پوست یکی از حساس ترین مناطق بدن به شمار می رود و با کوچک ترین فشاری، عکسالعمل نشان می دهد و این واکنشها به صورت های مختلفی همچون تورم، قرمزی، تاول و ... بروز می کنند.
میخچه هم به عنوان یک ضایعه پوستی، نوعی واکنش طبیعی بدن برای حفاظت از خود است.
گاهی توجه نکردن به پوشش و حفظ بهداشت پاها که قلب دوم ما هستند، می تواند باعث ایجاد ناراحتی و درد در آن ناحیه شود. بنابراین اگر شما هم از آن دسته آدمهایی هستید که به دنبال کفشهای تنگ و نوک باریک هستید، حتما با واژه میخچه آشنایی دیرینه ای دارید.
میخچه ضایعه ای پینه ای شکل از پوست مرده است که معمولا در سطوح نازک و بدون موی پوست به خصوص در قسمت پشتی پنجه پا یا انگشتان یا در قسمت ضخیم تر پوست کف دست و پا ایجاد می شود. میخچه زمانی به وجود می آید که فشار وارده بر پوست حالتی بیضوی یا شبیه بیضی در پوست ایجاد کند که مرکز آن کانون فشار است و به مرور زمان گسترده می شود. اگر تحریک به طور مستمر روی بافت های تولید کننده میخچه ادامه یابد، حتی پس از حذف آن، پوست مجددا تولید میخچه می کند. مکانی که میخچه ایجاد می شود، باعث ایجاد میخچه های نرم و سخت می شود. انواع سخت معمولا در سطوح خشک و مسطح پوست و انواع نرم آن بین انگشت های نزدیک ایجاد می شوند.
خیر. میخچه و پینه دو ضایعه پوستی مشابه هستند، ولی تفاوتهایی میان آن ها وجود دارد. پینه زمانی ایجاد می شود که لایه های پوست به دلیل فشارها و سایش های پی در پی ضخیم و سخت می شود. این حالت بیشتر در زیر مفاصل انگشتان پا یا در پاشنه پا و دستها و هر نقطه ای از بدن که تحت فشار باشد ظاهر می شود. پینه ها در واقع راه طبیعی بدن برای محافظت از خود بوده و معمولا دردناک نیستند. زمانی که پینه گسترده شده و در مرکز آن سلول های مرده پوست تجمع می کنند، تبدیل به میخچه می شود. بهترین مثالی که برای پینه می توان زد در انگشت دانشآموزان است که به مدت طولانی مداد را در دست می گیرند یا افرادی که کارهای دستی خشن را زیاد انجام می دهند. پینه در این گونه افراد بسیار شایع است.
اما میخچه معمولا در قسمت بالایی انگشتان پا و یا در کناره و جاهای برجسته پاها ایجاد می شود و عموما به دلیل این که اعصاب پوست را درگیر می کند دردناک می شود. به علاوه میخچه کوچک تر از پینه است.
به طور کلی میخچه و پینه، راههای طبیعی هستند که بدن برای حفاظت از خود استفاده می کند.
میخچه در میان زنان شایع تر از مردان است. زن ها به دلیل پوشیدن کفش های نوک تیز و پاشنه بلند و تحت فشار قرار گرفتن پاها و انگشتان بیشتر به این ضایعه مبتلا می شوند. این ضایعه معمولا با درد و تورم همراه است. پوشیدن کفش های تنگ یا شل هم به دلیل سایش پا با کفش ممکن است باعث بروز میخچه شود.
افرادی که دچار ناهنجاری های استخوانی هستند هم در معرض خطر ابتلا به میخچه قرار دارند.
افراد دیابتی در مقابل مشکلات پوستی بسیار آسیب پذیرند و به سرعت از این ناحیه دچار دردسر می شوند. پس توصیه می شود این بیماران از کفش های مناسب و اندازه پای خود استفاده کنند و همیشه مراقب بهداشت پای خود باشند.
علاوه بر این، ورزشکاران از جمله فوتبالیستها، کوهنوردان و نیز کسانی که دچار انحراف کف پا هستند، استعداد بیشتری برای ابتلا به میخچه دارند.
همیشه می گویند علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد، اما کو گوش شنوا؟! همه ما آنقدر دست روی دست می گذاریم و آن قدر سهل انگاری می کنیم تا بیماری به سراغ مان می آید و آن وقت به دنبال راه چاره می گردیم. بیایید یک بار هم شده، قبل از درمان، پیشگیری کنیم.
