند.
* ما فکر می کنیم می شود تمام طراحی ها و تهدیدات دشمن را به فرصت تبدیل کنیم. باید نقاط ضعف را بشناسیم .
* ضعف اول در اقتصاد ما : جریان سرمایه و ثروت. بیش از 50 سال است جریان ثروت و سرمایه در جهات خاصی شکل گرفته. به لحاظ جغرافیایی از مناطق محروم به مناطق توانمند و مرکزی. از فعالیت های تولیدی به سمت فعالیت های کاذب. این نوع رفتار در کشور ما که بدنبال عدالتیم قابل قبول نیست.
* ضعف دوم: منحصر شدن عرصه اصلی اقتصاد به افراد خاص و معدود و خارج شدن عموم مردم . نمی شود تمام اقتصاد کشور را بدهیم دست دو، سه هزار نفر . سیستم بانکی بگونه است که دایماً ثروت را از طبقه محروم به برخوردار منتقل می کند. ما با هدفمندی یارانه ها ، مسکن مهر و سهام عدالت بدنبال باز توزیع ثروت هستیم.
* ضعف سوم: اتکای بودجه هزینه ای دولت به ارز نفتی. بطور متوسط همواره بودجه های هزینه ای دولت وابستگی اش به درآمد نفت اضافه شده.
* ضعف چهارم: عدم اتکای برنامه ریزی های اقتصادی به مدل های بومی. عموم برنامه های ارائه شده یا سرمایه داری است یا سوسیالیستی و از منابع بومی استفاده نمی کند.
* چهار راه حل اصلی داریم:
اول: تغییر مسیر جریان ثروت و سرمایه. 25 درصد تولید ناخالص ملی در تهران است. باید سفته بازی و فعالیت کاذب را خارج و فعالیت های پایدار را حمایت کنیم. تقا
دوم: مردمی کردن و عمومی کردن اقتصاد. تمام مردم باید در تمام سرزمین فرصت فعالیت پیدا کنند.
سوم: استفاده حداکثری از منابع بومی و سرزمینی.
چهارم: قطع رابطه بودجه هزینه ای دولت با ارز نفتی. فشار میاد؟ معلومه فشار میاد. یک بچه ای دو سال شیر میخوره ، نمیشه از شیر جداش کرد.
* من چهار اقدام اجرایی مشخص عرض می کنم :
اول: استفاده از زمین که بالاترین ثروت خدادادی ملت ایران است. وسعت ایران 187 میلیون هکتار است که 25 میلیون هکتار دشت است ، 32 میلیون هکتار جنگل است، 2.5 میلیون هکتار مسکونی ، صنعتی و کاربری های دام و طیور است. آیا ما از زمین درست استفاده می کنیم؟
45 میلیون هکتار زمین قابل کشت داریم ، 14 میلیون کشت می شود و 4 میلیون آیش است. برخی می گویند آب نیست. هست ، کم است! مگر می شود خداوند زمین حاصلخیز ایجاد کند اما آب نداشته باشد؟
14 میلیون هکتار جنگل داریم. یک زمانی طرحی مطرح شد بعنوان خروج دام از جنگل . درحالیکه تاریخ نشان داده بهترین نگهبانان جنگل ساکنان آن هستند . این را برگردانید به دامداران.
حداقل 6 میلیون تن بلوط در سال تولید میشه که اکثر آن از بین می رود. کل علوفه وارداتی کشور 7 میلیون تن است ، 6 میلیون تن بلوط از بین می رود. آیا جنگل ها حفظ شد؟ باید تصمیمات نادرست را عوض کنیم.
راهکار دوم: استفاده از معادن. معادن کشور و وسعت زمینی که برای صرفه اقتصادی معدنداران کافی است.
27 میلیون هکتار زمین کشاورزی است . اعلام کنیم اگر احیا کنید برای خودتان.
راهکار سوم : هدفمندی یارانه هاست. گام اول را باهم برداشتیم. آثار خوبی هم داشت. قرار بود به سمت طبقات کم برخوردار تعادل ایجاد کنیم. قرار بود بنگاههای ناکارآمد را به بنگاههای کارآمد مبدل کنیم. در گام اول محقق شد. مدل کار ما بعنوان یک الگوی مدیریت در تمام جهان ثبت شده .
ضریب جینی در سال 90 ، از 40 به 37 درصد رسید. هیچ طرح اقتصادی نتوانسته شاخص های اقتصادی را به این حد تغییر بدهد. اتفاقی که افتاد این بود که 17.5 میلیارد دلار نیاز ما به واردات فرآورده ما کم شد و 11 میلیارد صادرات افزایش یافت و صادرات 3 میلیارد دلار کاهش داد.
* برخی می گویند هدفمندی قیمت ارز را بالا برد. مگر هدفمندی مصرف ارز را بالا برد که قیمت را بالا ببرد. تورم را کاهش داد.
* نقدینگی سال 89 ، 25% است و سال 90 در حدود 19.4% . یعنی نقدینگی را هم کاهش داد.
* صندوق هدفمندی هم درمجموع تراز مثبتی دارد. راهکار انتخابی هم راهکار درستی بود. باید خود مردم مدیریت کنند. مردمی ترین دولت های جهان هم نمی توانند بگویند مردم واقعاً چه می خواهند.
