هجوم های شبانه به تنها حریم امن روزنامه نگاران

هجوم های شبانه به تنها حریم امن روزنامه نگاران

شبکه جنبش راه سبز(جرس): 65  روزنامه نگار هم اکنون در زندان هستند. این در حالیست که چندی پیش احمدی نژاد گفت بنده اثبات خواهم کرد که ایران آزادترین کشور دنیا ست.  

موج عظیم بازداشت ها،  که بعد از 22 خرداد آغاز شده بود و با نزدیک شدن 22 بهمن شدت گرفت، نام ایران را  باز هم در صدر جهان نشاند و رکورد دار کرد.

حسن ظهوری ، امیر صادقی و وحید پوراستاد سه روزنامه نگاری اند که نیمه شب سه شنبه دستگیر شدند.

بسیاری از آگاهان مباحث مطبوعاتی  بر این باورند که این بازداشتها حالا وضعیت ایران را از چین در خصوص دستگیری روزنامه نگاران بدتر کرده اند .

آنچه که در موج این دستگیری ها بیشتر به چشم می خورد نه زندانی کردن  معمول روزنامه نگاران  ، که هجوم به خانه آنها شبانه و در بیشتر مواقع بدون حکم است . در حالیکه بعد از بازداشت نیز کسی از جای آنها خبر ندارد.

محمد مطهری نیز در اظهاراتی که در  سایت خبری مهر منتشر شد  از این رفتار گلایه کرد و گفت : «  چرا برخی دستگیری ها در ساعت 2 نیمه شب صورت می‌گیرد؟ مگر متهم مسلح بوده یا عملیات فتح المبین است که از اصل غافلگیری و کلافه کردن طرف مقابل بهره گرفته می‌شود؟ آن برادر ناشناخته‌ای که برای اینکه طرف را بشکند و کار بازجویی و اعتراف را آسان کند چنین تصمیمی می‌گیرد و به گمان خودش توطئه دشمن را خنثی می‌کند در واقع سربازانی برای جنگ نرم به دشمن هدیه می‌کند زیرا دختر ده ساله‌ای که ببیند پدرش را که می‌توانستند با یک تلفن احضار کنند یا لااقل صبح که او مدرسه است ببرند نیمه شب می‌برند.. .»

دستگیری های شبانه / زمانی برای یورش

وحیدپوراستاد ، شبانه درمنزلش با حکم دادستانی دستگیر شد  .وی مولف چندین کتاب حقوقی و از دبیران پرسابقه مطبوعات ایران به شمار می رود. یکی از دوستان وی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت : « پور استاد درمنزل مادر همسرش بازداشت شد و پس ازآن ضمن تفتیش منزل شخصی وی لپ تاپ و نوشته های او را نیز با خود برده اند. »

ماموران درخصوص دلیل دستگیری چیزی به خانواده او نگفته‌اند.

نیمه شب سه شنبه  حسن ظهوری روزنامه‌نگارحوزه فرهنگ نیز در خانه‌اش بازداشت شد و کامپیوتر و کتاب های او را نیز ضبط کردند.

این روزنامه‌نگار حوزه میراث فرهنگی در حالی بازداشت شده که سابقه هیچگونه فعالیت سیاسی ندارد. وی در زمان دستگیری در خبرگزاری میراث فرهنگی مشغول به کار بوده است.

نیروهای امنیتی  در دفتر روزنامه «فرهنگ آشتی»، امیر صادقی عکاس این روزنامه را که در سایت های تهران ۲۴ و تهران لایو نیز فعالیت می کند، به اتهام انتشار عکس های عاشورای تهران بازداشت کردند.

اکبر منتجبی خبرنگار روزنامه‌های «شرق» و «هم میهن» و دبیر سرویس روزنامه «اعتماد ملی»  هم ساعت سه بامداد در خانه‌اش دستگیر شد.

مهسا جزینی نیز بدون هیچ حکمی  و در نیمه شب 17 بهمن ماه در خانه اش در اصفهان دستگیر شد .

زینب کاظم خواه  3 نیمه شب همان روز بدون حکم و در منزلش دستگیر شد.

 احمد جلالی فراهانی دبیر سرویس اجتماعی خبرگزاری مهر یک روز پس از اخراج از خبرگزاری مهر شبانه و در خانه اش توسط نیروهای امنیتی که خود را ضابط قوه قضائیه معرفی کردند دستگیر و روانه زندان اوین شد.

