مسئله ای به نام فرودگاه هیترو!

مسئله ای به نام فرودگاه هیترو

ترمینال پنج در فرودگاه هیترو

مسئولان خجالت زده ترمینال جدید، علت لغو بیشتر پروازها در روز افتتاح و سرگردان شدن هزاران مسافر را از کار افتادن سرویس انتقال بار مسافران از گیشه پذیرش به انبار زیرین و از آنجا تفکیک بار برای انتقال به هواپیمای مورد نظر ذکر کردند.

ولی بعدا معلوم شد که آشنا نبودن بیشتر کادر اداری و خدمه ترمینال با نقشه ساختمان جدید مزید بر علت شد و همه را گیج و سرگردان کرد.

ترمینال پنج، منحصرا برای هواپیمایی "بریتیش ایرویز" ساخته شده است. تصمیمی که انتقاد دیگر شرکت های هواپیمایی این دیار مثل "ویرجین" و "بریتیش مید لند" را برانگیخت که چرا در این فرودگاه قدیمی که دو باند بیشتر ندارد و تراکم فرود و پرواز هواپیماها گنجایش هیترو را به سر حد اشباع رسانده، ترمینالی با گنجایش جا بجا کردن ۳۰ میلیون مسافر در سال در انحصار "بریتیش ایرویز" قرار می گیرد.

ولی پرسش اصلی این بوده و هست که وقتی گنجایش پذیرش هواپیمای این فرودگاه دو باندی به حد اکثر ممکن رسیده، بیشتر کردن شمار پذیرش مسافر چه خاصیتی می تواند داشته باشد؟ پاسخ شرکت خصوصی صاحب فرودگاه هیترو، که ضمنا صاحب دو فرودگاه بزرگ دیگر لندن هم هست، با این امید و آرزو در هم آمیخته که با پشتیبانی دولت، که ظاهرا فراهم است، بتوانند مساحت فرودگاه راگسترش داده و باند سوم، و حتی چهارمی به آن اضافه کنند.

	مسئولان خجالت زده ترمینال جدید، علت لغو بیشتر پروازها در روز افتتاح و سرگردان شدن هزاران مسافر را از کار افتادن سرویس انتقال بار مسافران از گیشه پذیرش به انبار زیرین و از آنجا تفکیک بار برای انتقال به هواپیمای مورد نظر ذکر کردند

ولی این امید و آرزو با چالشی بزرگ روبرو است. هیترو که در سال های جنگ دوم یک پایگاه کوچک نظامی بود بعد از جنگ، وقتی که فرودگاه اصلی لندن شد، هنوز در بیرون شهر قرار داشت و رفت و آمد هواپیماها مساله ساز نبود. با گسترش محدوده جغرافیایی لندن، اطراف هیترو مسکونی شد و فرودگاه بتدریج در محاصره لندن نشین ها قرار گرفت و تعداد شکایات از مزاحمت صدای هواپیماها بیشتر شد.

اولین بار در اوایل دهه ۷۰ میلادی (حدود ۴۰ سال پیش) دولت وقت به این فکر افتاد که برای لندن بزرگ باید فرودگاه جدیدی ساخت. در همان سال ها دولت فرانسه فرودگاه جدید شارل دوگل را با چهار باند در حومه پاریس می ساخت و آلمان (غربی) در فکر احداث فرودگاه بزرگ و جدیدی با ۶ باند در فرانکفورت بود.

دولت وقت در لندن، برای حفظ موقعیت برتر هیترو بعنوان دروازه اصلی مسافرت هوایی بین اروپا و آمریکا و کانادا، طرحی برای یک فرودگاه مدرن و بزرگ در کنار ساحل دریای شمال، در حاشیه ساحلی شرق لندن ارائه داد. فرودگاهی که چون از مراکز مسکونی دور می بود می توانست ۲۴ ساعته فعال باشد و همچنین، بدلیل نزدیکی آن به دریا، مسیر فرود و پرواز را از مراکز مسکونی دور نگاه می داشت، و آلودگی صوتی به وجود نمی آورد.

