یوزپلنگان ایرانی؛ قربانیان جدید جاده های ناایمن ایران

یوزپلنگان ایرانی؛ قربانیان جدید جاده های ناایمن ایران

تصادفات جاده ای در هشت سال گذشته جان ۹ یوزپلنگ ایرانی را گرفته است

مدیر پروژه حفاظت از زیستگاه یوزپلنگ ایرانی می گوید که به علت کمبود بودجه امکان حصارکشی و ایمن سازی جاده های ایران برای حفاظت از جانوران وحشی وجود ندارد.

علیرضا جورابچیان، مدیر پروژه حفاظت از زیستگاه یوزپلنگ ایرانی، روز گذشته (یازدهم مرداد - دوم اوت) گفت: "جاده ها در واقع قطع کننده قلمرو یوزپلنگ ها هستند و یوزهای ماده برای شناساندن قلمرو خود به توله هایشان مجبورند از این جاده ها عبور کنند که سرعت زیاد خودروها موجب غافلگیری توله ها در هنگام عبور از جاده‌ها و متاسفانه برخورد آنها با خودروهای عبوری می شود."

سه روز پیش (شنبه نهم مرداد - ۳۱ ژوئیه) خبرگزاری‌های ایران از مرگ دو توله یوز ایرانی در اثر تصادف با خودروهای عبوری در محور تهران - مشهد و در حوالی زیستگاه توران استان سمنان خبر دادند.

بنابراین گزارش، دو توله یوز که فقط سه تا چهار ماه از عمر آنها می گذشت در حوالی روستای عباس آباد سمنان بر اثر برخورد با خودرو جان خود را از دست دادند.

با احتساب مرگ این دو توله یوزپلنگ، شمار یوزپلنگان کشته شده در جاده های ایران طی هشت سال گذشته به ۹ قلاده رسید.

یوزپلنگ ایرانی از گونه های در معرض انقراض جانوری در جهان محسوب می شود که تحت مراقبت و حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار دارد.

شکار بی رویه یوز ایرانی، کشتار جانوران زنجیره غذایی یوزها و تخریب زیستگاه ها از جمله عوامل انسانی و طبیعی هستند که در کاهش جمعیت این جانور نقش داشته و آن را معرض انقراض قرار داده است.

خوشبینانه ترین برآورد ها تعداد یوزهای ایرانی را در طبیعت بین ۶۰ تا ۱۰۰ قلاده تخمین می زند. این در حالی است که علاوه بر یوزپلنگ، تنها گربه سان باقی مانده در ایران پلنگ ایرانی است.

نسل شیر آسیایی و ببر مازندران هم که روزگاری در دشت ها و بیشه زارهای ایران زندگی می کردند، سالهاست که منقرض شده است.

هم اکنون زیستگاه های نایبندان، توران، سیاه کوه و راور تنها زیستگاه‌های حفاظت شده یوزپلنگ ایرانی است که که در سالهای اخیر و با توجه به اقدامات حفاظتی، نشان دهنده افزایش تعداد این گونه کمیاب از گربه‌های وحشی است.

نصب تورهای حفاظتی، راه‌های عبوری زیر جاده ای، نصب تابلوهای هشدار دهنده و احداث سرعت گیر در نقاط پرتردد به همراه آموزش بومیان مناطق همجوار با زیستگاه های حیوانات وحشی، از جمله اقداماتی است که برای حفاظت از گونه های کمیاب و در معرض خطر حیات وحش صورت می گیرد.