میگرن , سردردی طاقت فرسا

میگرن , سردردی طاقت فرسا

میگرن به معنای سردرد مزمنی می باشد که می تواند باعث ظهور سردرد خاصی در ساعت های متوالی برای گاهی اوقات و یا حتی برای هر روز شود.

علائم میگرن می توانند خیلی شدید باشند به طوری که شما مدام در تلاش برای پیداکردن یک مکان آرام و تاریک برای درازکشیدن و تسکین خود باشید.

برخی از سردردهای میگرنی با علایمی نظیر اختلالاتی در بینایی و کاهش دید، یا سوزش هایی در بازو یا ساق پای تان همراه می باشد و همچنین میگرن اغلب با حالت تهوع، استفراغ و حساست شدید به صدا و نور همراه می گردد.

اگر چه هیچ معالجه ای وجود ندارد، تجویز داروها می تواند به کاهش تکرار و شدت میگرن ها کمک کند. اگر معالجات گذشته وضعیت شما را بهتر نکرده اند، بهتر است که  با دکترتان درباره ی تغییر درمان و استفاده از داروی متفاوت مشورت نمایید. تجویز داروهای صحیح در کنار اصلاح شیوه ی زندگی ممکن است تغییرات چشمگیری را در روند بهبودی شما ایجاد نماید.

علائم:

میگرن معمولا در دوران کودکی، نوجوانی یا نزدیک به بزرگسالی شروع می شود. میگرن اغلب با علایم و نشانه هایی به شرح زیر همراه می باشد:

* درد متوسط تا شدید که ممکن است به یک طرف سر محدود بشود یا ممکن است بر هر 2 قسمت سر اثر بگذارد.

* سردردی که به صورت تپشی و ضربانی است.

* دردی که با فعالیت فیزیکی بدتر می شود.

* دردی که انجام فعالیت های منظم روزمره تان را مختل می کند.

* حالت تهوع همراه یا بدون استفراغ

* حساسیت به نور و صدا

میگرن معمولا از 4 تا 72 ساعت طول می کشد. اما میزان تکرار سردردهایی که اتفاق می افتد از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. ممکن است میگرن برای چندین بار در ماه و یا  با بسامد های بسیار کمتر در شما ظهور نماید.

علایم میگرن ها در همه شبیه هم نیست. در اغلب افراد میگرن بدون علایم مشخصی ظهور می نماید که این حالت از میگرن را قبلا تحت عنوان میگرن های معمولی و رایج می نامیدند. ولی در برخی افراد میگرن با ظهور علائم مشخصی همراه می گردد که سابقا آن را تحت عنوان میگرن های کلاسیک می نامیدند از جمله علایمی که ممکن است با میگرن همراه باشند عبارت هستند از: تغییراتی در بینایی، مشاهده تشعشعات آزاردهنده از نور، احساس درد، سوزن سوزن شدن در ناحیه بازو و ساق پا.

خواه یا ناخواه شما گاهی نشانه هایی از بیماری را پیدا می کنید، ممکن است قبل از این که سردردتان واقعا تشدید شود یک یا چند نشانه را برای مدت چند ساعت یا یک روز داشته باشید که این نشانه ها به شما هشدار می دهد که ممکن است به زودی سردرد شدیدی بگیرید.

این علائم عبارت هستند از:

* نوعی احساس سر خوشی و پُر انرژی بودن

* تمایل شدید برای شیرینی جات

* تشنگی

* خواب آلودگی

* تحریک پذیری یا افسردگی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمایید؟

میگرن ها اغلب تشخیص داده نمی شوند و معالجه هم نمی شوند. اگر شما علائم و نشانه های میگرن را در خود مشاهده می نمایید حملات سردردتان و این که چگونه آن ها را معالجه کردید را یادداشت کنید و آن را در جلسه مشاوره با پزشک به همراه تان ببرید.

در جلسه ملاقات با پزشک درباره سردردهای تان و انتخاب روش معالجه، بحث و تبادل نظر نمایید.

