به او نگویید که «دست بردار»؛ راههای بهتری برای کنار آمدن با افسردگی وجود دارد.
پژوهشگران توصیه میکنند؛ بهترین کاری که میتوان برای یک عضو خانواده، یا دوست افسرده انجام داد، کمک به تشخیص صحیح و درمان است.
برای این کار تشویق فرد به پیگیری درمان تا کاهش علایم بیماری ضروری است. در صورتی که فرد بهبود نیافت باید به دنبال راههای درمان متفاوتی باشید.
گاهی لازم است وقتی برای ملاقات از پزشک بگیرید و همراه بیمار به مطب دکتر بروید.
هم چنین دوستتان را تشویق کنید تا از دستورات پزشکی طی دارو درمانی پیروی کند.
دومین اقدام مهم، نشان دادن حمایت عاطفی است. این کار مستلزم همدلی، شکیبایی، محبت و ترغیب است. با فرد افسرده صحبت کنید و با دقت به حرفهای او گوش دهید. احساساتی را که بیان میکند تحقیر نکنید اما واقعیتها را تذکر دهید و به وی امید دهید.
از علایم خودکشی غفلت نکنید و آنها را به درمانگر او گزارش دهید. دوستتان را به پیاده روی، گردش، سینما و فعالیتها دعوت کنید. اگر دعوت شما را رد کرد با ملایمت اصرار کنید.
وی را در فعالیتهایی شرکت دهید که از آنها لذت میبرد. مثل فعالیتهای ورزشی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی. اما بیش از حد و به یکباره مسوولیت برعهدهاش نگذارید.
دوست یا عضو خانواده شما به سرگرمی و مصاحبت نیاز دارد، اما تقاضاهای بسیار چه بسا حس شکست را در وی تقویت کند.
دوستتان را به تعارض و یا تنبلی متهم نسازید. از وی انتظار دست برداشتن از این حالت را نیز نداشته باشید.
این را در نظر داشته باشید که سرانجام بیشتر افراد با درمان بهبود مییابند و به او اطمینان دهید که با گذشت زمان و کمک گرفتن بهتر خواهد شد.
اگر نمیدانید از چه کسی کمک بگیرید میتوانید به دفترچه راهنمای تلفن مراجعه کنید و به دنبال عناوین سلامت روان، سلامت خدمات اجتماعی، پیشگیری از خودکشی، خدمات مداخله در بحران، خطوط ارتباط مستقیم، بیمارستانها یا روانشناسان بگردید حتی در وب سایتها نیز میتوانید تلفن و آدرسی از این دست را پیدا کنید تا به شما کمک کنند.