شیرهای بی یال و دم و اشکم

شیرهای بی یال و دم و اشکم

خیلی از ماها شیر بی یال و دم و اشکم هستیم ! هیچی بارمون نیست و فقط بلدیم حرف بزنیم ! یارو میبینی نشسته توی لوس انجلس هی میگه کو کاوه اهنگر ؟ کو دلیران تنگستان ؟ هی میگه به پا خیزید … اقا جان پاشو بیا اینجا ببینم چند مرده حلاجی ! خوشگل حرف زدن و شعار دادن و گلو پاره کردن از کنار گود که کاری نداره ! پاشو بیا توی گود ببینم بلدی زیر یه خم بگیری یا نه ! حکایت اینا حکایت اون یاروست که تو یه محلی میگیرن میزننش اونوخ میاد تو خونه چاقو ورمیداره میره رو پشت بودم داد میزنه ای نفس کش ! اونوخ مادرش از تو حیاط میگه ننه خون رانندازی یه وخ !

توی مشهد یه عده از دانشجوها بر علیه مفاسد اقتصادی شعار میدادن یه خیل عظیمی هم وایستاده بودن هی میگفتن ای ول … دمشون گرم ! کارتون درسته ! اوج مشارکتشون همین ایول ایول گفتن بود ! تازه همونم یواش میگفتن کسی نفهمه !

تا یه جایی یه بدبخت بیچاره ای رو میبینیم همه شروع میکنن به نچ نچ کردن و سر تکون دادن و ابراز همدردی اما تا صحبت از این میشه که بیاین کمک کنین که جمع و جورش کنیم و سر و سامونش بدیم یکی دسشوییش میگیره ! یکی یادش میاد که فردا چک داره ! یکی میگه ای غذام رو اجاق سوخت در میره ! ماها بنده حرفیم اما مرد عمل نیستیم ! همیشه دوست داریم دیگران مایه بذارن … دیگران خرج کنن ! دیگران برن کتک بخورن ! دیگران برن جلوی گلوله … ماها فقط ایول ایول بگیم ! ای کاش ماها لال بودیم همین ایول ایول رو هم نمی گفتیم !

منبع : وبلاگ تلخ نوشته های یک مشهدی