شریعتمداری علیه همه؛ رحیم مشایی علیه شریعتمداری
+0
رأی دهید
-0
شریعتمداری علیه همه؛ رحیم مشایی علیه شریعتمداری
اسفندیار رحیم مشایی (راست) و حسین شریعتمداری
رادیو فردا , کیومرث روشن : «از نظر آقای شریعتمداری من مسلمان هم نیستم. از نظر ایشان من جاسوس و منافق و عضو کودتای مخملی هستم.» این بخشی از سخنان اسفندیار رحیم مشایی، رییس دفتر رییس جمهوری ایران درباره مدیر مسئول کیهان است و به نظر می رسد «این جاسوس و منافق» دست به شمشیر برده و با گرد آوردن پاره ای از نیروهای روزنامه اصولگرای کیهان، اقدام به تفرقه در نشریه ای کرده که از آن به عنوان روزنامه «آقا» یاد می کنند.
جدایی تازه در کیهان پس از آن رخ داد که امیر عاملی، شاعر این روزنامه، در نامه ای به حسین شریعتمداری، نماینده ولی فقیه و مدیر مسئول، به صراحت از مواضع اسفندیار رحیم مشایی حمایت کرده و به انتقادهای شدید از کیهان پرداخته است.
جدایی تازه در کیهان پس از آن رخ داد که امیر عاملی، شاعر این روزنامه، در نامه ای به حسین شریعتمداری، نماینده ولی فقیه و مدیر مسئول، به صراحت از مواضع اسفندیار رحیم مشایی حمایت کرده و به انتقادهای شدید از کیهان پرداخته است.
شاعر کیهان در نامه خود لقب اعطایی به حسین شریعتمداری که وی را «مالک اشتر علی (خامنه ای)» می خوانند، را از جانب «چهار آدم ساده» دانسته و خطاب به او نوشته شده است: «جنابعالی و خیلی از کیهانیان دافعه تشریف دارید. دچار غرور شده و علیرغم بقیه صاحب روزنامه ها، دائم در تلویزیون می آیید و حرف های گنده گنده و شعاری می زنید که چهار تا آدم ساده بگویند مالک اشتر هستید.»
امیر عاملی که می گوید در «۲۰ سال» گذشته شعرها و مقالات او در کیهان چاپ می شده است، حسین شریعتمداری را «مغرور» خوانده و در نامه ای که پاره ای از سایت های اصولگرا منتشر کرده اند، گفته که «همین مالک اشترها و تملق ها این بنده خدا را از راه به در کرده است. از یک موضع بالا به دولت و مملکت نگاه می کند، محبوبیت ۲۵ میلیونی و اکنون ۷۰ میلیونی دولت احمدی نژاد را مدیون دفاع خود از دولت می داند.»
وی در نامه خود، از اسفندیار رحیم مشایی به عنوان فردی نام برده که کیهان «چشم بسته» وی را می کوبد و گفته است: «می خواهند با حمله به مشایی که نه ضد ولایت است و نه ضد اسلام پایه های دولت موفق را سست کنند، چرا؟ چون چرا برای ما تره خرد نمی کنی؟»
جدایی های دامنه دار
روزنامه کیهان سابقه ای دیرینه در تاریخ مطبوعات ایران دارد و نزدیک به هفت دهه از عمر آن می گذرد. دیرپا بودن این نشریه به وابستگی آن به حکومت های وقت باز می گردد؛ چه زمانی که کیهان رابطه نزدیکی با نخست وزیری و دربار پهلوی داشت و چه دورانی که به طور کامل زیر نظر ولی فقیه جمهوری اسلامی انتشار خود را ادامه داد.
کیهان که در دهه نخست پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، گرایش های چپگرایانه داشت در دو دهه گذشته یکسره جانب راست افراطی رفته است و در هر دوره ای نیز شاهد ریزش های زیادی بوده است.
در سال های اخیر افرادی از جبهه این روزنامه یا به اردوگاه مخالفان پیوسته اند، یا به دولت رفته اند و یا سر در گریبان جناح های دیگر اصولگرا کرده اند.
محمد نوری زاد که سالیان درازی در کیهان علیه روشنفکران و دگراندیشان قلم می زد از دو سال پیش یکسره خط خود را از این طیف جدا کرده و نامه های تند و تیزی خطاب به رهبر جمهوری اسلامی ایران می نویسد و به طور طبیعی جای خود را در زندان یافته است.
