این آمار مایه شرمندگی است ، نه افتخار!
+0
رأی دهید
-0
این آمار مایه شرمندگی است ، نه افتخار!
عصر ایران - ریاست محترم جمهوری در مراسم ضیافت افطار کارکنان مجموعه نهاد ریاست جمهوری که چهارشنبه شب در مسجد سلمان فارسی در نهاد ریاست جمهوری برگزار شد ضمن تقدیر از تلاش های مجموعه کارکنان این نهاد آماری از مراجعه مردم در طول 6 سال گذشته به این نهاد ارایه کرد که بسیار قابل تامل است.محمود احمدی نژاد در این مراسم اظهار داشت : " اینکه در طول 6 سال گذشته 30 میلیون نفر برای رفع مشکلات خود به این مجموعه مراجعه کردند، نشان‌دهنده حجم بالای فعالیت‌های انجام شده در این مجموعه است. "
درباره این آمار ارایه شده از سوی رییس جمهوری موارد و نکات زیر قابل ذکر است :
1- این آمار نشان می دهد که در 6 سال گذشته به طور متوسط هر سال 5 میلیون نفر برای مشکلات و مسایل خود به نهاد ریاست جمهوری مراجعه کرده اند . اگر این رقم بر فرض اینکه همه روزهای سال روز کاری باشد تقسیم بر تعداد روزهای سال بشود رقمی حدود 13700 مراجعه کننده برای هر روز کاری نهاد ریاست جمهوری می شود که به گمان راقم این سطور نهاد ریاست جمهوری به هیچ وجه ظرفیت پرسنلی برای پاسخ دهی به این تعداد مراجعه کننده در روز را ندارد.
حال بماند کارهای روتین این نهاد مهم کشوری که قاعدتاً جدای از این مراجعات است!
وانگهی آیا واقعاً در این شش سال ، نزدیک به نصف ملت ایران به خیابان پاستور و نهاد ریاست جمهور رفته اند؟!
در این که نهاد ریاست جمهوری محل مراجعه مردم است و کارکنان این نهاد و شخص رئیس جمهور نیز برای حل مشکلات مردم زحمات زیادی می کشند سخنی نیست اما ، آمار اعلام شده نیز باید قابل قبول به نظر بیاید تا اجر کسانی که متقبل زنج و زحمت می شوند ، در سایه عدد و رقم های آنچنانی ضایع نشود.
2- بر فرض صحت این آمار ، باید چند نکته را اشاره کرد :
این آمار اعترافی تلخ است به این که مردم ایران واقعاً دچار مشکلات زیادی هستند ، آنقدر که دهها میلیون نفرشان فقط به نهاد ریاست جمهوری رفته اند تا بلکه گرهی از کارشان گشوده شود.
این آمار باعث افتخار نیست کما این که هر چقدر آمار افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی بالا باشد ، جای بالیدن ندارد و باعث ناراحتی و شرمساری ملی است.
30 میلیون مراجعه کننده به نهاد ریاست جمهوری یعنی 30 میلیون شهروندی که بنا به هر دلیلی مشکل دارند و کار آنها در مراتبی از بوروکراسی اداری به بن بست خورده که به نهاد ریاست جمهوری مراجعه کرده اند. البته این تنها آمار کسانی است که جان به لب شده و دست به دامن ریاست جمهوری شده اند و الا آمار افراد مشکل دار ، قطعا بیش از آمار مراجعین به نهاد ریاست جمهوری است.
این تعداد مراجعه کننده به نهاد ریاست جمهوری در 6 سال گذشته اگر نگوییم یک فاجعه ملی است ، قطعا نشان از ناکارآمدی سیستم اداری کشور است .
آیا تشکیلات دیوان سالاری که در اطراف و اکناف کشور پراکنده است و میلیاردها دلار از بودجه بیت المال سالانه صرف آن می شود، برای رسیدگی به مشکلات مردم نیست ؟ آیا با این آمار ریاست جمهوری نباید فاتحه تشکیلات دیوان سالاری و اداری کشور را خواند؟
این افراد اگر مشکل شان در یک سیستم اداری سالم حل می شد ، آیا نیازی داشتند که شال و کلاه کنند و در سرما و گرما ، رنج سفر را به جان بخرند و از سیستان و بلوچستان هرمزگان و خوزستان گرفته تا آذربایجان و کردستان و خراسان و کرمان و گیلان و لرستان و خوزستان و ... به تهران بروند تا بلکه در خیابان پاستور مشکل شان حل شود؟!
عدد 30 میلیون ، حتی اگر مبالغه آمیز باشد و عدد واقعی حتی اگر یک دهم این میزان باشد ، باید به فکر یک تحول بزرگ در سیستم بروکراسی کشور بود که از حل مشکلات مردم عاجز است.
البته باید برای اصلاح ساختار های اقتصادی نیز فکری اساسی کرد چه آن که بخش مهمی از این مشکلات ، ریشه های اقتصادی دارند که در پروسه دیوان سالاری هم قابل رفع و رجوع نیستند.
و پایان سخن این که بهتر بود ریاست محترم جمهوری تنها به ارایه آمار درباره تعداد مراجعان به نهاد تحت مدیریت ایشان اکتفا نکرده و آمار حل مشکلات مراجعان را نیز اعلام می کرد تا مشخص شود آیا واقعاً مشکل این افراد حل شده است یا این که سفری بیهوده به تهران داشته اند؟!
|
|
|
|
|
|
|
|