حتی اگر سابقه ای از سردردها را دارید و اگر الگوی سردردهای شما تغییر می کند یا سردردهای تان به صورت غیر قابل پیش بینی ای احساس های متفاوتی به شما می دهند، به پزشک تان مراجعه نمایید و مشکلات خود را با وی در میان بگذارید.

چه مواقعی باید فورا با پزشک معالج تان تماس بگیرید؟ یا فورا از خدمات فوری و اورژانسی پزشکی بهره مند شوید؟ 

اگر هر یک از علایم پایدار به شرح زیر را در خود مشاهده کردید می بایست فورا از خدمات درمانی اورژانسی بهره مند گردید. این علایم جدی عبارت هستند از:

* سردرد شدید و ناگهانی(چیزی شبیه صدای رعد و برق)

* سردرد همراه با تب، گردن سفت شده، لرزش، پریشانی روحی، حمله ناگهانی، دوبینی، ضعف، مفهوم نبودن یا سختی در صحبت کردن.

* سردرد به دنبال یک جراحت و آسیب به ناحیه سر، مخصوصا این که سردرد به سمت وخیم تر شدن متمایل باشد. 

* سردرد مزمنی که بعد از سرفه کردن، فعالیت فیزیکی سنگین، حرکت ناگهانی و شدید و... بدتر می شود.

* اگر در سنین بالای 50 سالگی تان هستید و جدیدا به سردرد مبتلا شده اید. 

علل:

اگر چه علل ابتلا به میگرن اغلب به درستی درک نمی شود ولی به نظر می رسد که عوامل محیطی و ژنتیکی هر دو سهم مشابهی را در ابتلاء به میگرن دارند.

میگرن ها ممکن است به واسطه ی ایجاد تغییراتی در عصب سه قلو(گذرگاه اصلی درد)  ایجاد شوند. همچنین ممکن است عدم تعادل در مواد شیمیایی موجود در مغز شامل سروتونین(که به تنظیم درد در سیستم اعصاب شما کمک می کند) در ابتلاء به میگرن دخیل باشد.

در طول میگرن سطح سروتونین خون کاهش می یابد که این امر ممکن است سیستم عصبی سه قلوی شما را برای آزاد سازی موادی موسوم به نوروپپتیدها تحریک نماید، که این مواد به پوشش خارجی اعصاب(منگنین ها) منتقل می شوند و نتیجه فر آیند مذکور، ظهور سردرد می باشد.

محرک های میگرن:

صرف نظر از مکانیسم ایجاد کننده ی سردرد، تعدادی از عوامل تحریک کننده سردرد عبارت هستند از:

* تغییرات هورمونی در زنان

به نظر می رسد که در بسیاری از زنانی که مبتلا به میگرن می باشند، نوسانات سطوح استروژن، سردردها را تحریک می کند.

زنانی که سابقه ابتلاء به میگرن دارند اغلب ظهور سردردهای ناگهانی را قبل و یا در طی دوره پریودشان و در زمانی که سطح استروژن خون افت زیادی می کند، گزارش می نمایند.

برخی افراد نیز در طی بارداری و یائسگی بیشتر مستعد ابتلاء به میگرن می باشند.

درمان های هورمونی(برای مثال درمان جایگزینی هورمونی و یا قرص های ضد بارداری) نیز همچنین ممکن است میگرن را بدتر نمایند، اگر چه عکس این امر نیز ممکن است، یعنی این که ممکن است در برخی زنان مصرف داروهای هورمونی مفید هم باشد.

* غذاها

به نظر می رسد که برخی از سردردها توسط برخی غذاهای خاص تحریک می شوند. مواد مُضر رایج عبارت هستند از الکل، مخصوصا آب جو و شراب قرمز، پنیرهای کهنه، شکلات، آسپارتام، مصرف مفرط کافئین، مونوسدیم گلوتامات(ماده ی اصلی در بعضی غذاهای آسیایی،غذاهای شور وغذاهای فرایند شده).

نخوردن غذاها یا روزه داری همچنین ممکن است میگرن را تحریک کند.

* استرس

استرس در محیط کار یا خانه می تواند میگرن ها را تحریک کند.

