تحصن ۱۴۰۰ نفره دانشگاه تربیت معلم تهران

تحصن ۱۴۰۰ نفره دانشگاه تربیت معلم تهران

اعتصاب دانشجویان تربیت معلم واحد پردیس کرج که پنجشنبه‌شب آغاز شده بود، دیروز وارد پنجمین روز خود شد. به اضافه این‌که گروهی از دانشجویان در اعتصاب غذا قرار دارند و تعدادی از میان آن‌ها دچار مشکل شده‌اند.

خواست‌های سه‌گانه دانشجویان که عمدتاً رفاهی و صنفی بوده، اکنون به هشت مورد رسیده است. این اعتصاب و تحصن به دلیل تعطیلاتی که این روزها در ایران برقرار است از جانب رسانه‌ها و سایت‌های داخل کشور امکان انعکاس کافی نیافته است.

در مورد این اعتصاب، علل و انگیزه‌های آن و چگونگی موقعیتی که فعلاً دانشجویان در آن قرار دارند، با سه تن از دانشجویان گفتگو کردم.

اولین نفر، آقای ناصح فریدی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه تربیت معلم بود که دیدارهایی را جهت انعکاس‌های خواست‌های دانشجویان به مسئولان دانشگاه انجام می‌دهد.

تحصن ۱۴۰۰ نفری دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران امروز در چهارمین روز خودش به سر می‌برد که سه روز از این واقعه به اعتصاب غذا اختصاص داشته است.

مضمون خواست‌های دانشجویان چه سمتی دارد؟

این تحصن کاملاً صنفی است و هیچ خواسته سیاسی در آن نیست. هر چند عده‌ای سعی‌شان بر این است که این تحصن را سیاسی جلوه بدهند که بتوانند یک تفرقه‌ای را بین دانشجویان درست بکنند.

این عده‌ای که می‌خواهند تحصن را جور دیگری جلوه بدهند، چه کسانی هستند؟

یکی از آن‌ها تشکل انجمن اسلامی مستقل (به اصطلاح مستقل) دانشجویان است. ما دو نوع تشکل انجمن اسلامی داریم. یکی انجمن اسلامی دانشجویان که زیرمجموعه دفتر تحکیم وحدت هستند و انجمن اسلامی دیگر که نام خودشان را «مستقل» گذاشته‌اند؛ اما گرایش‌هایی شبیه به گرایش بسیج دارند.

یک نهاد دیگر بسیج دانشجویی است که مرتب بین بچه‌ها نفوذ می‌کند و شعارهایی می‌دهند که این تحصن سیاسی است و از آن خارج بشوید؛ اما دانشجویان هیچ وقت به این خواسته تمکین نکردند.

گروه دیگر هم نهادهای امنیتی است که با لباس حراست دانشگاه سعی کردند وارد بشوند و یک شایعاتی را در دانشگاه درست بکنند تا بچه‌ها بترسند و از تحصن عقب‌نشینی کنند.

نتیجه صحبت آقای فریدی با مقامات دانشگاه را خانم پریسا هاشمی این گونه شرح می‌دهند.

در صحبتی که یکی از بچه‌های ما (آقای فریدی) با ریاست دانشگاه، آقای دکتر طاهرزاده داشتند، ایشان متذکر شدند که ما به خاطر ۴۰ نفر از دانشجویان، نمی‌توانیم جواب‌گوی بقیه دانشجوها باشیم و بخواهیم دو تن از معاونین دانشگاه را از معاونت برکنار کنیم.

در صورتی که متحصنین بیش از هزار نفر جمعیت دارند و رییس دانشگاه این را اعلام کردند که می‌شود نظرسنجی کرد و بچه‌ها کاملاً با این امر که نظرسنجی بشود، موافقت کردند.

دانشگاه تربیت معلم شعبات گسترده‌ای در تهران و اطراف تهران دارد. این، کدام بخش از دانشجویان دانشگاه تربیت معلم هستند؟

دانشکده ما دو تاست؛ پردیس تهران و کرج. و بچه‌های کرج تحصن را انجام دادند.

ولی به همین دانشگاه تربیت معلم تهران مربوط می‌شود. درست است!؟

بله. بچه‌ها یکی هستند و بچه‌های تهران هم از بچه‌های حصارک حمایت کردند و می‌کنند. اما چون ما در حال حاضر در «فرجه‌ها» (تعطیلات پیش از امتحانات پایان‌ترم) ‌هستیم، بچه‌های تهران رفتند. بچه‌های حصارک هم چون خوابگاهی هستند، نصفشان رفته‌اند برای فرجه‌ها؛ اما بقیه‌شان در خوابگاه‌ها باقی ماندند.

الان دختران هم در تحصن شبانه هستند؟

الان دو شب است که دختران خوابگاه در تحصن شبانه هم دارند شرکت می‌کنند.

