آبجوی فلسطینی در رستورانهای اسرائیلی
کامبیز فتاحی
بیبیسی، بیت المقدس
نام "طیبه" عمدتا یک چیز را در ذهن اکثر فلسطینیها تداعی میکند: آبجو.
طیبه تنها مارک آبجوی فلسطینیان است که حتی در بعضی از رستورانهای اسرائیلی هم یافت میشود.
موضوعات مرتبطگزیده ها
طیبه، در اصل نام دهکدهای در شرق شهر رام الله است که اکثر ساکنانش مسیحی هستند.
تنها کارخانه آبجوسازی فلسطینیان در سال ۱۹۹۴ میلادی توسط خانواده "خوری" در این روستا راه اندازی شد.
این هفته نیز "فستیوال آبجوی طیبه" مانند سالهای گذشته هزاران نفر را به این بخش از کرانه غربی رود اردن جذب کرد، از جمله دیپلماتهای آمریکایی، توریستهای اروپایی، عده زیادی از فلسطینیان و معدودی اسرائیلی را.
گیرشون بسکین، فعال صلح اسرائیلی به همراه پسرش در بین بازدیدکنندگان بود.
"زندگی عادی"
آقای بسکین به بیبی سی فارسی میگوید: "من از طیبه و مردم فلسطین حمایت میکنم. این فستیوال برای من سمبل آن است که فلسطینیها هم میتوانند زندگی عادی داشته باشند. نشان میدهد که اگر اشغال نظامی اسرائیل نبود، اگر این مناقشه نبود، فلسطینیها هم میتوانستند مانند بقیه مردم زندگی کنند، از موسیقی، فستیوال، هنر و یک لیوان آبجو لذت ببرند."
ثائر اوار، آمریکایی فلسطینی تبار نیز میگوید: "اگر با آمریکا مقایسه کنیم باید بگویم که کیفیت خوبی دارد. اما در کل، این فستیوال فقط به آبجو محدود نمیشود: کسبه و کشاورزان محصولات محلی دیگری را هم اینجا به بازدیدکنندگان عرضه میکنند."
یک فعال صلح اسرائیلی میگوید که این فستیوال برای من سمبل آن است که فلسطینیها هم میتوانند زندگی عادی داشته باشند
در یکی از سالنهای سرپوشیده این فستیوال، عسل محلی، شیرینیهای عربی، روغن زیتون تازه و صنایع دستی چوبی و بافتنی فلسطینی از محصولاتی است که به مردم ارائه میشد.
مدیس خوری، از مدیران شرکت آبجوسازی طیبه میگوید حدود ۵۰ درصد محصولاتش در کرانه غربی رود اردن به فروش میرسد.
به گفته او، ۴۰ درصد آبجوهای طیبه در بازار اسرائیل و ۱۰ درصد هم در کشورهای دیگر عرضه میشود.
خانم خوری میگوید: "ما آب جوئی با کیفیت بالا تولید میکنیم، به اقتصاد فلسطین کمک میکنیم. به دنیا نشان دادهایم که فلسطینیها هم میتوانند اینجا سرمایه گذاری و محصولات مرغوب تولید و به خارج هم صادر کنند."
این شرکت فلسطینی از حدود چهار سال پیش همچنین یک آبجوی "حلال" بدون الکل را هم به بازار فرستاده است.
آبجوهای طیبه اعم از الکلی یا غیرالکلی، از سال ۲۰۰۰ میلادی در پی آغاز انتفاضه دوم (قیام فلسطینیها) و سپس با ایجاد حصر اسرائیل، به غزه نرسیده است.