بررسی روزنامه های صبح چهارشنبه تهران - دوم آذر
روزنامه های امروز صبح تهران در حالی که در تیترهای اصلی خود از کشتار کودکان و محرومان در جنگ غزه نوشته و با عکس هائی دلخراش در صفحات اول خود، دولت اسرائیل را با تندترین کلمات مسبب خونریزی ها و ویرانی های این جنگ دانسته اند. اما گزارش این روزنامه ها از وقایع متضاد با یکدیگر است. روزنامه های تندرو از شکست و تسلیم اسرائیل نوشته اند و روزنامه های مستقل از فشار اسرائیل و پیروزی مصر در جلب افکارعمومی منطقه خبر داده اند.
صفحات اقتصادی و اجتماعی روزنامه ها پر است از شرح های دلگداز از فقر و نداری مردم، و زندگی سختی که هیچ امیدی به بهتر شدن آن نیست.
تسلیم اسرائیل به موشک های فجر
جوان با تیتر بزرگ "غزه این بار با فجر پنج هفت روزه جنگ را برد" خبر از تسلیم اسرائیل داده و نوشته رژیم صهیونیستی بعد از هفت روز جنگ هوائی زیر باران موشکی حماس و جهاد اسلامی درخواست آتش بس داد و حماس و جهاد اسلامی بعد از قبول شروطشان از سوی تل آویو با آن موافقت کردند.
کارتون رسول آذرگون، جام جم
این روزنامه اضافه کرده جنگ مقاومت اسرائیل ها این بار نه ۳۳ روز نه ۲۲ روز بلکه فقط هفت روز طول کشید جنگی که به گفته شیمون پرز رییس جمهور رزژم صهیونیستی طی آن ۱۲۰۰ موشک فلسطینی به مناطق اسرائیلی شلیک شد . معاون دبیرکل جهاد اسلامی گفت همه سلاح های باریکه غزه از فشنگ تا موشک ساخت ایران بوده است. آتش بس جنگ هوائی بین فلسطینیان و اسرائیل از ساعت ده دیشب بعد از قبول شرایط طرف فلسطینی از طرف اسرائیل ها محقق شد.
جوان در حالی این گزارش را در صفحه اول خود کار کرده که در همان صفحه از قول خبرگزاری ها نوشته آمریکا با اتش بس شورای امنیت مخالف است و از طرف دیگر گزارش های مختلف حکایت داشت که حماس و طرف های فلسطینی آتش بس را اعلام داشتند و اسرائیل هنوز اظهار عقیده ای نکرده بود .
در همین حال کیهان در سرمقاله خود نوشته مثلث استکبار پس از غافلگیری در برابر شوک های بزرگ حرکت ملت های مسلمان کوشیدند این سیل خروشان را با انواع روش ها به انحراف بکشانند. نقطه اوج تعبیه مسیر انحرافی، ایجاد بلوا و آشوب در سوریه و گسیل تروریست ها با نقاب انقلاب به این کشور بود.
روند تحولات بحرین و یمن و مصر و تونس و لیبی و اردن- و در صدر همه اینها مسئله فلسطین و اشغالگری رژیم صهیونیستی- باید فراموش می شد و ملغمه متناقضی شامل عربستان و قطر و ترکیه و بعدها مصر، شاهرگ جبهه مقاومت اسلامی را در سوریه می زد. اسرائیل اما در این میان با دیوانگی خود، خواب ترین ذهن ها را متوجه محل نزاع اصلی کرده است. استدلال سیدحسن نصرالله از بتون محکمتر است آنجا که می پرسد همه آن کشورهای اسلامی که کشتی کشتی سلاح به شورشیان و تروریست ها در سوریه رساندند، اینک چرا در جنایت رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین حتی یک فشنگ به مظلومان نرساندند؟
سرمقاله کیهان سپس زبان به انتقاد گشوده که: همه گیر هستند. از سلاطین بدنام قطر و عربستان- ملک عبدالله و دربارش یک کلمه هم سخن نگفته اند، انگار که دسته جمعی مرده اند- تا دموکرات های مسلمان و اتوکشیده شمال و جنوب سوریه و فلسطین. آقای محمد مرسی البته تازه کار است و در این میدان های سخت، عیار خود را خواهد سنجید. اما آقای اردوغان همان سیاستمداری است که پرز را رئیس رژیم کودک کش خواند.
