سازمان میراث در ماجرای جام هخامنشی وارد نمی‌شود
از آنجا که مستندات سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای ورود به پرونده جام هخامنشی که در حال حاضر در اختیار مالک انگلیسی قرار داد کافی نیست، این سازمان در پرونده جام هخامنشی وارد نمی شود.
از آنجا که مستندات سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای ورود به پرونده جام هخامنشی که در حال حاضر در اختیار مالک انگلیسی قرار داد کافی نیست، این سازمان در پرونده جام هخامنشی وارد نمی شود.
خبر کشف یک جام زرین هخامنشی با قدمت 2500 سال از داخل یک جعبه کفش در زیر تختخواب آقای جان وبر (John Webber) در روزهای پنجم و ششم ژوئن امسال (16 و 17 خرداد) منتشر شد و بعد از آن در خبرها آمد این شی تاریخی قرار است در حراجی "دوک" انگلستان به فروش برسد.
"امید غنمی"، مدیرکل حقوقی سازمان میراث فرهنگی در این زمینه از سیاست‌های سازمان برای پیگیری پرونده‌هایی مانند کشف این جام هخامنشی در خانه شخصی یک شهروند انگلیسی خبر داد و به CHN گفت:« سازمان میراث قرار نیست در حراجی‌هایی که در خارج از کشور برگزار می شود شرکت کند چرا که این کار نوعی تایید کار سارقان اشیا عتیقه است و به همین منظور سازمان میراث این رویه را به عنوان یک سیاست کلی در پیش گرفته است ، چنانچه در موارد مشابه پیش نیز اقدامی برای حضور در حراجی انجام نداد.»
وی تصریح کرد:«سازمان میراث فرهنگی در این زمینه اسناد و مدارک لازم برای قانع کردن مراجع قانونی در جهت اثبات مالکیت بر این شی را ندارد ، این در حالی است که مالک انگلیسی اسناد معتبری دارد که نشان می‌دهد این شی دست کم طی شش دهه گذشته در اختیار او بوده است.»
به گفته مدیر کل حقوقی سازمان میراث ، ورود سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به این موضوع در شرایط کنونی هیچ نفعی برای ندارد ، جز اینکه هزینه هنگفتی را بر سازمان تحمیل می‌کند.
غنمی همچنین در تحلیل دیگری از طرح چنین ماجراهایی از سوی رسانه‌های غربی گفت:« رسانه‌ها و مطبوعات غربی تلاش می‌کنند با طرح چنین پرونده‌هایی رفتار سازمان میراث فرهنگی را زیر نظر بگیرند و با ارایه مدل‌های مختلف این پرونده در پی این هستند تا رفتار متناقضی از سازمان ببینند و ما هم نسبت به این قصد آگاه هستیم.»
این اخبار ابتدا در کاتالوگ حراجی دوک، سپس در وب‌سایت‌های دیلی‌میل، گاردین، تایمز و بی‌بی‌سی، و آنگاه با الحاقات و غلوهایی ریز و درشت، در بسیاری از رسانه‌ها و نشریات فارسی‌زبان (معمولاً بدون ذکر مأخذ) منتشر شد.
رضا مرادی غیاث آبادی پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی هفته گذشته با ارایه مقاله‌ای جام هخامنشی کشف شده در انگلستان را مدلی جعلی و ساختگی خواند.
مقاله رضا مرادی غیاث آبادی؛ پژوهشگر و اختر باستان‌شناس:
در چند روز گذشته مطالب بی‌شماری در باره کشف یک جام زرین هخامنشی با قدمت 2500 سال از داخل یک جعبه کفش منتشر شد و اینکه قرار است این گنج مکشوفه از زیر تختخواب آقای جان وبر (John Webber) در روزهای پنجم و ششم ژوئن امسال (16 و 17 خرداد) در حراجی "دوک" انگلستان به فروش برسد.
این اخبار ابتدا در کاتالوگ حراجی دوک، سپس در وب‌سایت‌های دیلی‌میل، گاردین، تایمز و بی‌بی‌سی، و آنگاه با الحاقات و غلوهایی ریز و درشت، در بسیاری از رسانه‌ها و نشریات فارسی‌زبان (معمولاً بدون ذکر مأخذ) منتشر شد.
