مصری که بخشیده ایم، مصری که نبخشیده ایم

مصری که بخشیده ایم، مصری که نبخشیده ایم

زرنگی مصری ها و مشنگی ما

روابط مصر و ایران بعد از ساخت و پخش فیلم مستندی از جریان ترور رییس جمهوری مصر، انور سادات، مجددا رو به تیرگی گذاشته است. یک گروه ظاهرا مستقل ایرانی زیر عنوان ستاد پاسداشت شهدای نهضت جهانی اسلام، در تجلیل از خالد اسلامبولی به عنوان رهبر گروهی که سادات را ترور کرد، فیلمی با نام "اعدام فرعون" ساخته و در مقابل مصری ها هم قول داده اند فیلمی بسازند با نام: "خمینی؛ امام خون"! شیخ الازهر هم گفته که به شرطی به ایران سفر خواهد کرد که نام و نشان قاتلان انور سادات از خیابان های تهران جمع آوری شود.
مصر چه به لحاظ سابقه درخشان در تمدن باستانی و چه به لحاظ جایگاه سابق و فعلی اش در دنیای عرب، کشوری فوق العاده مهم محسوب می شود با این همه به نظر می رسد ایران به بهانه ای بسیار سطح پایین و چه بسا مضحک، رابطه خود را با مصر به هم ریخته است. ماجرای به رسمیت شناختن اسراییل در جریان عقدقرارداد کمپ دیوید که همزمان دلیل ترور انور سادات و تیره شدن روابط ایران و مصر بوده، یک مساله داخلی مربوط به دولت و ملت مصر است. ایران برای خشم علیه مصر بهانه ای بسیار ارزشمند تر در اختیار دارد که معلوم نیست چرا به آن نمی پردازد و حتی به نظر می رسد تعمدی در بی خبر نگهداشتن مردم از آن وجود دارد. این بهانه چیزی نیست جز حمایت های بسیار موثر دولت حسنی مبارک از صدام در جنگ علیه ایران. دولت مصر تا کنون بابت این اقدام خود از ملت ایران عذرخواهی نکرده و جالب تر اینکه در مانوری قابل قبول برای افکار عمومی، حمایت ایران از قاتلان رییس جمهور خود را به بهانه ای مهم برای عدم توسعه روابط تبدیل کرده است.
پس از حمله عراق به ایران، روابط مصر و عراق که به دلیل به رسمیت شناختن اسراییل توسط مصر و امضای پیمان کمپ دیوید قطع شده بود مجددا برقرار شد. به نوشته روزنامه واشنگتن پست، با وجود انکار دولت مصر بیش از سی هزار نیروی مصری در ارتش عراق همکاری کردند. مصر همچنین نقش فعالی در تسلیح عراق خصوصا در ابتدای جنگ داشت. روز نخست جنگ هم یک فروند میگ عراقی توسط فانتوم های اسکرامبل پایگاه یکم در نود کیلومتری جنوب غرب تهران سرنگون شد که خلبان اسیر شده آن مصری بود. در طول دهه هشتاد حسنی مبارک حدود سه و نیم میلیار دلار موشک و تسلیحات به عراق فروخت. وی در ملاقات خود با بوش (پدر) در سال شصت و پنج مصر را به کانالی برای صدور انواع فناوری های موشکی ناتو به بغداد تبدیل ساخت. طه یاسین رمضان معاون نخست وزیر اسبق عراق نیز حضور چهارده هزار نیروی عربی را در جبهه عراق تأیید می کرد که از کشورهای مصر، اردن، تونس، سودان، مراکش و یمن تشکیل می شدند. علاوه بر این آموزش ارتش عراق توسط افسران مصری و انتقال تجهیزات جنگی شوروی از کانال مصر به عراق را نباید از خاطر برد.
اینک ایران که به حق طلبکار دولت حسنی مبارک است، بدهکار دولتی شده که دستش به خون جوانان و مردم بی گناه وطن آغشته است. مصر ایران را به خاطر حمایت از قاتل رییس جمهورش نبخشیده ولی ما جنایت های دولت و سربازان مصر را علیه هزاران ایرانی فراموش کرده ایم؛ این یعنی زرنگی مصری ها و مشنگی ما .

