وحید سرلک، قهرمان جودو: با وضع موجود به ایران بر نمی گردم
وحید سرلک، قهرمان جودوی ایران.
مهدی رستم پور
وحید سرلک قهرمان جودوی ایران دو سال قبل از کشور آلمان درخواست پناهندگی کرد. برخی از مقامات ورزش ایران در مصاحبه های خود خواستار بازگشت سرلک به ایران شدند. او اینک در این کشور ضمن حضور در لیگ جودو، به مربیگری نیز می پردازد.
سرلک می گوید «با توجه به شرایط موجود در ایران» به هیچ وجه قصد بازگشت ندارد.
قهرمان جودوی ایران در گفت و گو با رادیو فردا، پاسخگوی اتهاماتی شده است که علیرضا امینی رییس فدراسیون جودوی جمهوری اسلامی ایران در رسانه های داخلی مطرح کرده است.
عنوان پنجم وحید سرلک در مسابقات جهانی ۲۰۰۹ هلند، بهترین عنوان جودوی ایران در سه سال اخیر بوده. در همان رقابت ها همه اعضای تیم ایران از دور مسابقات حذف شدند، در مسابقات بعدی نیز جودوی ایران نصیبی جز ناکامی نبرده است.
وحید سرلک در شرایطی از آلمان درخواست پناهندگی کرد که نگاهی به آرشیو خبرگزاری فارس نشان می دهد، فدراسیون جودو در مقاطع مختلف از او دعوت کرد به ایران بازگردد و دوباره در ترکیب تیم ملی قرار بگیرد.
مسابقات گزینشی المپیک در تونس - اردیبهشت ۱۳۸۹، گزینشی المپیک در اسپانیا – خرداد ۸۹، تیرماه در جایزه بزرگ روسیه، شهریور در اردوی تیم ملی در فرانسه و سپس مسابقات جهانی در توکیو از جمله این رقابت ها هستند که سرلک به یکایک این دعوت ها پاسخ منفی داد.
به گواه مصاحبه های رییس فدراسیون جودو با خبرگزاری فارس، فدراسیون جودو در تمام این رقابت ها چشم انتظار بازگشت ستاره سبک وزن خود بود.
آقای امینی (رییس فدراسیون جودو) در مصاحبه خود با ویژه نامه مجله ورزشی «تماشاگر»، گفته است که مصاحبه انتقادی شما با شبکه تلویزیونی صدای آمریکا، صرفاً برای اخذ پناهندگی انجام شده است. آیا توضیحی در این خصوص دارید؟
وحید سرلک: مصاحبه های من با رسانه های خارج از ایران زمانی صورت گرفت که اقامت آلمان را اخذ کرده بودم و اینک نیز شهروند این کشور هستم. بهتر است ایشان به جای کشف انگیزه های مصاحبه من با یک رسانه آزاد، پاسخگوی انتقادات و نیازها و حق و حقوق طبیعی ورزشکارانی باشد که سال ها در میادین بین المللی برای اعتلای نام ایران عرق ریخته اند.
وحید سرلک ضمن حضور در لیگ جودو آلمان، به مربیگری نیز می پردازد.
ایشان گفته است که شما شرایط خوبی در آلمان ندارید و مشغول کار در زیرزمین یک مغازه نانوایی هستید. آیا اظهارات وی را تایید می کنید؟
نانواها افراد شریفی هستند که نان به دست مردم می رسانند؛ نه این که مثل بعضی ها نان را از دست مردم بدزدند. آیا فقط ریاست بر فدراسیون ها شغل آبرومندانه محسوب می شود؟ آیا در فرهنگ لغت این مسئولین، نانوایی یعنی بی آبرویی؟ من هرطور که زندگی می کنم، شرافت خودم را به عنوان ورزشکاری که نام ایران را یدک می کشد حفظ کرده ام.
پناهنده شده ام اما به بیت المال که دست درازی نکردم. پناهنده شده ام اما با رفتارم در آلمان در قبال نام عزیز وطنم مسئول هستم. من اینجا مربیگری می کنم و نانوا نیستم؛ اما اگر بودم هم سرم را بالا می گرفتم. مگر محمد رضایی قهرمان کشتی آزاد جوانان جهان، چانه گیر نانوایی نبود؟ روزی هزار بار سرش را توی تنور فرو می کرد تا محتاج مسئولینی نباشد که به جای خدمت، شبانه روز در مسیر خیانت به جوانان مملکت هستند.
