تاثیر ورزش در کاهش حملات صرع

تاثیر ورزش در کاهش حملات صرع

صرع یک بیماری مغزی است که موجب قطع ارتباط طبیعی بین سلول های عصبی مغزی می شود. در این بیماری، فرد دچار تشنج های مکرر می شود.

مطالعات نشان داده است که بروز حملات تشنجی در افراد مصروع، در حین ورزش و بعد از آن کاهش می یابد. برخی معتقدند که تنفس های عمیق و زیاد در ورزش، با کاهش سطح دی اکسید کربن خون، سبب کاهش بروز حملات تشنجی می گردد.

ورزش، استرس را کم کرده و احساس شادابی را زیاد می کند و این خود عاملی است برای کاهش حملات صرعی. افزایش تمرکز فرد طی ورزش نیز از علل مهم کاهش بروز حملات صرعی می باشد.

اعتماد به نفس

تحرک های ورزشی برای بیشتر افراد مفید و ضروری است. این افراد در کنار به دست آوردن مقاومت بدنی و هماهنگی فعالیت های تحرکی می توانند با انجام ورزش های گوناگون، قدرت و توانایی های جسمی و روانی خود را تقویت نموده و آنها را بهبود بخشند.

ورزش کمک می کند تا فرد هدفی را که در زندگی دارد، دنبال کند و یاد بگیرد تا ملاحظات لازم را نسبت به دیگران داشته باشد.

ارتباط با دیگران از طریق عضو شدن در گروه های مختلف ورزشی باعث دور شدن و فاصله گرفتن از تنهایی می شود و شخص از طریق ورزش مورد احترام و توجه دیگران قرار می گیرد.

تمام نکات ذکر شده می تواند برای شخص مبتلا به صرع هم مفید باشد. علاوه بر آن ورزش باعث کمتر شدن ضعف در بیمار هم می شود. از همه مهم تر این است که شخص برای دیگران الگو شده و فرزندان و نزدیکان او به سوی ورزش کشیده می شوند.

همه این موارد اعتماد به نفس و شخصیت فرد مصروع را بهبود می بخشد.

ترس از حادثه در حین ورزش

والدین و وابستگان افراد مبتلا به صرع همواره از این که هنگام ورزش، حادثه ای برای بیمار پیش بیاید، در ترس و اضطراب به سر می برند. می دانیم که هیچ ورزشی بدون حادثه نیست، در نتیجه این خطر برای همه وجود دارد، اما بسیار نادر است و دلیلی برای ترک ورزش نیست.

کدام بیماران می توانند ورزش کنند؟

- مواردی که فاصله حمله ها زیاد است.

- حمله از نظر زمانی قابل پیش بینی و تشخیص است، مثلا قبل از مصرف دارو یا زمان بی خوابی.

- حمله برای مدت طولانی پیش نیامده است.

- حمله بیشتر در شب ها اتفاق می افتد.

- وقوع حمله ها بیشتر در صبح زود و یا زمان استراحت است.

توصیه می شود این افراد ورزش های مورد علاقه خود را با مراقبت و تحت نظر پزشک معالج انجام دهند.

انواع ورزش ها

انواعی از ورزش ها وجود دارند که همه افراد باید مراقبت های لازم را در انجام آن ها مد نظر قرار دهند، مثل استفاده از کلاه محافظ در دوچرخه سواری و اسب سواری.

بیشتر ورزش ها مثل راهپیمایی، دو، نرمش، بدنسازی، والیبال و پینگ پنگ بدون خطر بوده و توصیه می شود ورزش هایی مثل ژیمناستیک، ژیمناستیک روی زمین، اسب سواری، اسکی و دوچرخه سواری با کلاه ایمنی انجام شوند.

موقع شنا کردن باید بیشترین احتیاط را رعایت کرد. شنا کردن در دریاچه و دریا خطر زیادی دارد. در درجه اول باید از شنا کردن در این مکان ها دوری کرد و در صورت لزوم با فردی که فن شنا و نجات غریق را می داند همراه شد.

موارد دیگر ورزش از قبیل بوکس، پرتاب دیسک، پرتاب چکش و پرواز با کایت باید با احتیاط کامل انجام گیرد و تا زمانی که فرد مطمئن شود که دیگر دچار حمله نمی شود (حداقل باید از آخرین حمله یک سال گذشته باشد)، نباید این ورزش ها را به تنهایی انجام دهد.

عده ای از افراد مبتلا به صرع هستند که ورزش هایی مثل اسکی و دوچرخه سواری را انجام می دهند و احساس خوبی دارند. در مقابل افراد دیگری هستند که از ادامه ورزش های مورد علاقه خود دست کشیده اند، اما امروز افسرده اند و از این بابت متاثر.

عواملی که باعث تشنج در حین ورزش می شوند

- خستگی زیاد

- کم خوابی

- کم آبی بدن

- از دست دادن زیاد املاح بدن

- افزایش دمای بدن

- کاهش قند خون

حرکات بدنی زیاد خسته کننده، فشارهای هیجانی و روانی شدید همراه ورزش، ورزش در محیط های خطرناک مانند آب و بلندی می توانند برای فرد مصروع خطرناک باشد.

ورزش در مبتلایان به حملات متوالی صرعی

در صورتی که فرد دچار حمله های متوالی می باشد که قابل پیش بینی هم نیستند، باید دید حمله ها چگونه اند و چه ورزش هایی و برای چه کسی خوب است، ولی ورزش نباید ترک شود.

همچنین باید توجه کرد هر ورزشی چقدر دفعات حمله را بیشتر می کند و کدام ورزش حملات را شدید می کند یا برای فرد ایجاد خطر می نماید.

در چنین مواردی توصیه می شود که از ورزش در بلندی و با اشیای خطرزا پرهیز شود. با توجه به این که موارد زیادی دیده شده که حمله های تشنجی در آب و حین شنا کردن اتفاق افتاده است، باید در این مورد احتیاط جدی صورت گیرد و ضوابطی برای کنترل شنا در آب برای این افراد تنظیم شود.

هر گاه یکی از ورزش های مورد علاقه باعث بروز یا تشدید حملات گردد، شخص مبتلا نباید آن را ترک کند، بلکه باید تلاش نماید تا نوع تمرینات این ورزش را تغییر دهد یا از نظر زمانی آن را تنظیم کند.

نکته مهم این که در بسیاری از موارد دلیل بروز حمله در حین ورزش، درمان نادرست بیماری و یا میزان کم دارو است. بنابراین می توان با نظر پزشک معالج نسبت به تغییر دارو و یا میزان آن اقدام کرد و ورزش را ادامه داد.