محمد مهاجری به اردوگاه علی لاریجانی پیوسته است و زمانی که سردبیری «همشهری عصر» را در اختیار داشت به دلیل انتشار خبر اختلاف میان رییس بانک مرکزی و وزیر اقتصاد، روزنامه را تعطیل دید. تعطیلی ای که مسبب آن عضو دیگر کیهان، محمد حسین صفار هرندی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
صفار هرندی که چهار سال وزیر فرهنگ دولت احمدی نژاد بود چند روز پیش از پایان دولت نهم حکم برکناری خود را دید و آن چنان که رسانه های اصولگرا خبر دادند، اختلاف وی با اسفندیار رحیم مشایی علت اصلی حذف او از دولت بوده است.
اما دیگر عضو کیهان که همچنان در حال طی کردن پله های ترقی است، محمد جعفر بهداد، خبرنگار پارلمانی کیهان است که به دلیل نزدیکی به رحیم مشایی رشد سریعی داشته است.
وی که در سال ۸۶ معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهوری بود، یکسال بعد به ریاست مهمترین خبرگزاری دولت یعنی ایرنا رسید و از دی ماه ۸۸ معاون سیاسی دفتر رییس جمهور شده است.
کیهان و رحیم مشایی
کیهان از زمان روی کار آمدن آیت الله خامنه ای در مقام رهبر جمهوری اسلامی تنها دو مدیر (مهدی نصیری و حسین شریعتمداری) به خود دیده است و طی دو دهه گذشته در خط مقدم حمله به نیروهای دگراندیش، سکولار و همچنین اصلاح طلبان حکومتی بوده است که سیل اتهام های آن، یا به تعداد زندانیان سیاسی در ایران افزوده و یا تیغ عدم صلاحیت بر گردن فعالان سیاسی برای حضور در قدرت نهاده است.
این روزنامه اصولگرا در سال های اخیر با شکایت های بسیاری به دادگاه رفته است ولی آنچه که کیهان را از سایر روزنامه ها برای جان به در بردن از شکایت ها متمایز ساخته است، این است که به گفته صاحبنظران، ارتباطات گسترده ای با نهادهای امنیتی و اطلاعاتی و بالاتر از آنها، بیت رهبر جمهوری اسلامی، دارد که مانع برخورد با این روزنامه شده است.
روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد در سال ۱۳۸۴، کیهان را برخلاف دوره های پیشین به دامن حمایت از دولتی کشاند که قرار بود پاسدار ارزش های اسلامی باشد، ولی دیری نگذشت که اختلافات نیز سرباز کرد.
این روزنامه که طبل حمایت از دولت را به صدا در می آورد هنگامی که نوبت به اطرافیان وی می رسد، همان گونه که رهبران مخالفان دولت را آماج حملات خود قرار می دهد حلقه بسته محمود احمدی نژاد را نیز از تیر انتقاداتش بی نصیب نمی گذارد.
سیبل اصلی این حملات نیز در دو سال اخیر اسفندیار رحیم مشایی بوده است؛ فردی که کوچک و بزرگ اصولگرایان به طور استثنایی بر سر نابودی حیات سیاسی وی توافق نظر دارند!
رحیم مشایی که تابستان سال ۸۸ کلید معاونت ریاست جمهوری را در جیب خود داشت آن چنان مورد هجوم مخالفانش از جمله کیهان قرار گرفت که احمدی نژاد ناچار شد از خیر قائم مقامی وی بگذرد؛ هرچند رحیم مشایی با تکیه زدن بر صندلی مسئول دفتر رییس جمهوری بیش از ۱۵ شغل دیگر گرفت.
وی در نزدیک به یک سال و نیم گذشته ناچار شده است در تمام جبهه ها بجنگد؛ روزی پاسخ اصولگرایان استخواندار را بدهد که او را متهم به ترویج «مکتب ایرانی» در برابر «مکتب اسلام» می کنند، روز دیگر خیز برداشتن برای کرسی ریاست جمهوری را تکذیب کند و دیگر روز، حسین شریعتمداری را متهم کند که «تا یکسال دیگر احمدی نژاد را کافر خواهد خواند.»
