ایران و نگرانی از حمله به تاسیسات هسته‌ای
ایران و نگرانی از حمله به تاسیسات هسته‌ای
محمد امینی
بی بی سی
|
آزمایش سیستم های جدید موشک های ضد هواپیما و ضد موشک در مانور ولایت 3 |
به گفته امیر حمید ارژنگی سخنگوی رزمایش نیروهای سپاه پاسداران، نیروی انتظامی و بسیج هم در این مانور شرکت داشتند. در این مانور برای نخستین بار کل ایران و در طول 7 هزار کیلومتر از خطوط مرزی تحت پوشش قرار گرفت.
هدف اصلی از این اقدام شناسایی مسیرهای احتمالی ورود هواپیماهای مهاجم و موشک های کروز بود. نگرانی از حمله به تاسیسات هسته ای ایران و نحوه مقابله با آن علت اصلی برگزاری این مانور بود.
آزمایش سیستم های جدید موشک های ضد هواپیما و ضد موشک و مقابله با حملات هوایی در صورت از کار افتادن سیستم های ارتباطی و راداری در نتیجه جنگ الکترونیک از جمله محورهای ولایت 3 بود.
اما این مانور چرا برگزار شد؟ هدف اول دفاع از برنامه هسته ای ایران است. برنامه ای که برخی مانند اسراییل اصرار دارند که تنها با حمله نظامی متوقف می شود .
آمریکایی ها هم این گزینه را روی میز می بینند. در گذشته ایران با آزمایش های موشکی متعدد و متنوع بیشتر از خود چنگ و دندان دفاعی نشان می داد که توانایی وارد کردن ضربات جدی را دارد.
سخنگویان جمهوری اسلامی هم با لحن دیپلماتیک از بازدارنده بودن آنها سخن می گفتند. اما این بار مانور پدافندی با نگرانی از حمله به تاسیسات هسته ای و مهم ایران برگزار شد.
حملاتی که در طول سی سال گذشته به تاسیسات اتمی چند کشور خاورمیانه اتفاق افتاده مقامات ایران را نگران کرده است هر چند این موارد می توانسته برای آنها حاوی درسهایی هم بوده باشد.
تضمینی هم وجود ندارد که حمله احتمالی بتواند تاسیسات هسته ای ایران را بکلی نابود کند.
باراک سینیر از موسسه مطالعات دفاعی RUSI در لندن در این باره به بی بی سی فارسی گفت: "اگر ایرانی ها چنین مانوری در سراسر کشورشان برای حفاظت از تاسیسات خود برگزار کرده اند قطعا از ماجرای حمله اسراییل به راکتور عراق در سال 1981 درس گرفته اند. آن تاسیسات روی زمین قرار داشت. در مورد ایران، تعداد زیادی از اماکن گمراه کننده و بدلی ساخته شده تا مهاجمان دچار سردرگمی شوند. این اماکن عامل نگرانی جدی هستند چون اسراییلی ها به شدت اصرار دارند که حمله انجام شود و اگر حمله به جای زدن اماکن واقعی هسته ای به اماکن بدلی صورت گیرد کل اقدام یک شکست از آب در خواهد آمد."
اگر تحریم های روز افزون تسلیحاتی و تکنولوژیک سی سال گذشته علیه ایران را در نظر بگیریم، روزآمدی سیستم های هوایی و پدافندی ایران در عمل چگونه است؟
آقای سینیر در این باره معتقد است: "نخست آنکه ناظران غربی متقاعد نشده اند که سیستم دفاع هوایی ایران کارآمد و یا به شکل خاصی پیشرفته باشد. اما صرفنظر از ادعاهایی که ایرانی ها می کنند، آنها تجهیزات فرماندهی و کنترل هوایی جدیدی دارند، سیستم برد متوسط موشک ضدهوایی هم تولید کرده اند که مرصاد نام دارد. مدل های تولید داخل از موشک های روسی را هم دارند که مدعی اند موفق عمل می کنند. موشک های دوش پرتاب ضدهوایی هم دارند اما ما نمی دانیم که این سیستمها چقدر در عمل موفق و کارآمد خواهند بود."
خودداری روسیه از تحویل موشک های دفاع هوایی اس 300 به برنامه ایران برای حفاظت از تاسیسات هسته ای اش ضربه بزرگی وارد کرد. ضربه ای نظامی و شاید بیشتر از آن روانی.
اما ایران در سالهای اخیر و قبل از اعمال تحریم تسلیحاتی آمریکا و شورای امنیت اقداماتی برای تقویت سیستم های ضد هوایی خود انجام داده مانند خرید و تولید توپ های ضد هوایی .
در نهایت اما فراموش نباید کرد که ایران به قول معروف در زمین خودش بازی می کند و این نکته امتیازاتی دارد. طرف مهاجم با آنکه از مزیت غافلگیری برخوردار است اما بخاطر احتمال بروز اشتباهات انسانی و فنی در جریان حمله آسیب پذیر است.
شکست عملیات آمریکایی ها برای آزاد کردن دیپلمات هایش در ایران که به ماجرای طبس معروف شد یکمثال تاریخی است. از آن طرف هم، اگر غافلگیری موفقیت آمیز باشد، نتیجه معمولا برای طرف مهاجم رضایت بخش است.
مثل حمله سال 1981 اسرائیل به رآکتور اوسیراک در عراق. فعلا ایران با افزایش توان دیده بانی اش تمام تلاش خود را صرف این کرده که غافلگیر نشود.
|
|
|
|
|
|
|
|