اسرائیل از آشفتگی منطقه استفاده کرد
صباح زنگنه در مقاله ای در اعتماد نوشته رژیم اسراییل بیش از سه سال است که فضای روانی خاصی در داخل و خارج مرزهای خود برای ضربه زدن به ایران ایجاد و افکار عمومی را برای درگیری بزرگ آماده کرده بود. چنین فضاسازی گسترده‌یی در نهایت برای یک دوره چند ساله می‌توانست دوام داشته باشد و در نهایت افکار عمومی اسراییل منتظر نشانه عملی فضاسازی دولت خود بودند. در طرف مقابل این تبلیغات روانی جنگی، امریکا قرار دارد که نسبت به مانورهای اسراییل درباره حمله به ایران معترض بود و تل آویو هم البته از این فضا نهایت استفاده، امتیازگیری و دادوستدهای خود با غرب را انجام داد.
این کارشناس منطقه ای تاکید کرده که برای اسرائیل هدف حمله به غزه نمی‌تواند تنها یک سوپاپ برای پاسخگویی به افکار عمومی مردم خود باشد. آنها با توجه به تحولات یک سال اخیر مصر به دنبال سنجش آستانه تحمل دولت جدید مرسی درباره موضوع غزه و فلسطین هستند. اسراییل انتظار داشت با توجه به تحولات مصر عکس‌العمل دولتمردان جدید آن کشور را تست کند و بر اساس آن برنامه‌های بعدی خود در قبال موضوع فلسطین و غزه را تدوین کند.
تحلیل اعتماد نه که از شکست و تسلیم اسرائیل اثری ندارد بلکه نوشته: اسراییل از آشفتگی منطقه خاورمیانه و از حداکثر فرصت برای حمله به غزه بهره گرفت اگرچه اجماع دیرهنگام کشورهای حامی فلسطین باعث شده تا تصور مثبت اسراییل در موضوع غزه باعث معکوس شدن نتیجه پیش‌بینی شده شود. بسیج عمومی دولت و مردم مصر برای کمک به مردم غزه باعث تامین حداقل انتظارهای افکار عمومی مصری‌ها درباره این موضوع شده است. گرچه سطح اقداماتی که برای غزه در پیش گرفته شده مانند سوریه و مجهز کردن افراد به سلاح و... نیست و آنچه انجام گرفته در سطح باز کردن گذرگاه‌ها و اعزام نخست‌وزیر مصر به آن منطقه برای ابراز همدردی بوده است.
پیوند پرونده هسته‌ای به بحران‌های منطقه
محمد صادق‌الحسینی در مقاله در آرمان نوشته نشانه‌هایی که در حال حاضر از مجموعه ۱+۵ و در کنار آن سیاست‌های آمریکا علیه ایران دیده می‌شود، معنای صادق بودن آنها در مذاکرات را نمی‌دهد و به‌رغم ادعاهایشان برای حل موضوع هسته‌ای ایران، خیلی به فکر پایان بخشیدن به مسئله هسته‌ای ایران نیستند، به عبارتی هیچ‌گاه موردی در رفتار آژانس و ۱+۵ یافت نشده که بتوانیم آن را به حساب صداقت طرف مذاکره‌کننده با ایران گذاشت، از طرفی خواسته ایران در این پرونده معلوم و روشن است و نکته مبهمی در دل خود ندارد.
به نظر این کارشناس سیاست خارجی: اینک بحران‌ها و مشکلات منطقه به سرنوشت مذاکرات ۱+۵ پیوند زده شد و با توجه به پیچیدگی و بسته بودن راه‌حل مسائل منطقه در حال حاضر، پرونده هسته‌ای ایران هم به مشکل برخورده است. از یک طرف مشکل در غزه و از طرف دیگر بحران در سوریه و مسئله حزب‌الله در لبنان و همچنین مسئله بحرین و امنیت خلیج فارس، همگی مواردی هستند که برای هیچ‌کدام‌شان راه حل نزدیک و پیش رویی در افق دیده نمی‌شود و به عبارتی می‌توان گفت به بن‌بست رسیده‌اند.