* برخی می گویند یارانه موجب بیکاری و تنبلی می شود. مگر در دنیا بیمه بیکاری وجود ندارد؟
* این طرح دشمنان را نگران کرد. ظرفیت عظیم و هنرمندی ملت را دیدند. دیدند می توان کشور را بدون نفت اداره کرد. دیدند اقتصاد ایران رقابتی شده. اقتصاد در حال واقعی شدن است. رشد پایدار در حال شکل گیری بود که شدت تحریم ها را بالا بردند.
* مطالعات دولت برای مرحله دوم آماده است. تبعات و آثار آن هم پیش بینی شده است. من باور دارم که می توانیم حداقل معیشت را برای مردم تامین کنیم.
* شرایط کشور اقتضا می کند که ما منابع خودمان را احیا کنیم و از دامنه دشمنی ها دور شویم. دولت حاضر است خطرها را بپذیرد تا دولتهای بعدی راحت تر کار کنند.
* اجرای طرح های بزرگ در کشور فقط و فقط از طریق تفاهم امکانپذیر است. کسی نمی تواند بگوید من خودم اجرا می کنم.
راهکار چهارم هم اصلاح نظام بانکی است. ما چندتا بانک را کرده ایم وکیل ملت. به ملت می گوییم برو دنبالش و بگیر. این را می توان درست کردو در اینده نزدیک خدمت شما می آیم و طرح بانکی را تشریح می کنم.
اصلاح نظام توزیع و اصلاح پول ملی آماده شده که منتظر زمان مناسب هستیم برای آغاز آن.
* ملتی که قالی می بافد نباید روی حصیر زندگی کند. ملتی که این همه ثروت دارد نباید این مشکلات را داشته باشد. به خدا می توان کارهای بزرگ کرد.
* اقتصاد نیازمند تمرکز مدیریت است . از چند نقطه موازی نمی توان اقتصاد را اداره گکرد. تجربه نشان داده این دولت هرقولی داده پای آن ایستاده و اجرا نموده است. دولت خود را فدا می کند تا کار زمین نماند.
* برخی می گویند شش ماه آخر دیگر کارهای بزرگ نکنید. مگه روزها باهم متفاوت است . شش ماه اول و آخر دولت ها باهم متفاوت است. هر یک روز می توان کار بزرگ کرد.
* برخی هم هستند که از مرز نقد عبور می کنند. گفته اند دولت برخی از منابع ارزی را مخفیانه 2500 تومانی فروخته و نگهداشته برای اغاز. آقای ابوترابی من به شما نگفتن دولت بدون تفاهم مجلس اینکار را نمی کند؟ تو را به جدت. گفتم یا نگفتم؟
*این دولت کار محرمانه ندارد. ایراد گرفته اند چرا طرح هدفمندی را اول به مردم گفتی .
*برای تغییر ذائقه شما نقل کنم. دوستی رفت به اعضای دولت کلی اتهام زد. بعد از جلسه یکی به او گفت سند هم داری؟ گفت: آقارو باش 7 ساله نهادهای نظارتی و تمنیتی چیزی پیدا نکردند ، از من سند می خوای.
* سه قوه مستقل داریم با اختیارات مستقل. برای دولت یکسری اختیارات مستقل است و یکسری اختیارات نظارتی. ما در قانون گذاری دخالت نمی کنیم ، اما اگر تصمیمات دولت دائم با طرح و مصوبات متوقف شده ، دولت چگونه کار کند؟ قانون اگر پی در پی تغییر کند ، ثبات از بین می رود. برنامه ریزی به مشکل می خورد. قانون شما تا در قطار دولت در ریل بیفتد زمان می برد و اگر در میان راه تغییر کند مشکل ایجاد میشود. نباید در هندسه قانون اساسی تغییر ایجاد کرد. توسعه مرز اختیارات یک قوه در سایر قوا درست نیست. در اصل 138 قانون اساسی ، هر برداشتی که می کنید ما با شما هم عقیده ایم.
* لایحه حق دولت است. دولت به این میرسد که کاری باید در کشور انجام شود ، درست یا غلط آن را می سنجد، به مجلس لایحه می دهد. در هر مرحله ای دولت می تواند لایحه خود را پس بگیرد و نمایندگان با ارائه طرح می توانند در مورد آن نظر بدهند.
* اصل 126 قانون اساسی هم امور اداری کشور را به رییس جمهور تفویض کرده. اصل 121 قانون اساسی سوگند رییس جمهور را مطرح می کند.
* قانون اساسی را همه باید رعایت کنیم. مدیریت اجرایی کشور باید متمرکز باشد.
* بین خود و خدا در این شرایط سخت میشه وزیر اقتصاد و رییس کل بانک مرکزی دوسوم وقت کاری خود را در دستگاههای نظارتی بگذرانند. کی به کارشان برسند. چطور خدمت کنند.نمیشه دایماً یک قوه تحت فشار باشد ولو با دلایل درست.
* من آمدم بگویم ملت ایران در برابر دشمنانش دست بسته نیست.
* به من یادداشت دادند آقای ابوترابی که من بنشینم در جلسه و استماع کنم . اما برنامه هایی دارم و معذورم!