این افراد با یورش به خانه شخصی فراهانی بعد از دستگیری وی کیس کامپیوتر، کتابها و دستنوشته های او را نیز همراه با خود بردند.

 احسان محرابی که سابقه فعالیت  در روزنامه های اصلاح طلب دارد و اخیرا عضو تحریریه روزنامه فرهیختگان بود نیز بازداشت شد .

وقتی هنوز امیدی بود / زمانی برای صدور بیانیه

چهارم تیرماه امسال  وزارت کار و امور اجتماعی ایران در  نامه ‌ای انجمن صنفی روزنامه نگاران را با استناد به رای دیوان عدالت اداری "واجد شرایط انحلال" اعلام کرده بود و این   آغاز موج جدیدی از فشارها به روزنامه نگاران بود.

14 مردادماه این دفتر که از معدود مراکز حمایت از روزنامه نگاران در ایران بود توسط دادستانی پلمب شد.

 پیش از این پلمب اما روزنامه نگاران ایرانی در بیانیه اعتراضی خود نوشته اند که دولت اعلام کرده "روزنامه ها باید قبل از چاپ به نظر ماموران دولتی برسد و بدون کنترل منتشر نشود."

اول تیر ماه  یکصد و هشتاد روزنامه نگار ایران با انتشار بیانیه ای با ابراز نگرانی از وضعیت کشور اعلام کرده اند که به دلیل محدودیت هایی که دولت ایجاد کرده، قادر به انجام وظیفه نیستند.

به عقیده این گروه از روزنامه نگاران، "اقدام غیرقانونی دولت، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون سابقه نداشته است و حتی در دوران جنگ نیز چنین فشاری بر مطبوعات وجود نداشت."

آنها  ضمن اشاره به محدودیت های ارتباطی از بازداشت روزنامه نگاران انتقاد کرده و با استناد به اصول قانون اساسی از دولت خواسته بودند که محدودیت ها را لغو کند.

پس از آن در مرداد ماه  جمعی از روزنامه نگاران با ارسال نامه ای سرگشاده به رئیس قوه قضائیه ضمن انتقاد صریح از آن سازمان خواستار آزادی بی قید وشرط روزنامه نگارانی شدند که بعد از 22 خرداد بازداشت شده بودند .

آنها در این نامه تصریح کردند که بیش از 40 روزنامه نگار و عکاس بازداشت شده اند که خانواده های آنان از آنها بی اطلاع هستند .

امضاء کنندگان در پایان خواستار بازگرداندن "اعتماد مردمی به دستگاه دادگستری" و مجازات تمام کسانی شده اند که "ضمن قانون شکنی و رعایت نکردن نص صریح قوانین، نام ایران را در ردیف بزرگترین زندان روزنامه نگاران جهان قرار داده اند."

 17 مرداد ماه روز خبرنگار نیز حدود یکصد و پنجاه روزنامه نگار ایرانی با صدور بیانیه ای اعلام کردند به دلیل شرایط بد همکاران خود در این کشور و زندانی بودن تعداد زیادی از آنها، روز خبرنگار امسال را "به سوگ آزادی قلم و بیان" می نشینند.این افراد در بیانیه خود نوشتند برای ابراز همدردی و همصدایی با همکاران دربندشان، از هر گونه "شرکت در مراسم تقدیر و تشکر از اصحاب رسانه و دریافت تبریک ها و هدایای نهادها، ارگان ها و سازمان های دولتی" خودداری می کنند.

 وقتی که این نامه ها وبیانیه ها در ایران دیده نشد  و کسی به آن ها ترتیب عمل نداد ، تعدادی از روزنامه نگاران  در نامه ای سرگشاده به دبیرکل سازمان ملل متحد، نسبت به وضعیت همکارانشان در داخل ایران ابراز نگرانی کردند.

امضاءکنندگان این نامه که به مناسبت روز جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر تهیه شده بود، خواستار "تحت نظارت قرار گرفتن و محترم شمرده شدن آزادی مطبوعات در ایران و آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان فکری، به خصوص روزنامه نگاران" شدند.

در این نامه با اشاره به خروج بی سابقه روزنامه نگاران از ایران، از به زندان افتادن ده ها تن از روزنامه نگاران زن و مرد در این کشور پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خبر داده شد.

