غذاهای خوش‌رنگ و بوی هندوستان
هندوستان سرزمین همیشه پررمز و راز بوده با مردمانی دارای عقاید و سبک‌های بسیار متفاوت که در کنار هم زندگی میکنند. در گوشه و کنار شهر حیوانات زیادی مانند گاو و بز و میمون و پرندگان فراوانی دیده می‌شوند که در آرامش مشغول بازی و زندگی هستند، در حالی که در بشقاب غذای هیچ‌کدام از مردم کوچه و خیابان گوشت نمی‌بینید.
یکی از راه‌های شناخت هر قوم و سرزمینی و سبک زندگی و باورهایشان توجه به خوراک و تغذیه آنهاست. این سبک زندگی و ذائقه ریشه در باورهای کهن مذهبی مردم هند دارد. در آموزه‌های مذهب هندوها، که اکثریت مردم هندند، خوردن گوشت جانوران و آزار رساندن به هر موجود جانداری منع شده‌است. یکی از قوانین اصلی این مذهب قانون "کارما" است که می‌گوید زیان رساندن به هر موجودی در جهان در نهایت باعث زیان رساندن به خود انسان می‌شود، چرا که انسان هم حلقه‌ای است از حلقه‌های طبیعت.
آنها معتقدند که انسان‌ها موجوداتی گیاه‌خوار بوده‌اند و خوردن گوشت آنها را تندخو و ناآرام می‌کند و همچنین کشتن حیوانات و خوردن گوشت موجب رواج خشونت در جامعه می‌شود که البته این عقاید و باورها از زمان گاندی که یکی از مبارزان و رهبران بزرگ این سرزمین برای به استقلال رسیدن هند از استعمار بریتانیا بوده، پررنگ‌تر و جدی‌تر هم شده‌است.
گاندی که معتقد بود حتا مبارزه با ستم را هم باید بدون خشونت و خونریزی پی گرفت، می‌گفت: "من چیز جدیدی ندارم که به دنیا بدهم، حقیقت و ضدخشونت بودن هم‌سن‌وسال کوه‌ها هستند".
نکتۀ قابل توجه دیگر نحوۀ عرضۀ این غذاهای ساده و ارزان خیابانی است. کاسه‌هایی درست‌شده از برگ درختان هر چند به نظر بسیار ابتدایی می‌آید، اما روشی بسیار طبیعی است چرا که پس از خوردن، چیزی که نخورده می‌ماند همین برگ‌ها هستند که بسیار ساده و سریع به چرخۀ طبیعت برمی‌گردند. این مردم حتا برای خوردن غذاهایشان هم کم‌ترین زحمت را برای طبیعت ایجاد میکنند.
نرم‌خویی، آرامش و قناعت مردم این سرزمین، اهمیت ندادن به خوراک و توجه به روح و روان، مهم‌ترین دلیل پرورش عرفان در هند است.
بوی غذا در فضای کوچه و خیابان‌های شهرهای بزرگ هند هم می‌پیچد، چون سر هر چند قدمی می‌شود دکه‌ای را دید که انواع مختلف خوردنی‌های خوش‌رنگ و بو عرضه میکنند: چات‌های متنوع، وادا پائو، کباب و بریانی‌های گورکانی، شیرینی‌های پرچربی چون جَلبی (نوعی زولبیا) و بالوشاهی یا خوردنی‌های سرخ‌شده‌ای از قبیل سمبوسه و نمکی و پاکورا و نوشیدنی‌های پرادویه‌ای چون چای ماسالا، چای نعنا، شیرچای، لاسی (نوعی دوغاب) بیانگر طیف وسیع ذائقه‌های هندی است. هرچند همۀ غذاهای خیابانی هند گیاهی نیست، اما گوشت‌خواران در این بازار سهم به‌مراتب کمتری دارند.
در شهرهای بزرگ هند فروشگاه‌های غذای حاضری آمریکایی هم فراوانند، اما خوردنی‌های خیابانی ارزان هندی - با این که در پیاده‌روها و گاه روی زمین صاف قرار دارند و از شرایط بهداشتی اندکی برخوردارند - همچنان پرطرفدارترند. در گزارش تصویری این صفحه نمونه‌هایی از غذاهای خیابانی چند شهر هند را می‌بینیم.