تب کنگو - کریمه (CCHF) یک تب ویروسی خونریزی دهنده و قابل انتقال ناشی از گروه نایروویروس ها (Nairovirus) است.
این بیماری که به وسیله کنه منتقل می شود، یک بیماری حیوانی است که حیوانات اهلی و وحشی را گرفتار می کند، اما ممکن است باعث ابتلای انسان ها هم بشود.
این بیماری در بسیاری از کشورهای آفریقایی، اروپایی و آسیایی شیوع دارد.
این بیماری برای اولین بار در سال 1944 در شبه جزیره کریمه توصیف شد، بنابراین آن را تب خونریزی دهنده کریمه نامیدند.
در سال 1969 مشخص شد که ویروس عامل تب خونریزی دهنده کریمه، همان ویروسی است که در سال 1956 در کنگو شناسایی شده بود. بنابراین نام "تب کنگو- کریمه" به این بیماری داده شد.
تب کنگو در حیوان ها به ندرت به بیماری آشکار می انجامد، اما در انسان ها بیماری شدیدی ایجاد می کند که میزان مرگ و میر آن تا 30 درصد است.
شیوع بیماری در انسان ها بسیار کمتر از حیوانات است و معمولا در افرادی رخ می دهد که با حیوانات یا انسان های آلوده سر و کار دارند.
به طور معمول پس از یک تا سه روز دوره پنهانی، به دنبال گزش کنه آلوده به ویروس، علائمی شبیه آنفلوآنزا در فرد ظاهر می شود، که ممکن است پس از یک هفته بهبود پیدا کند. اما تا 75 درصد افراد ممکن است در فاصله 3 تا 5 روز از شروع بیماری، دچار علائم خونریزی شوند.
در ابتدا ناپایداری خلقی، تحریک پذیری، اغتشاش ذهنی و خونریزی ته گلو رخ می دهد و بعد خونریزی از بینی، خونی شدن ادرار، تهوع و مدفوع خونی به دنبال میآید و کبد متورم و دردناک می شود.
انعقاد خون داخل عروقی و نیز نارسایی کلیوی و گاهی "سندروم زجر تنفسی حاد" ممکن است رخ دهد.
بیماران معمولا 9 تا 10 روز پس از شروع علائم بهبود پیدا می کنند، اما تا 30 درصد آن ها در هفته دوم بیماری می میرند.
درمان بیماری عمدتا حمایتی است و درمان اختصاصی ثابت شدهای برای آن وجود ندارد. اما از داروی ضد ویروسی "ریباویرین" برای درمان بیماران استفاده شده است.
|
|