سیاست قلیان در ایران:ممنوع، آزاد، ممنوع، آزاد
بخشنامه ممنوعیت عرضه قلیان را نخستین بار وزارت بهداشت دولت هشتم ابلاغ کرده بود که به دنبال اعتراض سیدحسین مرعشی رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، هیأت دولت وقت، این بخشنامه را ملغی اعلام کرد.
در دولت نهم با هشدار وزارت بهداشت درباره آسیبهای کشیدن قلیان، جمع آوری قلیانها و برخورد با اماکن عرضه کننده آن توسط بازرسان بهداشتی و اداره نظارت بر اماکن عمومی به اجرا درآمد و جریمه متخلفان بین پنج تا ۱۰ هزار تومان و ضبط قلیان اعلام شد.
پس از اینکه ۳۰ نماینده مجلس در نامه ای به محمود احمدی نژاد، اقدامات منتهی به تعطیلی قهوهخانهها را با مواد ۷ و ۱۱ قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات مغایر اعلام کردند، احمدی نژاد دستور لغو ممنوعیت ارائه قلیان در قهوه خانه ها را داد و قلیان آزاد شد.
اما به مرور ورود زنان به قلیان سراها منع گردید.
در ابتدای آغاز به کار دولت دهم، در فروردین ۸۹ وزارت کشور جمهوری اسلامی قانونی را ابلاغ کرد که بر مبنای آن عرضه قلیان در اماکن عمومی و قهوه خانهها ممنوع اعلام شد.
طرح ضربتی جمعآوری قلیانها از مراکز تفریحی و سنتی در آذر سال گذشته با همکاری وزارت بهداشت و نیروی انتظامی در سراسر کشور آغاز شد.
هزاران قلیان جمعآوری شدند.
قلیانهای جمعآوری شده "منهدم" شدند و گزارشهای مفصلی در این زمینه ارائه شد.
بعد قرار شد طرح "اتاقهای دود ایزوله" در قهوهخانهها اجرا شود که هیچگاه عملی نشد.
روز سهشنبه (۱۵ نوامبر/ ۲۴ آبان) پایگاه دولت اعلام کرد که "استعمال دخانیات در قهوهخانهها از این پس مجازخواهد بود".
طبق مصوبه جدید دولت، قهوهخانهها از شمول آئیننامه اجرائی قانون جامع کنترل و مبارزه با دخانیات خارج شدهاند.
جالب اینکه این مصوبه "به پیشنهاد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و به استناد ماده ۱۸ قانون جامع کنترل و مبارزه با دخانیات، آئیننامه اجرائی این قانون اصلاح شده است".