قاتل: اگر به جای اولیای دم بودم هرگز گذشت نمی کردم

سرقت خودروی سمند به منظور حمل مواد مخدر به تهران انگیزه قتل راننده جوان بود.

به گزارش خبرنگار ما، بیست و ششم اردیبهشت ماه سال 85 جسد متلاشی شده جوانی حدوداً 28 ساله و مجهول الهویه ای در پشت تپه کوچکی واقع در کیلومتر 60 جاده تهران - قم کشف شد.

با حضور تیم جنایی به سرپرستی بازپرس ویژه قتل دادسرای جنایی شهر ری در صحنه روشن شد، مرحوم سه روز قبل از ناحیه سینه، پهلو و پشت مورد اصابت 21 ضربه چاقو (از دو نوع مختلف) قرار گرفته و از پای درآمده و سپس پیکر بیجانش به پشت تپه انتقال یافته است.

چند روز بعد با بررسی پرونده های فقدانی، هویت مقتول که «اسدا...» نام داشت برای تیم جنایی روشن شد، اما 11 ماه بعد وقتی مأموران راهنمایی و رانندگی شهرستان جیرفت خودروی سمند مسروقه را که متعلق به پدرزن مقتول بود، کشف کردند، عاملان جنایت را نیز شناسایی نمودند.

بدین ترتیب عاملان جنایت دو جوان 24 و 26 ساله به نامهای «محسن» و مهدی بودند که از سوی پلیس دستگیر شدند.
با صدور قرار مجرمیت علیه افراد یاد شده آنان صبح دیروز از سوی قاضی عزیزمحمدی ریاست شعبه 71 و چهار قاضی مستشار دادگاه کیفری استان تهران تحت محاکمه قرار گرفتند.

در ابتدای این جلسه «سیفی» نماینده دادستان و اولیای دم از هیأت قضایی تقاضای قصاص متهمان را کردند.

در ادامه «محسن» که متهم به مشارکت در قتل و سرقت خودرو بود، به دفاع از خود پرداخت و گفت: اتهامات وارده را قبول دارم و از کرده ام پشیمانم.

وی در تشریح جزئیات حادثه گفت: چند ساعت قبل از شب حادثه دوستم خانه ما بود. پس از مصرف کراک تصمیم گرفتیم به شهرستان جیرفت برویم و از آنجا مواد مخدر به تهران بیاوریم. در پی این تصمیم به گمرک نزد دایی مهدی رفتیم تا خودروی او را به امانت بگیریم، اما وی ماشینش را به ما نداد. در نتیجه به فکر سرقت خودرو افتادیم. به این منظور از یک دستفروشی دو قبضه چاقو با اندازه های متفاوت و یک متر طناب خریدیم و به پایانه مسافربری جنوب رفتیم.

متهم به قتل افزود: ساعت حدود 20/30 بود که مقتول جلوی پای ما ترمز کرد. از او خواستیم به ازای دریافت 15 هزار تومان ما را به «حسن آباد قم» ببرد، وقتی قبول کرد، سوار خودرویش شدیم و لحظاتی بعد حرکت کردیم. 10 دقیقه در راه بودیم که از او خواستیم خودرو را کنار جاده متوقف کند تا ما کراک مصرف کنیم.

این جوان 26 ساله ادامه داد: با توقف خودرو من و دوستم به کنار جاده رفتیم و همزمان با مصرف کراک تصمیم گرفتیم در صورت مساعد بودن اوضاع با تهدید، راننده را پیاده کنیم و خودرو را به سرقت بریم.

دوباره سوار ماشین شدیم و به راه افتادیم. هنوز چند صد متر را طی نکرده بودیم که «مهدی» از پشت صندلی طناب را ابتدا به دور دهان سپس به دور گردن راننده انداخت، من نیز چاقویم را از جیبم درآوردم و می خواستم او را تهدید کنم که دو دستم را از ناحیه مچ گرفت. به ناچار وقتی مقاومتش را دیدم با چاقو چند ضربه به سینه اش زدم.

وی با اشاره به اینکه مرحوم در آن لحظه پاهایش از پنجره سمت راننده، بیرون بود، گفت: سپس من به پشت فرمان رفتم و پاهای مرحوم را گرفتم و مهدی نیز دستانش را گرفت و با هم او را به پشت تپه انتقال دادیم و با خودرواش به شهرستان جیرفت رفتیم.

در آنجا خودرو را به پسرعمویم دادم تا مدتی آن را برای ما نگه دارد، وی در پاسخ به این پرسش رئیس دادگاه که چند ضربه به مقتول زدی، گفت: دقیقاً نمی دانم چند ضربه به سینه و پهلوی او زدم، اما فکر می کنم سه یا چهار ضربه زدم.
وی در آخرین دفاع از خود گفت: قصاص حق اولیای دم است، اما از آنان می خواهم حتی در صورت اعدامم مرا ببخشند.در ادامه «مهدی» متهم دیگر پرونده مقابل هیأت قضایی ایستاد و گفت: اتهام مشارکت در قتل را قبول ندارم. من فقط طناب را به دور دهان مرحوم انداختم و در انتقال جسد و سرقت خودرو نقش داشته ام.

وی در پاسخ به پرسش قاضی عزیزمحمدی که از او پرسید، اگر از چاقویت استفاده نکردی پس چرا پزشکی قانونی تأیید کرده مرحوم با دو نوع چاقو به قتل رسیده و اندازه جراحتها با هم تفاوت دارد؟ گفت: نمی دانم. وی در پایان به عنوان آخرین دفاع از خود گفت: اگر من جای اولیای دم بودم، گذشت نمی کردم، با این حال از آنان می خواهم مرا مورد عفو و بخشش قرار دهند.