می گویند شما پشیمان شده اید و قصد بازگشت به ایران را دارید. این اظهارات را تایید می کنید؟
کذب محض است. برگردم که چه؟ دوباره گردن کج کنم برای حق خودم؟ برگردم تا حیثیت ام، حقوق ام، اعتبارم و جوانی ام را پایمال کنند؟
این فقط دیدگاه شماست یا از بین سایر قهرمانان نیز هستند ورزشکارانی که با شما هم عقیده باشند؟
اسم نمی آورم؛ اما اکثر قهرمانان ملی می گویند که خسته ایم. دیگر بریده ایم. بسیاری از قهرمانان دنبال راه خروج هستند. من با آن ها در تماس هستم. عرصه چنان بر قهرمانان ورزشی تنگ شده که حاضرند از موقعیت و شهرتی که در ایران دارند بگذرند و تن به مهاجرت و پناهندگی بدهند.
احسان رجبی نیز که از پدیده های جودوی ایران بود، مدتی است از ایران خارج شده. از وضعیت او با خبر هستید؟
با احسان در تماس هستم. او در آمریکاست. احسان رجبی از جمله جوانانی بود که در آتیه اش مدال المپیک را هم می شد دید. افسوس که این سرمایه ملی هم از دست رفت.
عادل فردوسی پور این هفته در برنامه ۹۰ به رسوایی تقلب در جودو اشاره کرد. در سال های اخیر جودوی ایران همواره ناموفق بوده و حتی در رقابت های قاره ای نیز از دستیابی به نتیجه مطلوب بازمانده. بحث پناهندگی و تقلب و صغر سن نیز در این ورزش وجود دارد. چرا جودو این روزها به عنوان بحران زده ترین ورزش ایران شناخته می شود؟
من این سوال را با یک پرسش کلیدی جواب می دهم. چرا محمدرضا یزدانی خرم که کشتی آزاد و فرنگی را به چهار مدال طلای جهانی رسانده است برکنار می شود. اما رییس فدراسیون جودو بعد از چند سال ناکامی و تقلب و شکست های متوالی در تمام رقابت ها همچنان بر سر کار خود باقی است؟ به هرحال ایشان فرد قدرتمندی است که من این موضوع را خیلی باز نمی کنم!
از بعد فنی هم مربیانی مثل حاجی یوسف زاده سال هاست که در تیم های ملی جابه جا می شوند و هر نتیجه ای هم که بگیرند، همچنان در پست های خود باقی می مانند. آقایان می گویند چون قوانین عوض شده شکست می خوریم. این خیلی توجیه خنده داری است. مگر قوانین تکواندو عوض نشد؟ مگر قوانین کشتی تغییر نمی کند، پس چرا آن ها نمی بازند؟ چرا آن رشته ها حق مصاحبه و انتقاد را از قهرمانان خود سلب نمی کنند؟
آقای سرلک، راهکار پیشنهادی شما برای خروج جودوی ایران از بحران چیست؟
در مجمع انتخاباتی فدراسیون جودو، من نماینده ورزشکاران بودم. رای من هم علیرضا امینی بود. اما حالا رای خودم را پس می گیرم، زیرا برنامه های اعلام شده و وعده و وعیدهایش را به فراموشی سپرد و مدیریت او هیچ ثمره ای غیر از ناکامی به بار نیاورد. بهترین خدمتی که امینی می تواند به فدراسیون جودو ارائه کند این است که هرچه سریعتر از این فدراسیون برود.
سرمربی ایتالیایی تیم ملی جودو نیز نتوانست تغییری در روند ناکامی ها ایجاد کند و مسئولین فدراسیون گفتند از عملکرد او راضی نیستند. شما کارنامه او را چگونه ارزیابی می کنید؟
مربی ایتالیایی که هیچ، اگر خود جیگارو کانو (بنیانگذار ورزش جودو) هم بیاید نمی تواند تغییری در روند موجود ایجاد کند. الان حتی کسب سهمیه المپیک هم برای جودودی ایران تبدیل به رویا شده. واقعاً متاسفم برای افرادی که با مدیریت ناکارآمد و غیر اصولی خودشان این ورزش مدال آور را به روز سیاه نشاندند.
شما سال های متمادی ملی پوش وزن اول جدودی ایران بودی. ملی پوش وزن آخر هم محمود میران بود. او می گوید این هفته او از یک نزاع ناخواسته گریخته و از حمله با تبر به سمت او، جان سالم به در برده است. آیا این خبر را شنیده ای؟
بله. زمانی که این خبر را دیدم بسیار متاسف شدم. قهرمان با اخلاقی مثل محمود میران با آن قد و قامت هم امنیت جانی ندارد و همان طور که خودش گفته، چیزی نمانده بود به سرنوشت مرحوم روح الله داداشی دچار شود. این خبرها را که می خوانم، وقتی با جایگاه اجتماعی ورزشکاران در آلمان مقایسه می کنم، بیش از پیش به این نتیجه می رسم که تصمیم من در جلای وطن کاملاً صحیح بوده است.