مقاله آرمان نظر دارد که در همین زمان غرب بهترین استفاده را از مشکلات منطقه می‌کند و مشکلات منطقه را به سرنوشت پرونده هسته‌ای ایران گره می‌زند. بنابراین مذاکرات پیش روی ۱+۵ در بروکسل و صحبت‌های اوباما، بیش از آنکه از واقعیتی برای حل موضوع برآمده باشد، موضوعی برای جلب افکار عمومی در اروپا و آمریکاست.
مردم خسته از وضعیت
حمیدرضا طهماسبی‌پور در گزارش اصلی اعتماد نوشسته این روزها تغییر و نوسان‌های مکرر قوانین و دستورالعمل‌ها باعث شده تا فعالان بازار از نوسان‌های مکرر خسته شده و گاهی به گلایه از دولت بپردازند.
گزارش اصلی آرمان، گفتگو با سریع القلم و غنی نژاد
به نوشته این گزار شگر مشکلاتی که از چالش ارزی سال ۹۰ شروع شد و بالاخره نماد بیرونی یافت؛ همان مشکلی که از نقدینگی بالا در اقتصاد ایران نشات گرفت و به دلیل اینکه دولت در عمل نتوانست این حجم رو به رشد پول را به سمت تولید هدایت کند، شرایط را مشکل کرد. دولتی که به استناد آمارهای رسمی، تراز تجاری مثبتی در مقایسه میزان واردات و صادرات ندارد و بیشتر دولت واردات محور بوده و در چالشی گرفتار شده بود که هر روز نیاز به ارز در آن بیشتر می‌شد. دولت در این ماه‌ها گرفتار تصمیمات خود شد و اقتصاد را به سمتی برد که در عمل منجر به ارزش دهی به ارزهای خارجی شد.
و خلاصه به نظر گزارش اعتماد اینچنین بود که دولت مجبور شد برای تامین ارز مورد نیاز واردات و تولید مدتی عرضه ارز را در شهریور ۹۱ متوقف کند و مدتی بعد دست به اقدامی تازه بزند. راه‌اندازی مرکز مبادلات ارزی و اولویت‌بندی ۱۰ گروه کالایی از جمله اقداماتی بود که دولت برای اصلاح وضعیت کرد اما این تغییرات و سهمیه‌بندی ارز، خود منشا انتقاد‌های تازه‌تر شد! اکنون در آستانه یک سالگی رشد قیمت ارز، بار دیگر دولت تصمیم‌های تازه‌یی گرفته که باید آنها را به نقد گذاشت؛ همان تصمیم‌هایی که هر چند روز یک‌بار، شرایط را برای فعالان اقتصادی تغییر می‌دهد و شرایط را برای جا افتادن ارز به نرخ مبادله‌یی و مرکز مبادله ارزی فراهم می کند
ابتکار در سرمقاله خود با اشاره به اقتصاد بحران زده کشور که مستعد تب کردن با لرزه‌های نظریات متناقض و متضاد مسئولان است پرسیده : آیا زمان کنونی برای تک نرخی کردن ارز مناسب است ؟ ۲- آیا تک نرخی کردن ارز به ثبات اقتصادی و کاهش بدبینی‌ها کمک خواهد کرد ؟ ۳- جیب مردم و سفره آنان در نتیجه این تصمیم چه وضعیتی پیدا می‌کند ؟ مردم فقیرتر می‌شوند یا به عکس داراتر خواهند شد ؟ ۴- تولید چه وضعیتی پیدا خواهد کرد و روزگار ریال نگون بخت در این پروسه آزمون و خطا چه خواهد شد ؟
ابتکار معتقد است در همه جای عالم تا پاسخ قطعی، روشن و شفاف به سوالات فوق داده نشود کسی جرأت تصمیم در فضای ابهام را ندارد به عبارتی نمی‌توان با جیب مردم و سفره آنان شوخی کرد ولی در اینجا گویا که سفره مردم به تشک هماوردی و کشتی گیری و زور آزمایی وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی تبدیل شده است انگار که جیب مردم پشتوانه تصمیمات خلق الساعه شده است و اقتصاد ایران به میدان آزمایشگاه تصمیمات لحظه ای و بدون پشتوانه تبدیل گردیده است. شاید دلیل مهمی که نگذاشته اقتصاد این مملکت روز خوش ببیند همین ساده انگاری مسئولان مربوطه و کم ارزش شدن خطاها و اشتباهات آنان می‌باشد.
