میخانه هائی که اگر دایر بودند چه بسا تا این حد جوانان کشورمان به انواع مخدر آلوده نمیشدند

میخانه هائی که اگر دایر بودند

چه بسا تا این حد جوانان کشورمان به انواع مخدر آلوده نمیشدند

ابتدا باید بگویم که من از همان سنین کودکی مست و خراب طبیعی   ومعمولا جزو گروه نخورده مست ها بوده و هستم  پس این نوشته را بعنوان کسی که عاشق میگساری است نمینویسم.

میگویند آن عرقخوری که در یخچال خانه اش فقط یک گیلاس مشروب داشته باشد برای خوردن همان یک گیلاس نیز بدنبال شخصی خواهد گشت تا آن مختصر می را با هم بخورند ولی آن تریاکی که حتی یک کیلو تریاک با خود دارد به هیچ کسی بروز نمیدهد تا خودش به تنهائی آن مخدر را مصرف کند .

تجربه شخصی بمن میگوید که این حرف درست است و برای اثبات آن نیز دو مثال واقعی برایتان عنوان میکنم

یک – بالاجبار دعوت به مجلسی را با اکراه قبول کردم و رفتم که البته خوب میدانستم که تنها نقطه مشترک پای ثابت این باصطلاح دوره ماهانه رفقای قدیم مسئله منقل بود. ومن که از همان قدیم الایام از بوی تریاک و البته دود برخواسته از حرارت دیدن این مخدر همیشه متنفر بودم و تحملش برایم عذاب آور بوده میدانستم و بعد از شرکت در این مجلس و یا بهتر بگویم محفل برایم از قبل هم واضح تر شد که این ماده مخدره روح و نفس فرد مبتلایش را بیمار میکند.

واقعا شرم اور بود که این باصطلاح رفقای قدیمی برای یک دود بیشتر یا کمتر به یکدیگر مزه و تکه پرانی میکردند ودر واقع تعداد دودهای گرفته شده یکدیگر را میشمردند و اکثرا هم متلک بارهم میکردند که مگه خرما خوردی و یا آقا کله پاچه خورده به این معنا که لوله دود کشی بدست طرف چسبیده و رضایت نمیدهد.

دو - و یکبار به مهمانی دوستانه عده دیگری از رفقا رفته بودم که البته جمع دوستانه و خانوادگی بود و دوستان برای خوردن می و یا در واقع همان عرق سگی دورهم در یک گوشه اتاق جمع شدند و بمن هم اصرار که بخور اگه نخوری بما نمیچسبه .

خیلی جالب بود هرکسی سعی میکرد که بنفر کناردستی خود خدمتی کند بمحض خوردن مایع بد خوراک سریعا پرتقال چهار پاره برایش آماده میکردند تا دوستشان برای چشیدن مزه معطل نشود. برای هم دیگر قاشق ماست و خیار را تعارف میکردند و بعد از خوردن هر پیک از این مشروب که توسط یکی از دوستان که از همسایه مسیحی خود تهیه کرده بود بیکدیگر نوشباد میگفتند و اکثرا هم میگفتند بره اونجا که غم نباشه.

بعد از خوردن و شنگول شدن دوباره به جمع خانواده که اکثرا همسران و فرزندان بودند پیوستند و خلاصه بگو وبخند و بعضا هم دعوت بچه های مجلس به یک بازی گل کوچک در حیاط خانه.

واقعا زیبا بود جمع دوستانه و خانوادگی سالمی که بعد از میگساری مختصری جمع دوستانه تر و پرشور تر شده بود

بعدها وقتی به این دوجمع که همگی دوستان گذشته و زمان تحصیل بودند فکر میکردم به این نتیجه رسیدم که واقعا خرابی که ممکن است بواسطه نوشیدن مشروبات الکلی جامعه مارا تهدید کند بمراتب کمتر و زیان آن بسیار پائین تر از خرابی و زیانی است که انواع مواد مخدر به ما تحمیل میکند.

جوانان کشور ما در حد خطرناکی به مواد مخدر آلوده هستند و کسی نمیتواند این مهم را نفی کند وهمینطور نمیشود این موضوع را نادیده گرفت که اگر جوان ایرانی میتوانست هر موقع که دلش خواست با مراجعه به یک میخانه یک یا چند گیلاس مشروب الکلی سبک می نوشید  و سرش داغ میشد دیگر لازم نبود که بی سرو صدا و مخفیانه خود را گرفتار افیون و مشابه آن کند.

منبع : وبلاگ بی شیله پیله

نظرات داده شده که آن نیز در نوع خود جالب توجه بود