* محرک حسی

نورهای روشن و درخشندگی آفتاب می تواند میگرن ها را تحریک  کند، همان طور که  صداهای بلند می تواند میگرن را ایجاد  کند.

بوهای غیر معمول(شامل بوی خوشایند مانند عطر و بوهای ناخوشایند مانند تینر، رنگ و بوی دودهای سیگار) نیز می توانند میگرن ها را تحریک کند.

* تغییراتی در الگوی خواب و بیداری

کمبود خواب یا خواب خیلی زیاد ممکن است به عنوان تحریک کننده برای حملات میگرنی در برخی افراد موثر باشند، همان طور که به هم خوردن ساعت بیولوژیکی  بدن نیز می تواند باعث ایجاد میگرن شود.

* عوامل فیزیکی

فعالیت جسمانی شدید(از جمله فعالیت های جنسی زیاد)، نیز می تواند میگرن ها را تحریک کنند.

* تغییرات در محیط زیست

تغییر در آب و هوا یا فشار بارومتری نیز می توانند میگرن را برانگیخته کند.

* داروها

داروهای مشخصی می توانند میگرن ها را بدتر کند.

عوامل خطر:

عواملی  به شرح زیر، شانس ابتلاء به میگرن را افزایش می دهند:

* داشتن سابقه خانوادگی

بیشتر مردم با سردردهای میگرنی در اعضای خانواده شان، سابقه ابتلاء به میگرن را دارند.

اگر یک یا هر دو والد فردی میگرن داشته باشند، شانس ابتلاء به میگرن در وی بیشتر خواهد شد.

* سن کمتر از 40 سال

نیمی از مردمی که از میگرن رنج می برند، زمان شروع میگرن در آن ها در سن قبل از 20 سالگی شان می باشد.

میگرن ها در سنین بین 30 تا 39 سال بیشترین شیوع را دارد.

* مونث بودن

احتمال ابتلاء به میگرن در زنان 3 برابر بیشتر از مردان است.

در کودکی، پسرها بیشتر از دخترها مستعد ابتلاء به میگرن هستند ولی از زمان بلوغ به بعد دخترها بیشتر مستعد ابتلاء می گردند.

* تغییرات هورمونی تجربی

اگر خانمی هستید مبتلاء به میگرن، ممکن است دریابید که دردهای تان درست قبل و یا اندکی پس از شروع قاعدگی تشدید می شود.

همچنین ممکن است در طی بارداری یا یائسگی هورمون های تان دستخوش تغییراتی گردند که منجر به تشدید میگرن گردند.

برخی زنان گزارش می کنند که میگرن در آن ها در طی 3 ماهه اول بارداری تشدید می یابد. هر چند برای بسیاری افراد، میگرن ها در طی آخرین مرحله از بارداری بهبود می یابند.

آیا میگرن قابل پیشگیری است؟

در این مطلب می خواهیم آزمایشات تشخیصی میگرن و داروهایی که موجب پیشگیری از سردردهای میگرنی می شود را برای تان توضیح دهیم.

آزمایش های تشخیصی

اگر میگرن هایی خاص یا تاریخچه ی خانوادگی از میگرن ها را دارید، دکترتان احتمالا بر مبنای تاریخچه بالینی شما و بر مبنای یک معاینه ی جسمانی، مشکل تان را تشخیص خواهد داد.

اما اگر سردردتان غیر معمول(شدید یا اتفاقی است) است دکترتان ممکن است آزمایشات مختلفی را در جهت برطرف کردن احتمال وجود دیگر علل مرتبط با سردرد، تجویز نماید.

* توموگرافی کامپیوتری(CT)

این پروسه ی تصویربرداری از یک سری اشعه های(X - rays) کامپیوتری به صورت مستقیم استفاده می کند که یک دید مقطعی از مغزتان را فراهم می کند.

این امر به دکترتان در تشخیص تومورها، عفونت ها و مشکلات بالینی محتمل که ممکن است باعث ایجاد سردردها شوند، کمک می کند.

* تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI)

این تکنیک به منظور تهیه ی تصاویر واضح از اندام های بدن، از امواج رادیویی و میدان های مغناطیسی قوی به جای X-Ray استفاده می کند.