میخچه از آن دست بیماری هایی است که اگر مراقب باشید هیچ وقت به سراغ تان نمی آید.
میخچه در اثر قرار گرفتن در معرض فشار و سایش ایجاد می شود پس در اولین قدم سعی کنید از پوشیدن کفش های تنگ و نوک تیز و پاشنه بلند خودداری کنید.
همیشه جوراب مناسب به پا کنید و پاهای خود را با نرم کنندهها و مرطوب کنندهها نرم نگه دارید. شستن مرتب پاها و خشک کردن آن ها را فراموش نکنید. این راهکارها شاید در ظاهر بسیار ساده و پیش پا افتاده به نظر برسند، ولی نقش بسیار موثری هم در پیشگیری و هم در درمان میخچه دارد. مطمئن باشید به امتحانش می ارزد.
گهگاه شاهد آن هستیم که افراد با وسایل ذکر شده به جان میخچه پای خود می افتند و به تصور خود می خواهند از شر آن خلاص شوند. غافل از این که با این کار نه تنها از این بیماری رها نمی شوند، بلکه ممکن است خطر ابتلا به عفونت را در خود افزایش دهند. بریدن میخچه، کاری حرفه ای است که فقط توسط پزشک و در مطب می تواند صورت گیرد و درنتیجه اقدام خودسرانه نه تنها سودی نخواهد داشت، بلکه مطمئنا برای بیمار مضر هم خواهد بود.
کشیدن سنگ پا یا کیسه حمام در حالی که پوست با آب نرم شده، اگرچه می تواند باعث برداشته شدن پوست ضخیم ناحیه میخچه شود، ولی می تواند خطر عفونت را بالا ببرد، مخصوصا در افراد مبتلا به دیابت این کار بسیار خطرناک است. به همین دلیل پزشکان هرگز چنین کاری را توصیه نمی کنند.
یکی از روشهای درمانی که امروزه بسیار رایج شده، استفاده از چسب های میخچه است که می توان آن ها را از داروخانه تهیه کرد. این روش درمانی، به ظاهر ساده بوده و چون چسبها حاوی اسید سالیسیلیک است ممکن است پوست را تحریک کرده و باعث ایجاد عفونت شود، به خصوص در افرادی که جریان خون ضعیفی دارند. از سویی، این چسبها تنها در مواردی که میخچه بسیار خفیف و سطحی باشد موثر است. بنابراین پزشکان استفاده از چسب های میخچه را خیلی توصیه نمی کنند، مگر در موارد سطحی.
در صورت باقی ماندن میخچه و دردناک شدن آن، باید به پزشک مراجعه کنید تا از خطر عفونت آن جلوگیری کنید. پزشک در مطب، میخچه را با یک چاقوی جراحی برمی دارد. این کار باید توسط افراد متخصص انجام شود، چون انجام آن توسط افراد ناوارد، باعث عفونت و عود مجدد میخچه می شود.
به عنوان یکی از درمانهای موثر میخچه به فریز کردن می توان اشاره کرد که در این روش پزشک میخچه را با نیتروژن مایع فریز می کند که ممکن است به خاطر انجماد پا، کمی دردناک باشد.
یکی دیگر از درمان هایی که موثر بودن آن به اثبات رسیده است، استفاده از درمان سنتی سیر است. در این روش توصیه می شود یک حبه سیر را له کرده و به صورت مرهم روی ضایعه میخچه قرار دهید و این کار را چندین بار انجام دهید. در صورت تداوم این عمل، میخچه به کلی از بین می رود.
البته در کنار همه این درمان ها، اصلاح راه رفتن، استفاده از کفش مناسب و رعایت بهداشت پاها هم به درمان میخچه کمک می کند.
با تمام این حرف ها، گاهی برخی از افراد ترجیح می دهند با این ضایعه کنار بیایند. البته درست است که میخچه برای سلامتی انسان خطری ندارد، ولی به مرور زمان می تواند دردناک شده و باعث ناراحتی فرد شود.
علاوه بر این، در صورتی که پس از مدتی، درمان صورت نگیرد، با ضخیم شدن پوست، به تدریج بدن، محل میخچه را بیگانه تلقی می کند و باعث ایجاد زخم هایی در آن ناحیه می شود و در نهایت منجر به عفونت آن می گردد. پس بهتر است تا کار به جاهای وخیم تر نرسیده است، دست به کار شوید.
|
|
|
|
|