متاسفانه ما مردم ایران یک جورایی شبیه زنبور عسل هستیم:. زحمتکشیم و مدام در حال کار و تلاش. به قدرت( نیش=سلاح اتمی) خود بسیار می بالیم بی آنکه بدانیم استفاده از آن اول خود ما را نابود خواهد کرد . حافظه ما مثل زنبور کوتاه مدت است( می گویید نه ٬4سال دیگه میلیون میلیون آدم میره رای می ده). عاقبت حاصل دسترنج ما نصیب دیگران می شود( نمونه اش آنقدر زیاد است که خود بهتر می دانید). اگر اینگونه نبودیم امثال این مرتیکه جرات نمی کردند از خانه شان بیرون بیایند. |