در حالی که کیهان همچنان خود را «مظهر حمایت از دولت دهم» می داند، رییس جمهوری که در مراسم اختتامیه جشنواره مطبوعات سال ۱۳۸۶ نشان «منصف ترین و بهترین منتقد دولت» را به حسین شریعتمداری داد، دیگر تمایلی ندارد روزنامه کیهان بخواند.
«خوشبختانه نه کیهان می خوانم نه شرق». این جمله محمود احمدی نژاد که در مراسم افطاری با دانشجویان در شهریورماه ۸۹ بیان شد، داد کیهان را در آورد تا جایی که ستون خوانندگان آن پر شد از پیام هایی که اشاره می کردند «کیهان تاثیر به سزایی در پیروزی احمدی نژاد در دو دوره انتخابات ریاست جمهوری و افشای مخالفان وی داشته است و این گونه بی مهری به این روزنامه قابل توجیه نیست.»
اکنون نماینده ولی فقیه در روزنامه کیهان در صف نخست مخالفان اطرافیان رییس جمهوری ای قرار دارد که آیت الله خامنه ای تمام تخم مرغ های خود را طی چند سال گذشته در سبد وی گذاشته و مواضع خود را نزدیک تر به وی دیده است.
امیر عاملی که می گوید در «۲۰ سال» گذشته شعرها و مقالات او در کیهان چاپ می شده است، حسین شریعتمداری را «مغرور» خوانده و در نامه ای که پاره ای از سایت های اصولگرا منتشر کرده اند، گفته که «همین مالک اشترها و تملق ها این بنده خدا را از راه به در کرده است. از یک موضع بالا به دولت و مملکت نگاه می کند، محبوبیت ۲۵ میلیونی و اکنون ۷۰ میلیونی دولت احمدی نژاد را مدیون دفاع خود از دولت می داند.»
وی در نامه خود، از اسفندیار رحیم مشایی به عنوان فردی نام برده که کیهان «چشم بسته» وی را می کوبد و گفته است: «می خواهند با حمله به مشایی که نه ضد ولایت است و نه ضد اسلام پایه های دولت موفق را سست کنند، چرا؟ چون چرا برای ما تره خرد نمی کنی؟»
جدایی های دامنه دار
روزنامه کیهان سابقه ای دیرینه در تاریخ مطبوعات ایران دارد و نزدیک به هفت دهه از عمر آن می گذرد. دیرپا بودن این نشریه به وابستگی آن به حکومت های وقت باز می گردد؛ چه زمانی که کیهان رابطه نزدیکی با نخست وزیری و دربار پهلوی داشت و چه دورانی که به طور کامل زیر نظر ولی فقیه جمهوری اسلامی انتشار خود را ادامه داد.
کیهان که در دهه نخست پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، گرایش های چپگرایانه داشت در دو دهه گذشته یکسره جانب راست افراطی رفته است و در هر دوره ای نیز شاهد ریزش های زیادی بوده است.
در سال های اخیر افرادی از جبهه این روزنامه یا به اردوگاه مخالفان پیوسته اند، یا به دولت رفته اند و یا سر در گریبان جناح های دیگر اصولگرا کرده اند.
محمد نوری زاد که سالیان درازی در کیهان علیه روشنفکران و دگراندیشان قلم می زد از دو سال پیش یکسره خط خود را از این طیف جدا کرده و نامه های تند و تیزی خطاب به رهبر جمهوری اسلامی ایران می نویسد و به طور طبیعی جای خود را در زندان یافته است.
محمد مهاجری به اردوگاه علی لاریجانی پیوسته است و زمانی که سردبیری «همشهری عصر» را در اختیار داشت به دلیل انتشار خبر اختلاف میان رییس بانک مرکزی و وزیر اقتصاد، روزنامه را تعطیل دید. تعطیلی ای که مسبب آن عضو دیگر کیهان، محمد حسین صفار هرندی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
صفار هرندی که چهار سال وزیر فرهنگ دولت احمدی نژاد بود چند روز پیش از پایان دولت نهم حکم برکناری خود را دید و آن چنان که رسانه های اصولگرا خبر دادند، اختلاف وی با اسفندیار رحیم مشایی علت اصلی حذف او از دولت بوده است.
اما دیگر عضو کیهان که همچنان در حال طی کردن پله های ترقی است، محمد جعفر بهداد، خبرنگار پارلمانی کیهان است که به دلیل نزدیکی به رحیم مشایی رشد سریعی داشته است.
