در مشهد چه بخوریم؟

در مشهد، شیشلیک حرف اول را می‌زند و پدرخوانده منو محسوب می‌شود! شیشلیک نوعی کباب مرغوب است که نه فقط در ایران، بلکه در روسیه، مغولستان، لهستان و بخش‌هایی از اروپای مرکزی هم محبوبیت دارد!

شیشلیک اصل از گوشت بره تهیه می‌شود اما با توجه به علایق محلی ممکن است گوشت مورد استفاده متفاوت باشد. شیلیک‌فروشی در مشهد زیاد است اما بهترین شیشلیک ها را می توانید در طرقبه و شاندیز بخورید.

شیشلیک غذای گران قیمتی است و باید بگوییم که این روزها غذای پولدارهاست. چون برای هر پرس آن باید حداقل 20 تا 27 هزار تومان هزینه کنید. بنابراین اگر با جمعیت زیادی به مشهد سفر می کنید، بهتر است قید این غذای پرهزینه را بزنید.

شله

از شیشلیک که بگذریم، معروف‌ترین غذای شهر مشهد شله است؛ خوراکی آماده شده از لوبیای سفید، قرمز و چیتی به همراه نخود، بلغور گندم، برنج و گوشت که پس از چند ساعت غل زدن روی اجاق چیزی شبیه حلیم می‌شود.

در واقع شله مشهدی که در مشهد فقط با نام شله شناخته می‌شود، غذایی از خانواده آش ها است. این غذا عموما در پایان مراسم مذهبی، یا سوگواری بین مردم توزیع می‌شود. مردم مشهد به ندرت این غذا را در خانه می‌پزند. مواد اصلی این غذا گوشت، حبوبات و ادویهء فراوان می‌باشد.

البته پیدا کردن غذاهای محلی در شهرها این روزها کار سختی شده، چون حتی در مشهد هم منوی غذاها، انتخاب مشتریان را به چلوکباب و جوجه کباب محدود می‌کند. ولی در شهری به این بزرگی برای پیدا کردن شله زیاد هم نباید ناامید بود.

چنگالی، یک غذای معروف دیگر مشهد است که شاید پخت آن را فقط از قدیمی ها، روستایی ها یا مشهدی های اصیل بتوانید یاد بگیرید. برای پخت این غذا روغن را داغ مى کنند، در آن نان بیات خرد مى کنند و با شکر یا شیره نبات یا نوعى شیرینى دیگر ورز می دهند و مى خورند

دیگچه و چنگال

غذای معروف دیگری که مشهدی های سنتی می پزند، دیگچه است. دیگچه یک نوع شیر برنج است اما با چند تفاوت. برشته و مغز پخت است. کمی سفت تر از شیربرنج و در آن  شکر و شیرینى و زعفران و گلاب و هل استفاده شده است. چه چیزی بهتر از دیگچه برای یک صبحانه یا دسر؟ البته مشهدی ها معمولا دیگچه را نذر امام حسن مى کنند.

چنگالی، یک غذای معروف دیگر مشهد است که شاید پخت آن را فقط از قدیمی ها، روستایی ها یا مشهدی های اصیل بتوانید یاد بگیرید. برای پخت این غذا روغن را داغ مى کنند، در آن نان بیات خرد مى کنند و با شکر یا شیره نبات یا نوعى شیرینى دیگر ورز می دهند و مى خورند.

از اشکنه آلو تا آش شلغم

اما اگر از مشهد کمی دورتر بروید، یعنی در استان خراسان جنوبی، باید یک راست سراغ آش شلغم و خورشت ریواس و بلغور پلو را بگیرید. در خراسان جنوبی انواع مختلف اشکنه مثل اشکنه آلو، نخود، کشک زرد و بادمجان زیاد است. نان سمنو و نان زردی هم از نان های معروف خراسان جنوبی است.

کوکو شیرین

کوکوی شیرین هم یک غذای معروف مشهدی است که هم به صورت پیش غذا و هم دسر و به صورت سرد و گرم قابل سرو است. در مهمانی های مجلل مشهدی کوکو شیرین پای ثابت میز به حساب می آید. مواد تشکیل دهنده این غذا عبارتند از سیب زمینی، تخم مرغ، زعفران و آرد ذرت. تا اینجا تقریبا شبیه به کوکو سیب زمینی است اما این غذا وقتی منحصر به فرد می شود که مشهدی ها روی آن شیره می ریزند! این شیره با شکر، آب، گلاب و زعفران درست می شد و کمی که کوکو سرد شد روی آن می ریزند.