صدمه به روابط بین ایران و مصر به بهانه قرارداد کمپ دیوید و به دنبال آن حمایت از ترور انور سادات، بهانه ای بسیار سطح پایین و چه بسا مضحک است؛ ایران برای خشم علیه مصر بهانه ای بسیار ارزشمندتر در اختیار دارد و آن همسنگر بودن حسنی مبارک با صدام در جنگ هشت ساله علیه ایران است. دولت مصر تا کنون بابت این اقدام خود از ملت ایران عذرخواهی نکرده و جالب تر اینکه در مانوری قابل قبول برای افکار عمومی، حمایت ایران از قاتلان رییس جمهور خود را به بهانه ای مهم برای عدم توسعه روابط تبدیل کرده است. در ادامه به نقل از مقاله ای به قلم دکتر اصغر جعفری ولدانی، شماره آذر و دی مجله اطلاعات سیاسی اقتصادی، موارد دیگری از کمک های موثر مصر به رژیم صدام را در جریان جنگ بخوانید:
ا "رویدادهای جنگی در 1982 برای مصر شگفت آور بود. عراقی ها در دشت خوزستان، شصت درصد نیروی جنگی خود را از دست داده و در برابر نیروهای تازه نفس ایرانی دچار شکست شده بودند. تا آنجا که به مصریان و اعراب خلیج فارس مربوط می شد، پیدایش بن بست در جنگ ایران و عراق در سایه از پا افتادن دو طرف، با شکست فاجعه آمیز عراق که می توانست به سرنگونی دولت بعثی و برپایی یک دولت شیعی در بغداد بینجامد، بسیار تفاوت داشت. از این رو روابط اقتصادی و نظامی مصر با عراق به سرعت گسترش یافت.کمکهای مصر در برگیرنده موارد زیر بود:
یک: فرستادن جنگ افزار به عراق: مصر از 1984 سالانه یک میلیارد دلار جنگ افزار به عراق فرستاد که هزینه آن را کویت و عربستان پرداختند. برخی از آنها ساخت مصر و برخی ساخت اتحاد جماهیر شوروی بود.
دو: رفتن کارگران مصری به عراق: به علت نیاز شدید عراق به نیروی انسانی، شهروندان مصری بی هر گونه تشریفات برای گرفتن روادید و فارغ از مقررات گمرکی می توانستند به عراق بروند و بازگردند.
سه: فرستادن داوطلبان مصری به جبهه های چنگ: در ژوییه 1982، پس از فتح خرمشهر، مصر قانونی را که بر پایه آن خدمات در ارتش های بیگانه برای مصریان ممنوع شده بود، لغو کرد. برآورد می شود که در 1986 نزدیک به صدوهشتادوشش هزار نفر مصری در ارتش عراق خدمت می کرده اند.
چهار: فرستادن کارشناسان نظامی به عراق: از 1982 مستشاران و تکنسین های مصری، بویژه کسانی که در جنگ اکتبر 1973 خدمت کرده بوده، همکاری خود را با نیروی هوایی عراق آغاز کردند. اندک بهبود کارکرد نیروی هوایی عراق در اواخر جنگ، نتیجه حضور کارشناس مصری در عراق بود. همچنین کارشناسان نظامی مصر به مدت یک سال نیروهای عراق را برای پس گرفتن فاو آموزش می داند. آنان در نزدیکی بغداد منطقه ای را با شرایطی نزدیک به موقعیت جغرافیایی شبه جزیره فاو ایجاد کرده بودند و در آنجا نیروهای عراقی زیر نظر کارشناسان نظامی مصر تمرین می کردند. همچنین مصر پذیرفته بود که چهل تا شصت خلبان جنگی را برای کمک به نیروی هوایی عراق بفرستد". /ا
اینک این سئوال بدیهی پیش می آید که چرا مصر را به خاطر فلسطین نبخشیده ایم ولی همین مصر را با وجود همراهی در جنایت های صدام علیه خودمان، بخشیده ایم؟

   منبع : وبلا گ راز سر به مهر