رسانه‌هایی که به این موضوع پرداختند، تنها به نقل ادعاها و سخنان صاحب جام و نیز مدیر حراج‌خانه بسنده کرده و گزارش‌های آنان فاقد هرگونه اظهارنظر مستقیم تخصصی بوده است.
هر چند که تعدادی از نشریات ایرانی، این کمبود را با ذهن خلاقه خود و با ساخته و پرداخته کردن چند نقل‌قول از متخصصانی در دانشگاه‌ها و موزه‌های بریتانیا رفع کردند.
بدیهی است به هنگام کشف هرگونه اثر یا شیء باستانی، ابتدا می‌باید بررسی‌ها و آزمایش‌هایی برای اطمینان از اصالت آن انجام شود. این نکته‌ای است که رسانه‌های منتشرکننده خبر در باره‌اش سکوت کرده و با قاطعیت از اصالت آن سخن گفته‌اند. تنها در کاتالوگ حراج‌خانه، اشاره‌ای کوتاه به نظر دوپهلو و مبهم متخصصان دانشگاه آکسفورد در زمینه ترکیب فلزات بکار رفته در جام شده است.
ترکیب فلزهای سازنده ماده یک شیء (در اینجا فلز کادمیوم)، ممکن است بر تقلبی بودن اثری دلالت کند، اما کاربردی در اطیمنان‌بخشی از اصالت اثر نخواهد داشت.
با اینکه در همین کاتالوگ، اشاره‌ای به قیمت پایه جام نشده است، اما رسانه‌های گوناگون قیمت‌های گوناگون و بسیار متفاوتی را بر روی آن گذاشته‌اند که تا ده برابر با یکدیگر تفاوت دارند. گویا هدف اصلی از چنین تبلیغات وسیعی که ایرانیان نیز ناخواسته با آن همگام شده‌اند، بازارگرمی بیشتر برای روز حراج در هفته آینده باشد.
اشیای باستانی تقلبی به فراوانی در موزه‌های جهان و مجموعه‌های خصوصی وجود دارند. برخی از این آثار به اندازه‌ای با مهارت ساخته شده‌اند که گاه تا سالیان سال به جعلی بودن آنان پی برده نمی‌شود و یا اخبار آن بازگو نمی‌گردد. اما در جام نویافته فعلی، چنین مهارت‌هایی به دیده نمی‌آید.
از آنجا که اشیای زرین و سیمین، حتی پس از گذشت زمان‌های طولانی دچار تجزیه و هوازدگی (اکسیداسیون) نمی‌شوند، مهمترین عامل اطمینان از اصالت و قدمت آنها عبارت است از توجه به محل کشف اثر در لایه‌های باستانشناختی و بررسی آثار جانبی و مواد آلی که از پیرامون آنها و دیگر لایه‌های فوقانی و تحتانی محوطه بدست آمده است.
اما از آنجا که این جام، نه در لایه‌های باستانشناختی، که از زیر تختخواب و از درون یک جعبه کفش بدست آمده است، مهمترین راه بررسی اصالت اثر- مانند هرگونه اثر همانند آن- عبارت است از بررسی ویژگی‌های هنری و سبک‌شناسی، و نیز شیوه‌های اجرایی ساخت آن مانند چکش‌کاری و قالب‌ریزی.