تا به حال، معمول نبوده که در تحصن شبانه، دخترها هم باشند؟

نه! معمولاً از جریان ۱۸ تیر ۷۸ تا الان سابقه نداشته که دختران در تحصن شبانه شرکت کنند و معمولاً در تحصن‌های روزانه بودند؛ شب‌ها متفرق می‌شدند و صبح‌ها دوباره برمی‌گشتند. اما در کرج، چون مأموران حراست آمدند برای این‌که دختران به خوابگاه منتقل بشوند، بچه‌ها را تهدید کردند، پسرها تحصن را به جلوی خوابگاه دخترها منتقل کردند و دخترها در تحصن شرکت کردند. حتی کسانی که صبح در تحصن نبودند، شب به بچه‌ها اضافه شدند.

یعنی عکس خواسته آن‌ها شد؟ به این ترتیب آیا فشارها روی دانشجوها زیاد است یا این‌که جریان این تحصن و اعتصاب را موفق می‌بینید؟

نکته اصلی این است که فشارها روز به روز دارد به بچه‌ها بیشتر می‌شود و خیلی بیشتر از روزهای قبل بچه‌ها تحت فشار قرار گرفتند به طوری که اصلاً سابقه نداشت ...

مثلاً چه نوع فشارهایی؟

آب حوزه ریاست دانشکده را بستند.

آب حوزه ریاست به تحصن بچه‌ها چه ارتباطی دارد؟

چون حوزه ریاست الان به حوزه متحصنین تبدیل شده است. در حقیقت آن‌جا تحصن دارند و آب آن‌جا را از امروز دیروز قطع کرده‌اند و خودتان هم می‌دانید الان تابستان است و شدت گرما و قحطی آب است.

از طرفی هم نیروهای لباس شخصی هستند که دور تا دور دانشگاه را پر کرده‌اند و آنتن موبایل‌ها قطع است و حراست با خانواده دانشجوها تماس گرفته است. دقیقه به دقیقه هم دارد به جمعیت اعتصاب‌کننده‌ها اضافه می‌شود.

تعداد بچه‌هایی هم که به درمانگاه منتقل می‌شوند، خیلی زیاد است؛ به حدی که روز سه‌شنبه، حال هفت تن از بچه‌ها - آخرین آماری که به ما رسیده - خیلی وخیم بوده و یکی از آن‌ها تشنج شدید گرفته و حتی بیهوش بوده و دانشگاه این اجازه را نداده که به خارج از دانشگاه منتقل بشود و اورژانسی در اختیار او قرار نداده که بخواهد بچه‌ها را به بیمارستان منتقل کنند.

شما اشاره کردید که امتحانات شروع می‌شود.

امتحانات دانشکده ما از یکشنبه هفته آینده دیگر شروع می‌شود. یعنی چهارشنبه که کل خبرگزاری‌ها تعطیل است و یکشنبه هم امتحانات دانشگاه ما شروع می‌شود که از این جهت هم روی بچه‌ها خیلی فشار است.

از یک طرف دیگر هم حراست هر روز دارد با خانواده بچه‌ها تماس می‌گیرد و به خانواده‌ها منتقل می‌کند که بچه‌های شما دارند اقدام علیه امنیت ملی انجام می‌دهند؛ بچه‌هایتان را جمع کنید و فشار روی خانواده بچه‌ها تا جایی بوده که پدر یکی از بچه‌ها، به علت صحبت‌هایی که مسئولین دانشگاه با آن‌ها داشتند، به بیمارستان منتقل شده است.

پس آیا ممکن است امتحانات برگزار نشود؟

نمی‌دانم امتحانات عقب می‌افتد یا نه. اما این هم می شود یک وزنه فشار روی بچه‌هایی که در تحصن شرکت کردند.

تماس گرفتن با موبایل‌های بچه‌های دانشجو که در داخل تحصن هستند، تقریباً غیرممکن است.

بله چون کلاً نویز (پارازیت) انداخته‌اند. فقط از امروز صبح من با یک خط ایرانسل در تماس هستم و انگار یک نقطه در دانشگاه هست که موبایل از آن نقطه تکان بخورد، جاهای دیگر آنتن ندارد و بچه‌ها خیلی به سختی با بیرون در ارتباط هستند. یعنی خبررسانی‌هایی که می‌شود، با کلی دردسر و فشارهایی که روی آن‌هاست، خبرها را به بیرون منتقل می‌کنند.

یکی از دانشجویانی نیز که برای کمک به یکی از دوستان خود که گویا در اعتصاب غذا دچار مشکل شده بود، در محل تحصن حضور داشت، گفت:

تا حالا ۱۳ نفر، چهار دختر و ۹ پسر به درمانگاه رفته‌اند. ولی اجازه نمی‌دهند که آن‌ها را به بیرون از دانشگاه ببرند.

پس آن‌ها را به درمانگاه دانشگاه برد‌اید؟

بله و اجازه نمی‌دهند که این‌ها را ببرند خارج از دانشگاه.

خانواده‌ها پیش دانشجوها می‌آیند؟

نه. مخصوصاً چون با خانواده‌ها قبلا تماس گرفته شده و اصلاً حراست دانشگاه، جرأت این‌که خودش به عهده بگیرد، نداشت.

مریم محمدی