وی که در سال ۸۶ معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهوری بود، یکسال بعد به ریاست مهمترین خبرگزاری دولت یعنی ایرنا رسید و از دی ماه ۸۸ معاون سیاسی دفتر رییس جمهور شده است.
کیهان و رحیم مشایی
کیهان از زمان روی کار آمدن آیت الله خامنه ای در مقام رهبر جمهوری اسلامی تنها دو مدیر (مهدی نصیری و حسین شریعتمداری) به خود دیده است و طی دو دهه گذشته در خط مقدم حمله به نیروهای دگراندیش، سکولار و همچنین اصلاح طلبان حکومتی بوده است که سیل اتهام های آن، یا به تعداد زندانیان سیاسی در ایران افزوده و یا تیغ عدم صلاحیت بر گردن فعالان سیاسی برای حضور در قدرت نهاده است.
این روزنامه اصولگرا در سال های اخیر با شکایت های بسیاری به دادگاه رفته است ولی آنچه که کیهان را از سایر روزنامه ها برای جان به در بردن از شکایت ها متمایز ساخته است، این است که به گفته صاحبنظران، ارتباطات گسترده ای با نهادهای امنیتی و اطلاعاتی و بالاتر از آنها، بیت رهبر جمهوری اسلامی، دارد که مانع برخورد با این روزنامه شده است.
روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد در سال ۱۳۸۴، کیهان را برخلاف دوره های پیشین به دامن حمایت از دولتی کشاند که قرار بود پاسدار ارزش های اسلامی باشد، ولی دیری نگذشت که اختلافات نیز سرباز کرد.
این روزنامه که طبل حمایت از دولت را به صدا در می آورد هنگامی که نوبت به اطرافیان وی می رسد، همان گونه که رهبران مخالفان دولت را آماج حملات خود قرار می دهد حلقه بسته محمود احمدی نژاد را نیز از تیر انتقاداتش بی نصیب نمی گذارد.
سیبل اصلی این حملات نیز در دو سال اخیر اسفندیار رحیم مشایی بوده است؛ فردی که کوچک و بزرگ اصولگرایان به طور استثنایی بر سر نابودی حیات سیاسی وی توافق نظر دارند!
رحیم مشایی که تابستان سال ۸۸ کلید معاونت ریاست جمهوری را در جیب خود داشت آن چنان مورد هجوم مخالفانش از جمله کیهان قرار گرفت که احمدی نژاد ناچار شد از خیر قائم مقامی وی بگذرد؛ هرچند رحیم مشایی با تکیه زدن بر صندلی مسئول دفتر رییس جمهوری بیش از ۱۵ شغل دیگر گرفت.
وی در نزدیک به یک سال و نیم گذشته ناچار شده است در تمام جبهه ها بجنگد؛ روزی پاسخ اصولگرایان استخواندار را بدهد که او را متهم به ترویج «مکتب ایرانی» در برابر «مکتب اسلام» می کنند، روز دیگر خیز برداشتن برای کرسی ریاست جمهوری را تکذیب کند و دیگر روز، حسین شریعتمداری را متهم کند که «تا یکسال دیگر احمدی نژاد را کافر خواهد خواند.»
در حالی که کیهان همچنان خود را «مظهر حمایت از دولت دهم» می داند، رییس جمهوری که در مراسم اختتامیه جشنواره مطبوعات سال ۱۳۸۶ نشان «منصف ترین و بهترین منتقد دولت» را به حسین شریعتمداری داد، دیگر تمایلی ندارد روزنامه کیهان بخواند.
«خوشبختانه نه کیهان می خوانم نه شرق». این جمله محمود احمدی نژاد که در مراسم افطاری با دانشجویان در شهریورماه ۸۹ بیان شد، داد کیهان را در آورد تا جایی که ستون خوانندگان آن پر شد از پیام هایی که اشاره می کردند «کیهان تاثیر به سزایی در پیروزی احمدی نژاد در دو دوره انتخابات ریاست جمهوری و افشای مخالفان وی داشته است و این گونه بی مهری به این روزنامه قابل توجیه نیست.»
اکنون نماینده ولی فقیه در روزنامه کیهان در صف نخست مخالفان اطرافیان رییس جمهوری ای قرار دارد که آیت الله خامنه ای تمام تخم مرغ های خود را طی چند سال گذشته در سبد وی گذاشته و مواضع خود را نزدیک تر به وی دیده است.
|
|
|
|
|
|
|
|