اما دولت با مشکلات مالی روبرو شد و طرح بلند پروازانه فرودگاه ساحلی لندن بایگانی شد و اکنون ۴۰ سال است که خاک می خورد. در این مدت، دولت ها آمدند و رفتند و هر یک به نوبت فکری کردند. یکی تعداد ترمینال های هیترو را اضافه کرد و دیگری فرودگاههای اطراف لندن را توسعه داد. عاقبت، لندن صاحب ۴ فرودگاه شد، ولی مشکل حل نشد. در این مدت، هیترو مقام پر رفت و آمد ترین فرودگاه دنیا را از آن خود کرد و همراه با آن، از مشتریانش لقب غیر دوستانه ترین و نا مرتب ترین فرودگاه دنیا راهم گرفت.

	اداره هواپیمایی کشوری با ارسال نامه ای برای بریتیش ایرویز از این شرکت خواسته است قوانین اتحادیه اروپا را در مورد حقوق مسافران رعایت کند.

دعوای تازه، بین نمایندگان ۲ میلیون نفر از ساکنان غرب لندن با پشتیبانی طرفداران حفظ محیط زیست از یک طرف با دولت و صاحبان هیترو در طرف دیگر است.

دولت، در طرفداری از طرح گسترش مساحت فرودگاه برای ساخت باند های بیشتر، می گوید به هیچ وجه حاضر نیست مقام استثنایی هیترو را به فرودگاه های پاریس و فرانکفورت و آمستردام تسلیم کند. و برای اثبات توجه به نظرات مردم، تحقیقات محلی را در دست اجرا دارد. ولی وقتی معلوم شد گسترش ضلع شمالی فرودگاه هیترو مستلزم نابود کردن دو دهکده قدیمی و چندین فروشگاه و محله مسکونی دیگر است، صدای اعتراض از شهر های دیگر هم بگوش رسید که باید با اعتیاد مردم به مسافرت هوایی مبارزه کرد. شعار آنها گسترش سرویس راه آهن و ارزان کردن استفاده از آنست.

در این مدت، نمایندگان پنج حوزه انتخابیه غرب لندن در مجلس عوام، که از حزب دولت و دو حزب رقیب در میانشان هست، با جمع آوری امضاء و تشکیل جلسات سخنرانی مبارزه ای بی سابقه را آغاز کرده اند.

پیام آنها به دولت این است که اگر تسلیم خواسته صاحبان فرودگاه شود، آنها شکایت به دادگاه اروپایی خواهند برد با این مضمون که دولت بریتانیا با آلوده تر کردن محیط زندگی بخش وسیعی از جنوب شرقی کشور و افزایش خطر سانحه هوایی بر فراز یکی از پر جمعیت ترین مناطق انگلستان، حقوق انسانی، سلامت جسمانی و آسایش روحی دو میلیون نفر از ساکنان لندن را به خطر خواهد انداخت.

	بریتیش ایرویز می گوید لغو پروازها در ترمینال 5 فرودگاه هیترو طی این هفته نیز ادامه خواهد یافت

جالب اینجا است که مخالفان طرح گسترش فرودگاه هیترو، هر روز متنوع تر می شود. دولت کارگری بریتانیا، همیشه حمایت کامل صاحبان صنعت و سرمایه از این طرح را یکی از دلایل حمایت خود عنوان کرده است، ولی هفته نامه اکونومیست، معتبر ترین و پرنفوذ ترین نشریه اقتصادی این کشور و احتمالا دنیا، مقاله اصلی شماره این هفته خود را به همین موضوع اختصاص داد.

توصیه اکونومیست به دولت این است که بداند و قبول کند که فرودگاهی که در قلب مناطق مسکونی باشد، هر قدر بزرگ و پر مشتری، هرگز نخواهد توانست در دراز مدت با فرودگاههای بزرگی که در فضای باز و آزاد ساخته شده اند رقابت کند.

به عقیده اکونومیست، دولت باید ساخت فرودگاهی جدید و دور از شهر لندن را جدی بگیرد و تا تکمیل آن، خدمات فرودگاه هیترو را بهتر و مردم پسند تر کند.