سازمان گزارشگران بدون مرز نیز 15 آذر  با صدور بیانیه ای درباره ادامه بازداشت روزنامه نگاران ایرانی ابراز نگرانی کرد و هشدار داد وضعیت آزادی مطبوعات در ایران "هر روز بدتر می شود."

این سازمان در بیانیه  خود به ویژه به بازداشت روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان ایرانی پرداخت و خواهان آزادی آنان شد.

 با تمام بی توجهی که به این بیانیه ها و نامه ها می شد اما روزنامه نگاران ایرانی باز هم در بهمن ماه  با نوشتن نامه ای سرگشاده به مسئولان نظام خواستار آزادی روزنامه نگاران دربند و فک پلمب انجمن صنفی روزنامه نگاران شدند.

این نامه که خطاب به "عقلای قوم و دلسوزان ملت" نوشته شد بود ، راه برون رفت از "بحران" کنونی جامعه را باز شدن فضای "انتقاد و اعتراض قانونی" به منظور ایجاد اعتدال و میانه روی در جامعه می دانست.

این روزنامه نگاران از مطبوعات به عنوان یکی از "بهترین و قانونمند ترین" راه ها برای طرح انتقادات در جامعه نام برده اند و در مقابل بازداشت روزنامه نگاران و محدودیت رسانه ای در ایران را موجب خارج شدن جامعه از "مسیر طبیعی و قانونی" آن دانسته اند.

وقتی امید ها مرد / زمانی برای انتقام

پس از اولین دادگاه روزنامه نگاران و صدور حکم های سنگین برای آنها وضعیت  را پیچیده تر کرد . صدور حکم های زید آبادی، لیلاز و بهمن امویی  و...نشان داد که راه دشواری پیش روی روزنامه نگاران در بند است .

هفت سال و چهار ماه زندان و ۳۴ ضربه شلاق، شش سال زندان، پنج سال تبعید در گناباد و همچنین محرومیت مادام العمر از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی از حکم های صادر شده بود.

خبر ها حاکی از آن بود که  سایر روزنامه نگاران در بند خود را برای این دست احکام و سخت تر از آن آماده می کنند.

 این درحالیست که سازمان گزارشگران بدون مرز با صدور اطلاعیه ای هشدار داد که روزنامه‌نگاران و وب نگاران را به “اتهام محاربه” تهدید به اعدام می کنند. در این گزارش آمده است  : «  امید منتظری  روزنامه نگار  برای فعالیت‌های مطبوعاتی و مصاحبه با رسانه‌های بین‌المللی به محاربه متهم شده است. »

به دنبال اجرای دو حکم اعدام به جرم محاربه در ایران حالا خطری بزرگ تر روزنامه نگاران را تهدید می کند. خطر مرگ.

به نظر می رسد احکام سنگین زندان های طولانی مدت در سالهای گذشته مرهمی بر دل کسانی نبوده است که عملکرد آنها آماج انتقاد روزنامه نگاران بوده است و حالا عقوبتی سختتر در انتظار اهالی قلم است.

قانونی برای همه / زمانی برای ناامنی

این فشارها  تنها  روزنامه نگاران اصلاح طلب را در بر نمی گیرد.

چند تن از روزنامه نگارانی که ایران را ترک کردند و تحت حمایت کشور دیگری قرار گرفتند از روزنامه نگاران جناح اصولگرا بودند .

 حریمی که در ایران برای روزنامه نگاران شکست باعث شد که پایان خردادماه خبرنگار بی بی سی از ایران اخراج شود و 13 آبان فرهاد پولادی خبرنگار خبرگزاری فرانسه در تهران، دستگیر شود.

حالا دیگر حتما لازم نیست که روزنامه نگار یک جناح سیاسی خاص باشی که در خطر قرار بگیری . خطر روزنامه نگار بودن همه روزنامه نگاران را تهدید می کند!

به گزارش خبرنگاران بدون مرز پس از انتخابات 22 خرداد موج خروج روزنامه نگاران  از سال 57 بیشتر بوده است .

 در حال حاضر 400 خبرنگار از مرزهای ایران خارج شده اند وبنا به گزارش نیویورک تایمز 2000 روزنامه نگار در ایران بیکار شده اند .

در سی و یکمین سال پیروزی انقلاب اسلامی که برای به دست آوردن آزادی های سیاسی در کشور بود ایران پرچم دار بازداشت روزنامه نگاران در جهان است.