موضوع جعل مدرک و استفاده از آن برای در اختیار گرفتن برخی مناصب و موقعیت ها به هیچ وجه موضوع تازه یی نیست. این مساله غیر از مدارک تحصیلی در حوزه ورزش نیز به چشم می خورد و اوضاع وقتی نگران کننده می شود که بدانیم استفاده از مدارک جعلی به سرعت در حال افزایش است. پس از رشته هایی چون اتومبیلرانی، پرورش اندام، سبک های مختلف رشته های رزمی و... این بار نوبت به ورزش کوهنوردی رسیده است تا شاهد چنین اتفاقی باشد.
خبرگزاری دانشجویان ایران در مورد این مساله می نویسد؛ «آفت جدید صعودهای برون مرزی روی آوردن کوهنوردان بازگشته از فتح قله ها به خرید دیپلم های صعود از شرکت ها و بعضاً مراجع قانونی در کمپ های اصلی و فدراسیون های کشورهای مقصد است؛ امری که پیش از این در جمهوری های تازه استقلال یافته شوروی سابق به چشم می خورد.با خرید این گواهینامه ها نام برخی از کوهنوردان بدون آنکه تحقیقی در مورد صعودشان صورت بگیرد، روی این دیپلم ها ثبت می شود. حال می توان پرسید دیپلم های بدون صعود مرهم کدام یک از زخم های کوهنوردان برای این فتوحات پوشالی است و راه مقابله با این آفت در مقابل تلاش تا پای مرگ کوهنوردان واقعی چیست؟»
ظاهراً برخی از این گواهینامه ها در محل تنها به قیمت 30 دلار و بدون نام فرد صعودکننده به فروش می رسد. در ادامه اظهارات یک کارشناس فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی را می خوانیم؛ «متاسفانه این مساله در کوهنوردی جهان وجود دارد و باید فکری برای آن کرد. پنج منطقه مرتفع جهان تیان شان، پامیر، قره روم، هیمالیای نپال و تبت گواهینامه های صعودشان بسیار معتبر است. در این میان نپال و تبت چون سابقه گواهینامه دادن شان بسیار قدیمی است، برای حفظ اعتبار کوه های خود و آبرویشان همیشه یک افسر رابط با تیم ها دارند و برای دادن گواهینامه ها دقت زیادی می کنند.»
رضا زارعی در ادامه می افزاید؛ «متاسفانه در کشورهای تازه استقلال یافته شوروی به خاطر شرایط خاص آن کشورها، شرکت های خصوصی به جای فدراسیون ورزشی اقدام به دادن گواهینامه های صعود می کنند. این شرکت های خصوصی برای اینکه بتوانند پول بیشتری بگیرند و هزینه های خود را جبران کنند، مجبور هستند امتیازاتی به تیم ها و کوهنوردان بدهند. متاسفانه یکی از همین امتیازها دادن گواهینامه صعود به قله هاست بدون اینکه تحقیقی در مورد صحت و کیفیت آن صعود انجام بگیرد. در این بحث سوءاستفاده های زیادی از سوی برخی کوهنوردان انجام می شود.» این کارشناس فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی با اشاره به اینکه فدراسیون تلاش های زیادی برای جلوگیری از این سوءاستفاده ها انجام داده است، می گوید؛ «فدراسیون به صعودها معادل مدال جهانی و آسیایی پول پرداخت می کرد، اما چون این سوءاستفاده ها از گواهینامه ها و احکام بالا گرفت، پرداخت معادل ها متوقف شد. »
داشتن عکس از قله، دانستن شرایط صعود و گواهینامه از جمله مدارکی است که از سوی فدراسیون کوهنوردی برای اثبات درستی انجام گرفتن صعود الزامی دانسته شده است. اما همین مساله هم در نوع خود مشکلاتی را ایجاد می کند، چه بسا کوهنوردانی که به راستی موفق به فتح قله شده اند اما به دلیل عکس نداشتن از قله یا یخ زدن دوربین عکسی از قله در اختیار نداشته اند هم مورد اتهام قرار می گیرند و فتح آنها هم جزء معادل سازی های فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی قرار نمی گیرد. کارشناس فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی می گوید؛ «تشخیص صعودهای واقعی و غیرواقعی واقعاً سخت است و نمی توان به سادگی آنها را از هم تمییز داد. اروپایی ها بر اساس تفکرات خود خیلی به دنبال گرفتن چنین امتیازاتی نیستند اما متاسفانه در کوهنوردی ایران شاهد آن هستیم. باید فرهنگ کوهنوردی ما اصلاح شود و بدانیم هدف از کوهنوردی تنها صعود به قله نیست بلکه روح و فرهنگ ورزش است. البته این مساله به زمان نیاز دارد.»
|
|
|
|
|
|
|