در این روش که از امواج رادیویی و خاصیت مغناطیسی استفاده می شود، دیدهای مقطعی خیلی جزئی از مغزتان فراهم می گردد و اسکن های MRI به پزشک تان در تشخیص تومورها، ضربه ها، اتساع عروقی، بیماری های عصبی و دیگر ناهنجاری های مغزی کمک می کنند.

همچنین MRI می تواند برای بررسی رگ های خونی که تغذیه را برای مغز فراهم می آورند، استفاده شود.

* بررسی ستون فقرات(سوراخ کمری)

اگر دکترتان به یک شرایط زمینه ساز سردرد در ستون فقرات تان مشکوک شود مانند مننژیت ها(یک تورم در غشاء ها یا منینگ ها و التهاب در مایع مغزی - نخاعی که اطراف مغز و نخاع را پوشانده است) ممکن است برای شما یک آزمایش، تحت عنوان Spinal tap lumbar puncture  را توصیه کند.

در این پروسه به منظور استخراج نمونه ای از مایع مغزی – نخاعی(CSF) برای تجزیه های آزمایشگاهی، یک سوزن نازک بین 2 تا مهره های پایین کمر وارد می شود.

داروهای پیشگیری کننده

نزدیک به نیمی از افرادی که به میگرن مبتلاء می شوند می توانند از مصرف داروهای پیشگیری کننده سود ببرند. هنوز تنها در حدود 1 نفر از هر 10 نفر، آن را مصرف می کند. اگر در طی ماه برای 2 مرتبه و یا تعداد دفعات بیشتری حملات ناتوان کننده ی میگرن را  دارید ممکن است یک کاندیدای مناسب برای استفاده از درمان های پیشگیرانه باشید.

اگر داروهای تسکین درد مفید نباشند و یا علائم و نشانه هایی از جمله تشعشعات نورانی آزاردهنده، بی حسی و ضعف را دارید، مصرف داروهای پیش گیری کننده می توانند تکرر و شدت و طول مدت میگرن را کاهش دهند و ممکن است اثربخشی داروهای تسکین دهنده علائم بیماری در طی حمله های میگرن را افزایش دهند.

پزشک تان ممکن است توصیه نماید داروهای پیشگیرانه را هر روز مصرف کنید و یا  آن را تنها زمانی که یک عامل محرک قابل پیش بینی مانند قاعدگی نزدیک است، مصرف نمایید.

در اغلب موارد داروهای پیشگیری کننده، سردرد را کاملا محدود نمی کنند و برخی سبب ایجاد عوارض جانبی جدی هم می گردند. اگر از مصرف داروهای پیشگیری کننده نتایج خوبی را به دست آورید یعنی به عنوان مثال برای 6 ماه تا 1 سال از ابتلا به میگرن رهایی یافتید پزشک تان ممکن است توصیه نماید که داروی مصرفی را کاهش دهید تا ببینید آیا بدون مصرف داروها، میگرن تان برگشت می کند و یا خیر.

در صورت تجویز و تایید پزشک معالج تان، برای دست یابی به بهترین نتیجه می توانید از داروهای زیر مصرف نمایید:

داروهای قلبی - عروقی:

* بتابلوکرها(عموما برای درمان فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر تجویز می گردند) می توانند تکرر و شدت میگرن ها را کاهش دهند. این داروها از فاکتورهای صف اول درمان محسوب می شوند.

* بلوکرهای کانال کلسیمی نوع دیگری از داروهای قلبی عروقی هستند به ویژه وراپامیل(calan ، isoptin) که همچنین ممکن است در پیشگیری و تسکین علائم میگرن موثر باشند.

* به علاوه داروهای ضد فشار خون لیزینوپریل(prinivil-zestril) و داروی کاندسارتان(candesartan) با نام تجارتی Atacand و داروی لیزینوپریل(Zestril) در کاهش مدت و شدت میگرن ها موثر هستند.

محققین دقیقا نمی دانند که چرا داروهای قلبی عروقی از میگرن ها پیشگیری می کنند. عوارض جانبی مصرف داروها می تواند شامل گیجی، خواب آلودگی و یا سردرد خفیف باشند.

