خانواده های داغدار پرواز توپولف از برخوردهای نامناسب و بی جواب ماندن سوال هایشان می گویند

خانواده های داغدار پرواز توپولف از برخوردهای نامناسب

و بی جواب ماندن سوال هایشان می گویند

از آسمان باران می بارد، از آسمان برف می بارد، از آسمان ستاره می بارد و کشاورز دانه در زمین می کارد و چشم به آسمان دارد که از آسمان چه می بارد؟،کشاورزان فارسیان هم آن روز در مزرعه های گندم چشم شان به زمین بود و دل شان به آسمان، که از آسمان تکه های آهن و جان خاکسترشده آدمی بارید.

از سقوط هواپیمای 7908 تهران- ایروان تنها چند روز می گذرد اما خبر سوخته سوخته است با تمام جوانبش. از پیدا شدن و نشدن جعبه سیاه گرفته تا اعزام تیم روسی برای بررسی علت سقوط، از جواب مسوولان که بر بی عیب و نقص بودن هواپیما و سلامت کامل آن صحه می گذارند تا گزارش تلویزیونی که در آن سقوط هواپیما را در برنامه خبری، یک بلای طبیعی می خواند.

خبر برای شما هم سوخته است مثل تن تمامی آن 168 سرنشین، مثل دل همه آنها که در انتظار بی برگشت مسافرانش سوختند و خاکستر شدند و در دو روز گذشته سبک ترین تابوت ها را در فضایی سنگین به خاک سپردند،

از اعلام عزای عمومی در ارمنستان به دلیل کشته شدن تعدادی از اتباع آنها- که بسیار کمتر از اتباع ایران بودند- و بی تفاوتی در این سو که بگذریم، از مرگ بر اثر بلای طبیعی سقوط هواپیما که بگذریم و از بی تفاوتی رسانه ملی و پخش فیلم های شاد و کمدی که بگذریم، به گفته خانواده های قربانیان حادثه می رسیم؛ چه آنها که در هواپیمای 7908 مسافر داشتند و چه آنها که فرزندشان یا پدر و مادرشان جزء خدمه هواپیما بودند.

نزدیکان یکی از مهمانداران هواپیما که مادری جوان بوده و فرزندی یک ساله داشته، می گوید؛ به ما اعلام شد هفت صبح برای تشییع به دفتر هواپیمایی بیاییم. فکر می کردیم قرار است مراسم خاصی برگزار شود اما بعد از مدتی معطلی و جمع شدن خانواده ها پنج آمبولانسی که تابوت ها را در خود داشت به محل آمد و خانواده ها به دنبال آنها به بهشت زهرا رفتند بدون هیچ مراسم خاص، سخنرانی و هیچ چیز دیگری. در بهشت زهرا هم همین برنامه ادامه دارد. با این تفاوت که جمعیت در بهشت زهرا بیشتر است. شیون و گریه به آسمان می رسد، تابوت هایی که باید به خاک سپرده شوند یکی یکی از راه می رسند و باز از هیچ نیروی رسمی برای به خاکسپاری خبری نیست جز- به گفته شاهدان- تعدادی از نیروهای حفاظتی.

یکی از افرادی که برادر 43ساله خود را در این حادثه از دست داده از حضور این افراد می گوید که بدون توجه به حال و وضعیتی که خانواده های داغدار در آن قرار داشته اند تنها با گفتن این جمله ها که «عجله کنید»، «سریع تر»، «اینجا نایستید» و... سعی در اتمام مراسمی داشتند که بدون هیچ گونه تشریفات رسمی در حال برگزاری بود.در میان این خانواده ها که هنوز در شوک از دست دادن عزیزان شان بودند؛ خانواده هایی که تابوت هایی بی جنازه تحویل گرفتند- که جنازه یی نمانده بود- خانواده هایی که صبر در برابر دردشان کم می آورد، شنیدن از اینکه افرادی بوده اند که در مقابل جمله های دردمندانه آنها به هم اشاره می کردند که «جواب ندهید و تنها عکس شان را بگیرید» سخت نیست؛ دردناک است، دردناک تر از بی جوابی سقوط هواپیماها، دردناک تر از اعلام نشدن یک عزای عمومی ساده برای همدردی با 168خانواده، دردناک تر از به کار بردن واژه بلای طبیعی برای سقوط هواپیما و دردناک تر از هر جواب سربالا و بی تفاوتی آشکاری که تصور کنید.