به گمان نگارنده، برخی از خصوصیاتی که گمان تقلبی بودن یا نوساخته‌بودن این جام را تقویت می‌کند و نیاز به توجیه تخصصی دارد، عبارت است از:
بی‌شباهتی کامل ساختار کلی جام با سنت‌های هنری دوره‌های عیلامی، مادی، هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی،
بی‌شباهتی جزئیات هنری و فنی بکاررفته در جام با سنت‌های هنری و فنی دوره‌های یاد شده بالا،
نبود پیشینه نگاره چهره انسان در جام‌ها و ساغرهای هخامنشی،
نبود پیشینه موهایی به سبک اسکندرانی و رومی در نگاره‌های هخامنشی،
تقلید ناقص چهره از سردیس لاجوردی و مشهور شاهزاده هخامنشی،
تفاوت پرسپکتیو چشمان با دیگر تندیس‌های هخامنشی،
نبود پیشینه افزودن مار بر گیسوان یا بر پیشانی در آثار هخامنشی،
افزودن نگاره مار بدون هیچگونه قاب‌بندی و ایجاد فضا و حاشیه‌های متداول در هنر هخامنشی،
ترکیب کاملاً ناآشنای اجزای چشم و ابرو، و افزودن حفره‌ای بجای مردمک چشم که در سنت هنری هخامنشی تنها برای برخی پیکره‌های سنگی نرم بکار می‌رفته است،
بینی قلمی و کشیده و سربالا و احتمالاً جراحی پلاستیک شده بجای بینی‌های معروف و متداول عقابی‌شکل هخامنشی،
زنجیر یا مار سرگردان و بدون ابتدا و انتها در بناگوش و زیرچانه، شبیه پوشاک سده‌های گذشته اروپا،
چانه برآمده هلنسیتی و شبیه به سکه‌های سلوکی،
نبود حاشیه‌های متداول در ازاره و لبه‌های بالایی و زیرین جام،
قُرشدگی‌های ساختگی و تصنعی در همه‌جای جام،
ترکیب نامشخص آلیاژ جام (که برخی آنرا طلایی با عیار 22 و برخی دیگر آنرا الکترومی با ترکیب طلا، نقره و مس نقل کرده‌اند)،
رسوب‌های تصنعی جوهر شوره (اسید استیک) در خلل و فرج جام.
به‌جز اینها، ادعاهای عجیب و داستان‌گونه صاحب جام نیز به این گمان‌ها دامن می‌زند: اینکه پدربزرگی که در کار خرید و فروش اشیای قدیمی و فلزاتی مانند برنج و مفرغ بوده (و در ساخت وسایل برنجی و مسی نیز مهارت داشته)، یک جام طلا با ارتفاع چهارده سانتیمتر را بدون اطلاع از جنس آن به عنوان یک قطعه "فلز قراضه" بخرد و سپس این فلز قراضه را برای "هدفگیری با تفنگ بادی" به نوه خردسال دست به تفنگ خود هدیه بدهد و سپس آن طفل خردسال، جام را در زیر تختخوابش بگذارد و تا شصت سال سری به زیر تخت خود نزند، داستانی بیش از اندازه ساختگی برای توجیه سابقه مالکیت فردی به نظر می‌رسد.
البته هر یک از ویژگی‌های غیر معمول و بدون پیشینه بالا می‌تواند وجه‌تمایزی خاص در یک اثر هنری اصیل باشد، اما تجمیع همه آنها با یکدیگر، می‌تواند گمان تقلبی بودن اثری را تشدید کند.
| iran zamen - نروژ - روگنان |
باید هم وارد نشود چون خود میراث فرهنگی جمهوری اسلامی باعث نابودی فرهنک ایران شده.این اثار در خارج باشد بهتر از این است که در ایران باشد و نابود شود.ان کسی که انرا می خرد ارزش فرهنگی ان را می داند. |
یکشنبه 2 تیر 1387 |
|
| ocean bird - ایران - ایران |
من سالهاست که دارم در موزه های این مملکت خراب شده کار میکنم. از دله دزدی هایی که در موزه ها و میراث فرهنگی میشه و خرابکاریهایی که میکنن اگه بگم گریه تون میگیره. هر وقت می بینم که آثار فرهنگی سرزمینم در موزه ها و کلکسیون های خارجی نگهداری میشه خوشحال میشم. راست میگفتن خارجی ها که ما ارزش این چیزها را نمی دونیم. درد این مملکت یکی دو تا نیست. بهتره دیگه چیزی نگم چون ممکنه منم بعنوان افشاگر شناخته بشم |
یکشنبه 2 تیر 1387 |
|
| mah1 - ایران - تهران |
ocean bird مرسی از نظرت تو حرفات خیلی نگفته ها هست که میشه فهمید حیف از ایران که تباه شد! |
یکشنبه 2 تیر 1387 |
|
| manis - انگلیس - شفیلد |
چیزی که فروخته شد مگه میشه پس گرفت؟
اون هم دلال انگلیسی !!! |
یکشنبه 2 تیر 1387 |
|
| amirarsalan - امریکا - لس انجلس |
فروشنده چه مدرکی داره از خریدار شکایت کنه؟؟؟؟؟ |
دوشنبه 3 تیر 1387 |
|