واکنش گزارشگران بدون مرز به خودکشی پورزند

واکنش گزارشگران بدون مرز به خودکشی پورزن

سازمان گزارشگران بدون مرز با صدور بیانیه ای از مرگ سیامک پورزند ابراز تاسف کرده است.

سیامک پورزند پس از سالها زندان و حصر خانگی خودکشی کرد.

در این بیانیه آمده است که پس از ده سال حصر خانگی و ممنوع الخروج بودن و جدایی از زن و فرزند، سیامک پورزند به زندگی خود پایان داد. جمهوری اسلامی ایران از نگاه گزارشگران بدون مرز مسئول اصلی مرگ سیامک پورزند معرفی شده است.

در این بیانیه وضعیت سالهای اخیر آقای پورزند تشریح شده و روی محرومیت وی از حقوق اولیه بشری مانند دسترسی به وکیل انگشت تاکید گذاشته شده است.

این بیانیه در انتها آورده است :"بسیاری از روزنامه نگاران ایرانی که هم اکنون در زندان یا با سپردن وثیقه های سنگین در آزادی موقت بسر می برند، شدیدا بیمار و از حق درمان محروم شده اند. گزارشگران بدون مرز خواهان اعزام فوری گزارشگر ویژه سازمان ملل به ایران است.

خبر خودکشی پورزند

دختر سیامک پورزند، روزنامه نگار ایرانی که روز جمعه ۹ اردیبهشت در تهران از دنیا رفت، می گوید پدرش خودکشی کرده است.

لیلی پورزند که ساکن شهر تورنتو در کاناداست، به بی بی سی فارسی گفت روز جمعه و دو ساعت پیش از خودکشی با پدرش تلفنی صحبت کرده و قرار بود دوباره چند ساعت بعد با او صحبت کند.

خانم پورزند در گفتگوهای دیگری گفته است که پدرش با پریدن از بالکن خانه شان که در طبقه ششم آپارتمانی در تهران است، به زندگی خود پایان داده است.

سیامک پورزند، روزنامه نگار قدیمی ایرانی، در هنگام مرگ ۸۰ سال داشت و بیش از ده سال آخر عمرش را بیشتر در زندان و بیمارستان گذراند.

او همچنین در این ده سال ممنوع الخروج بود، در حالی که همسرش مهرانگیز کار، حقوقدان و فعال حقوق زنان، و همچنین سه دخترش در خارج از ایران زندگی می کردند و امکان دیدار با او را نداشتند.

سیامک پورزند کار مطبوعاتی خود را در سال ۱۳۳۱ با روزنامه باختر امروز به مدیریت حسین فاطمی، وزیر خارجه وقت ایران، آغاز کرد.

آقای پورزند در سال های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در تاسیس و اداره نشریاتی چون "پیک سینما" و "کتاب هفته کیهان" همکاری داشت و از اعضای هیات مدیره سندیکای نویسندگان بود.

بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، فعالیت های مطبوعاتی آقای پورزند محدودتر شد.

سیامک پورزند پسرخاله احمد شاملو، شاعر معاصر ایران بود.