تجمع خانواده های داغدار و سوال های بی جواب

بعد از گذشت این روزها و انجام برخوردهای نامناسبی که با خانواده های داغدار صورت گرفت دیروز جمع زیادی از بازماندگان و خانواده های این حادثه با تجمع مقابل دفتر هواپیمایی کاسپین با خواندن بیانیه یی اعتراض خود را از این گونه برخوردها اعلام داشتند.

در بخشی از این بیانیه که 11بند دارد تحت عنوان «سوال های بی پاسخ برای خانواده های داغدار و بازمانده های سانحه هواپیمایی سقوط هواپیمایی توپولف کاسپین» آمده؛ یک هفته از این فاجعه می گذرد و نه شرکت هواپیمایی کاسپین و نه هواپیمایی کشوری و نه هیچ ارگان دیگری مستقیماً با خانواده های داغدار هیچ گونه تماسی نگرفته، تسلیتی نفرستاده و شاخه گلی ارسال نکرده اند.

هیچ مسوولی و هیچ مشاوری با خانواده های داغدار ملاقاتی نداشته و از وضعیت روحی و روانی آنها مطلع نبوده و برای تسلی خاطر آنها هیچ اقدامی صورت نگرفته است. آیا به راستی بی توجهی تا این حد به این دلیل نیست که هیچ گونه عزای عمومی و ملی با توجه به عمق فاجعه اعلام نشد؟ آیا جان باختن 168 نفر که در بین آنها تیم ملی جودو نوجوانان هم بود ارزش سوگ ملی نداشت؟

این در حالی است که جمهوری ارمنستان 25 تیرماه را نه تنها عزای عمومی که عزای ملی اعلام کرد و در آن روز پرچم های سفارتخانه های همه کشورها به حالت نیمه افراشته بود جز سفارتخانه ایران.

این خانواده های داغدار با بیان اینکه چگونه می توان این بی توجهی را توجیه کرد در ادامه بیانیه خود تحت عنوان اعتراضات و درخواست های خانواده های داغدار آورده اند؛ ما خواستار اعلام حقایق درباره تاخیر پرواز فوق، آمارهای پرواز هواپیما، مشکلات فنی آن در روزهای گذشته، اعلام کنترل کیفیت هواپیمای مزبور، ابطال انحصاری بودن پروازهای هواپیمایی کاسپین- تنها هواپیمایی که به جمهوری ارمنستان پرواز دارد-، برخورد با مسوولین و وزیر مربوطه، استیضاح وزیر راه و ترابری توسط نمایندگان محترم و پیگیری حق و حقوق خانواده های داغدار و... هستیم. در این بیانیه همچنین خواستار پیگیری قانونی اشخاص و ارگان هایی شده اند که به دروغ اعلام کرده اند؛

- هواپیمایی تاخیر نداشته است. (پرواز به گفته همراهان بازماندگان حداقل یک ساعت و نیم تاخیر داشته.)

- تمام اجساد با انجام تست DNA تحویل داده شده اند. (تست DNA تقریباً چند هفته طول می کشد.)

- هواپیمایی دارای گواهینامه استاندارد پرواز تا سال 2010 بوده است.

گفتنی است رونوشت این بیانیه با وجود ارسال به جراید و رسانه ها به نمایندگان مجلس، دولت و ارگان های مربوطه، شرکت کاسپین و هواپیمایی هم ارسال شده است.