داروهای ضد افسردگی

برخی از داروهای ضد افسردگی خاص در جهت کمک به پیشگیری از برخی انواع سردردها(از جمله میگرن ها) مفید هستند. موثرترین آن ها عبارت هستند از داروهای ضد افسردگی تری سایکلیک مانند آمی تریپتیلین و پروتریپتیلین.

این داروها از فاکتورهای صف اول درمان محسوب می شوند و ممکن است با اثربخشی بر سطوح هورمون سروتونین و دیگر مواد شیمیایی مغزی، میگرن ها را کاهش دهند. نیازی نیست که حتما به افسردگی مبتلا باشید تا بتوانید از مزایای این داروها بهره ببرید.

نوع دیگری از ضد افسردگی ها عبارت هستند از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین(SSRIS) و مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین(SNRIS) که اثربخشی آن ها در پیشگیری از میگرن تایید نشده است. به هر حال تحقیقات اولیه پیشنهاد می کنند که یک نوع از  SNRI ها یعنی ونلافاکسین(Venlafaxine) یا Effexor ممکن است در پیشگیری از میگرن مفید باشد.

داروهای ضد صرع

به نظر می رسد که برخی داروهای ضد صرع مانند divalproex) Depakote) و topiramate) Topamax) و gabapentin (Neurontin) تکرر میگرن ها را کاهش می دهند. هر چند دوز بالای مصرف این داروها ممکن است سبب عوارض جانبی مثل تهوع، استفراغ، اسهال و گرفتگی عضلانی و ریزش مو و گیجی گردند.

سیپروهپتادین

این آنتی هیستامین به طور ویژه بر فعالیت سروتونین اثر می گذارد و پزشکان برخی اوقات آن را به عنوان یک ابزار پیشگیری به کودکان می دهند.

سم بوتولینوم نوع A

سم بوتولینوم نوع A برخی اوقات برای معالجه ی میگرن های مزمن استفاده می گردد. مطالعات نتایج را با توجه به میزان اثربخشی، ادغام کرده اند.

به هر حال برخی متخصصین در امر سردرد معتقدند که مصرف آن می تواند برای برخی افراد مفید واقع شود.

تزریق این دارو به نواحی عضلات پیشانی و گردن صورت می گیرد. وقتی این راه کار موثر واقع شود عموما نیاز است که این درمان هر 3 ماه یک بار تکرار شود.

رهایی از سردردهای میگرنی

طیف متنوعی از داروها به طور ویژه ای برای درمان میگرن ها طراحی شده اند.

به علاوه برخی از داروهای دیگری که عموما برای درمان مشکلات دیگر تجویز می شوند، ممکن است همچنین به تسکین یا پیشگیری از میگرن ها کمک کنند.

داروهای مورد استفاده در درمان میگرن عموما به دو گروه تقسیم می شوند:

1- داروهای تسکین دهنده ی درد

این داروها به عنوان درمان سریع اما بی فایده برای میگرن هستند، در طی حمله های میگرن مصرف می شوند و برای توقف علائمی که از قبل شروع شده اند، طراحی گشته اند.

2- داروهای پیشگیری کننده

این داروها که به صورت منظم مصرف می شوند اغلب به صورت روزانه پایه ریزی شده اند و مصرف آن ها برای کاهش شدت و تکرر میگرن ها توصیه می گردد.

پیدا کردن استراتژی مناسب برای مدیریت میگرن تان به تکرر و شدت سردردتان و این که میگرن تا چه حد باعث ناتوانی و ضعف در شما می شود، بستگی دارد.

اگر باردار یا شیرده باشید مصرف برخی داروها برای شما توصیه نمی شوند و برخی داروها نیز برای کودکان استعمال نمی گردند. پزشک معالج تان می تواند به یافتن داروی مناسب برای شما کمک نماید.

