شایعه برکناری دوستانه حبیب کاشانی در پایان فصل جدی شد

شایعه برکناری دوستانه حبیب کاشانی در پایان فصل جدی شد

اگر ورود حبیب کاشانی به ساختمان باشگاه پرسپولیس توجیهی نداشت جز ارتباط خوبش با علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی، حالا شایعه خروج از ساختمان باشگاه پرسپولیس هم تنها بابت اختلاف او با علی سعیدلو دهان به دهان می چرخد.

 حتی شاید در این بین بحث نظارت سازمان بازرسی کل کشور را پیش بکشند که با «دوشغله» بودن حبیب کاشانی مخالفت کرده ولی باز هم نمی توان از پشت پرده ماجرا غافل شد. به هر حال در روزهایی که علی آبادی او را برای جانشینی محمدحسن انصاری فرد در پرسپولیس انتخاب کرد، همه می دانستند او عضو شورای شهر تهران است و اگر بنا بود با این قضیه مخالفت کنند، قطعاً آن دوره زمان مناسب تری برای این برخورد بود. البته اگر پشت پرده را کنار بگذاریم می رسیم به ظاهر اتفاقات که در آن حبیب کاشانی پس از پیروزی شگفت انگیز بر سایپا در کنفرانس مطبوعاتی فاش کرد؛ «پس از پایان فصل از سمت مدیریت پرسپولیس استعفا می کنم. استعفا در پایان فصل تصمیمی است که خودم اتخاذ کردم و حتی اگر مقام بالاتری هم به من بگوید مدیریت پرسپولیس را دنبال کنم، باز هم صد درصد از این تیم جدا می شوم.» و با این موضع گیری دیگر باید پرونده مدیریت حبیب کاشانی در پرسپولیس را بست؛ کسی که دوران مدیریتش در پرسپولیس حتی به یک سال هم نمی رسد. البته این اولین باری نیست که مدیریت باشگاه پرسپولیس به خاطر سیاست های سازمان تربیت بدنی دچار تغییر و تحول می شود. شاید باور نکنید پرسپولیس در هفت سال گذشته، هفت مدیر مختلف را بر مسند کار داشته. از سال 1381 که عباس انصاری فرد از مدیریت باشگاه پرسپولیس برکنار شد و جای خود را به علی میرزایی داد، پرسپولیس هر سال دچار بحران مدیریتی بوده و این بحران هنوز هم تمام نشده. در این هفت سال حبیب کاشانی تنها مدیری نبوده که تنها یک فصل روی صندلی مدیریت تیم بوده، پیش از این هم حجت الله خطیب تنها برای یک فصل مدیر پرسپولیس بود. علی میرزایی هم تنها یک سال مدیر تیم لقب داشت و البته عباس انصاری فرد و علی پروین هر یک تنها برای چند ماه مدیریت تیم را برعهده داشتند. جالب تر اینکه پس از آخرین قهرمانی پرسپولیس در لیگ آزادگان سال 80 به خاطر تحولات زیاد در چارت مدیریتی پرسپولیس این تیم دیگر هیچ وقت نتوانست جامی را مال خود کند. البته تحولات مدیریتی در تیم به تنوع زیاد سرمربیان روی نیمکت پرسپولیس هم منجر شده، چنان که در هفت سال گذشته هفت سرمربی روی نیمکت پرسپولیس نشستند. غیراز علی پروین که در فاصله سال های 1380 تا 1382 سرمربی پرسپولیس بود، در پنج سال گذشته سرمربی دیگری نتوانسته بیش از یک فصل کامل روی نیمکت این تیم دوام بیاورد. وینکو بگوویچ یک فصل، راینر سوبل یک فصل، پس از آن علی پروین برای کمتر از یک فصل، آری هان تنها برای چند بازی، مصطفی دنیزلی برای یک فصل و پس از آن افشین قطبی برای چند ماه در لیست سرمربیانی هستند که در سال های گذشته ماکزیمم برای یک سال روی نیمکت تیم دوام آوردند. این آنالیز کوتاه می تواند ثابت کند که سیاست عجیب سازمان تربیت بدنی در قبال مدیریت پرسپولیس به صورت مستقیم به ناکامی پرسپولیس در نتیجه گیری ختم شده. با این وضعیت باز هم می بینیم علی آبادی در راس سازمان تربیت بدنی، پس از گذشت کمتر از یک فصل با حبیب کاشانی به بن بست رسیده. آن هم نه به صورت مستقیم که به خاطر علی سعیدلو یکی از اعضای هیات مدیره پرسپولیس و اختلافش با کاشانی. گویا در این بین چندان اهمیتی هم ندارد که وضعیت پرسپولیس برای سال آینده نگران کننده شود. این را هم باید اضافه کرد که این دوره مدیریت کاشانی در پرسپولیس شباهت زیادی به دوران مدیریت نجف نژاد در استقلال داشت. شکست در ارتباطات بین المللی و ناآشنایی با اصول مدیریت ورزشی از سوی دو مدیر سیاسی از نقاط ضعف پرونده کاری آنهاست هرچند شاید کاشانی با قهرمانی از تیم جدا شود.