ابتکار سپس دولت را مخاطب قرار داده و نوشته آقایان لطفاً به آستین پاره مردم رحم کنید به جیب خالی آنان ترحم کنید میدانهای زیادی وجود دارد که می‌شود همچنان بدون محابا در آن قدم گذاشت و با نظریات لحظه ای در آن تفریح کرد حداقل حرمت حوزه اقتصاد را به حرمت آه مردم پاس نگه دارید. هر اشتباهی در اینجا خسارت جبران ناپذیر به بیت المال وارد می‌کند، هر تصمیم بدون محاسبه باعث سیاه بختی مردم خواهد شد، اقتصاد میدان سخنوری و تمرین دیکته نویسی نیست.
کارتون علی کاشی، مردم سالاری
خجالت از فقر
جوان گزارشی دارد که در ابتدای آن آمده: نمی‌دانم جوانک را با شنیدن این جمله چه شد! اسکناس را گرفت و به صورت بنده خدا پرتاب کرد و شروع کرد به فحاشی! پیر زن که به شدت ترسیده بود، خجالت‌زده و بغض‌کرده به سرعت دور شد و من درمانده بودم؛ مگر این مراکز زیر نظر شهر‌داری‌ها نیستند؟ مگر فقر تا این حد اهانت‌آمیز است؟!
در دنبال این گزارش آمده: مگر آن بنده خدا چیز بدی گفت؟ نظر به قیمت کیلویی ۹۰۰ تومان آن نوع سبزی بدیهی بود یک یا حتی چند شاخه‌اش هم بیشتر از ۵۰ تومن نمی‌شد. شاید بنده خدا همین مقدار پول برایش باقی مانده یا شاید همین مقدار نیاز داشته است و...
به نوشته روزنامه جوان: سال‌ها قبل هنگامی که طرح تأسیس میادین میوه و تره‌بار در محلات شهر‌های بزرگ تصویب و عملی شد، علت وجودی آن رساندن محصولات به قیمت ارزانتر و کیفیت بیشتر به مشتریان حقیقی و حذف چرخه دلالی در این بین بود اما عملاً این میادین به محل آب کردن محصولات خارج از رده و خراب، از طریق آمیختن آنان با مقداری محصول متوسط و متوسط به پایین بدل شده است.
تولید بچه علمی می‌شود
پوریا عالمی در ستون نشر اکاذیب روزنامه قانون از قول یک نماینده مجلس از تصویب ماده ای خبر داده که به موجب آن تأهل، پیش‌‌شرط عضو شدن در هیئت علمی دانشگاه‌ها و استخدام معلمان در آموزش و پرورش خواهد بود.
نویسنده این ستون معتقد است: خب. خیالمان راحت شد. دست کم از این به بعد اگر اصحاب علم و اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها نتوانند در تولید علم به ایران – و اگر پا داد به جهان – کمک کنند مطمئن هستیم می‌توانند به تولید بچه کمک کنند. اگر بپرسند شما امسال چقدر علم تولید کردید؟ پاسخش این است: راستش بیشتر بچه تولید کردیم. البته بچه‌ها را علمی تولید کردیم. یعنی از روی جزوه.
چشم‌انداز دانشگاه تهران از نظر طنزنویس روزنامه قانون چنین می تواند بود: ما باید به جایی برسیم که بچه را علمی تولید کنیم. یعنی طوری بشود که اگر کسی خواست بچه‌دار شود، به عنوان تحقیق دانشگاهی برش دارد و دست عیال را بگیرد و بیاید دانشگاه تهران و یک استاد راهنما انتخاب کند. با تمهیداتی که اندیشیدیم مساله زاد و ولد هم در محیط دانشگاه به زودی عملی خواهد شد و اساتید و دانشجویان و باقی علاقه‌مندان به مسائل علمی و دانشگاهی، می‌توانند بچه‌هایشان را در محیط مصفای دانشگاه تهران به دنیا بیاورند تا خیال مجلس و دولت هم راحت شود.
کارتون روز
کارتون رشید کارگر، از مغرب