مجسمه‌های کشتیگیران، شلوارپوش شدند
بعد از ناپدید شدن شماری از مجسمه‌ها در نقاط مختلف تهران، این بار ماجرای دیگری پیرامون برخی مجسمه‌ها در ایران شکل گرفته. از ایذه در خوزستان تا جویبار در مازندران، رعایت پوشش کامل برای مجسمه‌ها اجباری شده است.
سرقت یا ناپدید شدن مجسمه‌ها در سال ۱۳۸۹ مجهول ماند و مشخص نشد که مقامات دولتی آنها را برداشته‌اند یا لباس شخصی‌ها و افراطیون مذهبی. مجسمه‌هایی که طبق اعلام شهرداری وزن بعضیشان به ۷۰۰ کیلو می‌رسید. اما در ماجرای اخیر، مشخصاً شهرداری‌ها اقدام به پوشاندن شلوار بر تن پیکرهای بیجان کرده‌اند. از یکی از جنوبی‌ترین شهرستان‌های ایران گرفته تا یکی از شمالی‌ترین آنها.
مجسمه تختی
در میدان تختی شهرستان ایذه، مجسمه‌ای از جهان پهلوان غلامرضا تختی قرار دارد که روی یک ستون سنگی مکعب نصب شده. تختی که دوبندهای آبی رنگ به تن دارد، یک مدال به گردنش آویخته و دست راست خود را به همان شکلی که در دهه چهل شمسی برای هوادارانش تکان می داد، بالا آورده.
مردم این شهرستان اما ناگهان با تغییری در ظاهر مجسمه مواجه شدند. دوبنده کشتی تختی تبدیل به چیزی شبیه "جوراب شلواری" شده است! عوامل شهرداری، رنگ دوبندهای که بر تن تختی بود را روی پاهایش امتداد داده بودند. حالا غیر از بازوها و سرو گردن، تمام پیکر تختی، به رنگ فیروزه‌ای در آمده است.
کشتی می‌گرفتند، حالا دعوا می‌کنند!
شهرستان کوچک جویبار را پایتخت کشتی آزاد ایران می‌نامند. از جمع ۷ آزادکار اعزامی به المپیک لندن، سه نفر جویباری بودند: مسعود اسماعیل‌پور، رضا یزدانی و کمیل قاسمی که از این جمع، قاسمی روی سکوی سوم ایستاد و یزدانی هم در مرحله نیمه نهایی مصدوم شد. مصدومیتی که زانوی او را به تیغ جراحان سپرد.
مهدی حاجی‌زاده ستاره مسابقات جهانی تهران ۲۰۰۲ نیز اهل همین شهرستان قهرمان‌خیز است. شهرستانی که میدان اصلی‌اش "میدان کشتی" نام دارد. از همان سال‌ها مجسمه دو کشتی‌گیر که مقابل هم گارد گرفته‌اند، وسط میدان قرار گرفته. یکی آبی‌پوش و دیگری قرمزپوش. این مجسمه‌ها قبلاً همسطح میدان بودند اما مدتی است که بر روی پایه‌ای سنگچین شده، قرار گرفته‌اند.
هرگاه مسابقه‌ای در جویبار برگزار شود، کشتیگیران و همراهانی که از سایر نقاط ایران به جویبار رفتهاند، عکسی هم با مجسمه‌های کشتی‌گیر به یادگار گرفته‌اند.
اما به تازگی شهرداری شهرستان جویبار، شلوارک‌های مشکی‌رنگی به تن هر دو کشتی‌گیر پوشانده. بازوهایشان را هم رنگ زده و به طور کلی آن را از حالت ورزش کشتی خارج کرده است. حالا این تندیس به جای این که نمادی از ورزش باشد، شبیه دو نفر است که با هم گلاویز شده و مشغول دعوا و مرافعه هستند.
مجسمه‌ها قبلاً کشتی می‌گرفتند و سمبل شهرستانی بودند که اهالی آن شیفته‌ی ورزش کشتی هستند. حالا با دخاللت شهرداری و پس از تغییر جامه، پیکرهایی متفاوت شده‌اند که کارکرد نمادین خود را از دست داده‌اند.