داروهای تسکین دهنده ی درد(مسکن ها):

برای دست یابی به بهترین نتیجه می بایست به محض این که نشانه ها و علائم یک میگرن را تجربه نمودید، داروهای مسکن تان را مصرف نمایید. مصرف این داروها ممکن است به استراحت و یا خواب شما در یک اتاق تاریک پس از صرف غذا کمک نمایند.

* داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(Nsaids):

این داروها مانند ایبوپروفن(Advil, Motrin, others) یا آسپیرین ممکن است به تسکین میگرن های ملایم کمک نمایند.

داروهایی که به طور ویژه برای درمان میگرن به بازار عرضه می شوند مانند ترکیبی از استامینوفن، آسپیرین و کافئین نیز ممکن است میگرن های ملایم را تسکین دهند ولی به تنهایی برای تسکین میگرن های شدید کفایت نمی کنند.

اگر این داروها برای مدت زمانی طولانی و یا با تکرر زیاد مصرف شوند مصرف آن ها می تواند منجر به زخم ها، خونریزی معده و روده و سردردهای برگشت پذیر گردد.

* تریپتامین ها: 

برای اغلب افرادی که به حمله های شدید میگرن مبتلا هستند تریپتان ها داروهای انتخابی هستند، آن ها در تسکین درد، حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا که با میگرن همراه باشد موثر هستند.

داروهای این گروه عبارت هستند از سوماتریپتان(Imitrex) و ریزاتریپتان(Maxalt) و ناراتریپتان(Amerge) و Zolmitriptan(Zomig)   و almotriptan یا Axert و frovatriptan یا Frova و eletriptan یا Relpax.

اثرات جانبی تریپتان ها شامل تهوع، گیجی و ضعف عضلانی می باشند و مصرف آن ها برای افراد در معرض خطر سکته ها و حمله های قلبی توصیه نمی شود.

یک ترکیب دارویی جدید(تنها به صورت قرص) از داروی sumatriptan و داروی ناپروکسین سدیم (treximet) در سال 2008 میلادی در دسترس قرار گرفت. مصرف ترکیب این دو دارو نسبت به مصرف یکی از آن ها به تنهایی، در تسکین علائم میگرن موثرتر است.

* ارگوت ها:

ارگوتامین(Migergot, Cafergot) نسبت به تریپتان ها بسیار ارزان تر است از طرفی کمتر هم موثر می باشد.

همچنین به نظر می رسد که این نوع دارو بیشترین اثربخشی را برای افرادی که دردشان بیش از 48 ساعت به طول می انجامد، دارد.

دهیدرو ارگوتامین(migranal) مشتقی از ارگوت ها می باشند که موثرتر بوده و عوارض جانبی کمتری را نسبت به ارگوتامین ها دارند.

* داروهای ضد تهوع:

از آن جا که حمله های میگرنی اغلب به همراه تهوع( با و یا بدون استفراغ) هستند، مصرف این داروها برای بهبود تهوع مطلوب است و اغلب با مصرف داروهای دیگر ترکیب می شود.

از جمله داروهایی که مکررا تجویز می شوند عبارت هستند از: Metoclopramide(مصرف خوراکی) و یا  Pro chlorpromazine(به صورت خوراکی و یا از طریق شیاف مقعد)

* ترکیبات بوتالبیتال(Butalbital):

داروهایی هستند که داروی مسکن Butalbital را با آسپیرین یا استامینوفن ترکیب می نمایند(Butapap, Phrenlin Forte).

این داروها برخی اوقات برای درمان حمله های میگرنی استفاده می گردند.

برخی ترکیبات درمانی نیز شامل کافئین و یا کدئین(Esgic-Plus, Fioricet) می باشند. از آن جا که این داروها خطر ایجاد سردردهای برگشت پذیر و دیگر عوارض جانبی را دارند لذا می بایست به صورت غیر مکرر مصرف شوند.

* اوپیات ها:

شامل داروهایی از جمله داروی های مخدر(narcotic) به ویژه کدئین هستند و برخی اوقات ممکن است برای معالجه ی درد میگرن وقتی افراد نمی توانند تریپتان یا ارگوت مصرف کنند، استفاده شوند. Narcotic ها اعتیاد آور هستند و اغلب، تنها به عنوان آخرین راه حل پیشنهاد می شوند.

