جوجه‌های آزار دیده، عاقبت جوجه‌آزار می‌شوند

جوجه‌های آزار دیده، عاقبت جوجه‌آزار می‌شوند

احتمال اینکه جوجه‌هایی که مورد آزار پرنده‌های بزرگتر قرار می‌گیرند، در بزرگسالی جوجه‌آزار شوند، بیشتر از سایرین است؛ این نتیجه تحقیق دانشمندان درباره گروهی از پرندگان به نام "نوک سرخ دریایی" است که از رسته "پلیکان"ها به حساب می‌آید.

 

دانشمندان می‌گویند که این پرنده‌ها "چرخه خشونت" می‌سازند. یعنی بزرگ‌ترهایی که نسبت فامیلی با جوجه‌ها ندارند نسبت به آنها خشونت می‌کنند و بعد همین جوجه‌ها که بزرگ شدند خودشان به مرغانی خشن تبدیل می‌شوند.

این نخستین بار است که چنین موضوعی در میان حیوانات به اثبات رسیده است. رفتاری که در میان انسان‌ها به اثبات رسیده بود: انتقال خشونت از نسلی به نسلی دیگر.

زیستگاه اصلی "نوک سرخ دریایی" در جزایر گالاپاگوس و سواحل پرو و اکوادور است.

"نوک سرخ دریایی" پدر و "نوک سرخ دریایی" مادر، همراه هم هر سال یک جوجه را بزرگ می‌کنند. غذایی هم که به جوجه‌ خود می‌دهند، معمولا ماهی و گاهی هم هشت‌پا است.

این پرنده‌ها به طور گروهی زندگی می‌کنند. آشیانه‌هایشان را هم نزدیک به هم بنا می‌کنند و در نتیجه احتمال خشونت در میانشان بالا است.

در میان آنها هستند پرندگانی که بزرگسالند اما به هر دلیلی از خودشان خانه و خانواده‌ای ندارند. این پرندگان به سراغ آشیانه‌هایی می‌روند که پدر و مادر برای صید رها کرده‌اند و به سراغ جوجه‌ها می‌روند.

گاهی پرنده‌های مجرد، خیلی دوستانه با جوجه‌ها بازی می‌کنند، اما بیشتر وقت‌ها رفتارشان با جوجه‌ها دوستانه نیست: یا اذیتشان می‌کنند یا سعی می‌کنند که با آنها نزدیکی کنند.

 

محققان در سه دوره تخم‌گذاری رفتار‌های این پرنده‌ها را بررسی کرده‌اند تا به این نتایج برسند. دکتر دیوید اندرسون، از تیم تحقیقاتی می‌گوید که تقریبا "تمام جوجه‌ها دچار بدرفتاری" می‌شوند.

محققان از بدو تولد، به پای جوجه‌ها حلقه‌هایی بسته‌اند تا بتوانند رفتارهای آنان را با ساکنان آشیانه‌های دیگر بررسی کنند. نتیجه بررسی‌هایشان آنکه رابطه‌ بین قربانی خشونت بودن در دوران جوجگی و عامل خشونت بودن در بزرگسالی بسیار قوی است.

تکرار این رفتارها به گفته دانشمندان رابطه مستقیمی با شخصیت این پرنده‌ها هم دارد.

دانشمندان می‌گویند که حالا می‌توان گفت که خشونت جنبه ژنتیکی ندارد. برای اینکه خشونت بین نوک سرخ های بزرگ‌سال و آنهایی است که هیچ نسبتی با هم ندارند.

دکتر اندرسون می‌گوید: "ما رابطه‌ای پیدا کرده‌ایم که خشونت به ژن ربطی ندارد و مسئله به دوران کودکی پرنده‌ها ربط دارد."

آنها فکر می‌کنند زمانی که یک جوجه مورد تعرض قرار می‌گیرد، هورمون استرس در بدنش ترشح می‌شود، که بعدتر باعث رفتارهای خشونت‌آمیز از سوی همان پرنده خواهد شد.

دکتر اندرسون می‌گوید: "تاثیرات چرخه خشونت باعث تفاوت رفتاری در میان مهره‌داران می‌شود."

این گروه از دانشمندان امیدوارند که با بررسی چرخه خشونت در میان این دسته از پرندگان به نتایجی دست یابند که نمی‌توان آنها را در میان انسان‌ها آزمایش کرد