درمان های شیوه ی زندگی

روش های خوددرمانی می تواند به تسکین و توقف درد میگرن کمک نماید. 

امتحان کردن نرمش هایی برای آرام سازی

آرام سازی ماهیچه ها مثل مدیتیشن و یوگا به هیچ ابزاری نیاز ندارند. شما می توانید آن ها را در کلاس های آموزشی یا در خانه با استفاده از کتاب ها یا نوارها یاد بگیرید و می توانید هر روز نیم ساعت آن ها را انجام دهید. ممکن است عامل آرامش بخشی را برای خود بیابید برای مثال گوش کردن به موسیقی، باغبانی، دوش داغ گرفتن یا خواندن کتاب.

خواب کافی داشته باشید، اما پُرخوابی نکنید

متوسط  خواب مورد نیاز برای بزرگسالان، 6 تا 8 ساعت در شبانه روز است. همچنین بهتر است که در زمان مشخصی به رختخواب بروید  و در زمان مشخصی بیدار شوید.

استراحت و آرامش

وقتی احساس می کنید که سردردی به سراغ تان می آید اگر برای تان امکان دارد در تاریکی و در اتاقی ساکت، استراحت کنید.

یک تکه یخ پیچیده شده در پارچه را در پشت گردن تان و روی مناطق دردناک در پوست سر با فشار دادن آرام نگه دارید و بمالید.

دفتر یادداشت روزانه برای سردردتان داشته باشید

یادداشت های ثبت سردردهای تان را ادامه دهید حتی پس از این که به پزشک مراجعه کرده باشید. این امر به شما کمک خواهد کرد که یاد بگیرید چه چیزهایی میگرن های شما را تحریک خواهند کرد و چه معالجاتی موثرتر هستند.

درمان های جایگزین

اگر سردرد مزمن دارید، ممکن است درمان هایی به شرح زیربرای تان مفید باشند:

* طب سوزنی:

در این معالجه، پزشک تعداد زیادی سوزن یک بار مصرف نازک در داخل چندین منطقه از پوست تان در نقاط مشخص جا گذاری می کند. تعدادی از آزمایشات بالینی دریافته اند که طب سوزنی ممکن است برای سردرد مفید باشد.

* بیوفیدبک:

بیوفیدبک نوعی روش تجسم خلاق و کنترل فکر و فرآیند ذهنی است. معلوم شده است که بیوفیدبک در تسکین دردهای میگرنی موثر می باشد. این روش آرام سازی از ابزار ویژه ای برای آموزش نحوه ی بررسی و مدیریت پاسخ های جسمانی خاص مرتبط با استرس(مثل کشش و انبساط عضلانی) مدد می گیرد.

* ماساژ:

ماساژ ممکن است به کاهش تناوب میگرن کمک کند و می تواند کیفیت خواب تان را بهبود بخشد، لذا این امر می تواند در جهت پیشگیری از میگرن مفید باشد.

* گیاهان، ویتامین ها و مواد معدنی:

بعضی مدارک حاکی از  اثر بخشی گیاه feverfew  و butterbur در پیشگیری از میگرن ها یا کاهش شدت آن ها می باشند.

همچنین مصرف دوز بالایی از ریبوفلاوین(ویتامین ب2) ممکن است به وسیله ی تصحیح کردن کمبودهایی در سلول های مغزی از میگرن ها پیشگیری کند.

مصرف مکمل های کوآنزیم Q10 نیز ممکن است در بعضی از افراد مفید باشند. مکمل های سولفات منیزیم ممکن است تناوب سردردها را در بعضی افراد کاهش دهند اگرچه همه ی مطالعات با این موضوع موافق نیستند.

* به نظر می رسد که مصرف منیزیم درون وریدی در بعضی از افراد مدت زمان یک سردرد شدید را کاهش دهد، مخصوصا افرادی که کمبود منیزیم دارند.

از دکترتان بپرسید که آیا این معالجات مذکور برای شما مناسب هستند و یا خیر؟ اگر باردار هستید از گیاهان نام برده استفاده نکنید.