همه جا صحبت از گرانی است تا انتخابات
همه جا صحبت از گرانی است تا انتخابات
 |
| بیکاری، تورم و گرانی از مهمترین مشکلات اقتصادی ایران است و اکثر جناحهای سیاسی شعارهای خود را بر روی مسائل اقتصادی متمرکز کرده اند بلکه بتوانند نظر رای دهندگان را به خودشان جلب کنند |
خیابان های اصلی تهران، پایتخت، عصرها مملو از جمعیتی است که برای خرید سال نو از این پاساژ به آن پاساژ و از این مغازه به آن مغازه می روند و دلنگرانی آنها گرانی و تورمی است که باعث شده تا قدرت خرید آنها کمتر شود. برخی از آنها حتی زمان برگزاری انتخابات را نمی دانند.
نگار، خانم میانسالی که به همراه خانواده در خیابان ولیعصر تهران سرگرم خرید سال نو است، از انتخابات دلخوشی ندارد و می گوید: "اصلا برایم مهم نیست که انتخابات کی برگزار می شود دوست هم ندارم بدانم، همین چندباری که در انتخابات شرکت کردم برای هفت پشتم بس است. مگر قبلی ها چه گلی به سرم زده اند که حالا بقیه می خواهند بزنند."
افزایش قیمت ها و گرانی نقل محافل خصوصی و دولتی در ایران است و گروه های سیاسی تمام برنامه های انتخاباتی خود را بر مهار قیمت ها و بهبود وضعیت معیشتی خانواده ها متمرکز کرده اند.
نگار که دو فرزند دارد می گوید: "فقط شعار می دهند و رای می گیرند اما کاری برای ما نمی کنند. سوالم این است که چرا با وجود افزایش شدید قیمت نفت وضع زندگیم بدتر شده و نمی توانم همان چیزهایی را بخرم که دو سال پیش خریده بودم. من و شوهرم هر دو کار می کنیم اما حقوق ما تغییری نکرده در حالی که همه چیز از اجاره مسکن گرفته تا شیر و ماست چند برابر شده."
مقصران گرانی
بخش عمده ای از این انتقادها به عملکرد اقتصادی دولت بر می گردد اما برای مردمی که این روزها سرگرم خرید هستند، چندان تفاوتی نمی کند که علت گرانی چیست و نمایندگان مجلس تا چه اندازه می توانند در برطرف کردن آن نقش داشته باشند.
غلام علی، راننده تاکسی، همه را در کاهش توان خریدش مقصر می داند و می گوید: "نمایندگان مجلس و دولت نمی توانند نقش خود را در این وضعیت انکار کنند. گرانی که خود به خود درست نمی شود. دولت و مجلس با هم تصمیم می گیرند بنابر این بهتر است صادقانه قبول کنند که کارشان غلط بوده است. وقتی من لاستیک، روغن و نیازهای دیگر زندگیم را گرانتر می خرم پولش را از مسافرانم می گیرم و بقیه هم همین کار را می کنند. همه اینها یعنی گرانی بیشتر."
 |  |
| "نمایندگان فعلی مجلس امتحان خود را پس داده اند و در انتخابات آینده مجلس من فقط به چند نفر از نمایندگان فعلی رای می دهم و بقیه را از میان افراد دیگر انتخاب می کنم." |
این راننده تاکسی می گوید: "مسافرانم این روزها بیشتر درباره گرانی حرف می زنند تا درباره انتخابات. به محض این که رادیو خبری در باره انتخابات پخش می کند بعضی از مسافرانم اعتراض می کنند و می گویند رادیو را خاموش کنم. طبیعی است آنها هم مثل من از گرانی و مشکلات دیگر کلافه اند. اما من فکر می کنم ما می توانیم با انتخاب آدمهایی که می توانند مشکلات را برطرف کنند وضعیت را تغییر دهیم."
در مواردی مردم واکنش خود به عملکرد دولت، مجلس و شوراها را با شرکت نکردن در انتخابات نشان داده اند اما مهرداد، جوان تهرانی، می گوید: "نتیجه اش همیشه بدتر از آن چیزی شده که انتظارش را داشتیم."
مهرداد در رشته مکانیک از دانشگاه فارغ التحصیل شده و مدتی است سربازیش را تمام کرده و دنبال کار است اما هنوز نتوانسته کاری پیدا کند.
او می گوید: "هر روز به امید یافتن کاری از خانه بیرون می زنم اما دیگر خسته شده ام. همین چند روز پیش به یکی از شرکت هایی که آگهی استخدام داده بود رفتم، باورم نمی شد بیشتر از سیصد چهارصد نفر فرم پر کرده بودند و قرار بود تنها از بین آنها دو نفر استخدام شوند. این وضعیت کار ماست. از گرانی هم که نگو. خدا را شکر می کنم که زن و بچه ندارم وگرنه نمی دانم باید چکارمی کردم."
این جوان تهرانی با وجود مشکلاتی که برای پیدا کردن کار دارد می گوید: "گرچه هنوز تصمیم نگرفته ام که در انتخابات شرکت کنم اما نمی توانم نسبت به بدتر شدن این وضعیت هم بی تفاوت باشم."
ایران بیش از سه و نیم میلیون نفر بیکار دارد و تلاش های دولت برای ایجاد شغل موفقیت آمیز نبوده است.
بیکاری، تورم و گرانی از مهمترین مشکلات اقتصادی ایران است و اکثر جناحهای سیاسی شعارهای خود را بر روی مسائل اقتصادی متمرکز کرده اند بلکه بتوانند نظر رای دهندگان را به خودشان جلب کنند.
سرنوشت کرسی های مجلس
افزایش فشار اقتصادی به خانوارهای ایرانی و کم شدن قدرت خرید آنها دامنه انتقادها از سیاست های دولت و مجلس را که در اختیار اصولگرایان است افزایش داده و این جناح سیاسی که اکنون تمام نهادهای سیاسی انتخابی و انتصابی را در اختیار دارد نگران است که این انتقادها دامنش را در انتخابات مجلس بگیرد و مردم را به رای ندادن به کسانی تشویق کند که از حمایت این گروه برخور دارند.
| افزایش فشار اقتصادی به خانوارهای ایرانی و کم شدن قدرت خرید آنها دامنه انتقادها از سیاست های دولت و مجلس را که در اختیار اصولگرایان است افزایش داده و این جناح سیاسی که اکنون تمام نهادهای سیاسی انتخابی و انتصابی را در اختیار دارد نگران است که این انتقادها دامنش را در انتخابات مجلس بگیرد و مردم را به رای ندادن به کسانی تشویق کند که از حمایت این گروه برخوردار است |
البته رد صلاحیت چهره های شاخص اصلاح طلبان به عنوان مهمترین رقیب سیاسی اصولگرایان، قوت قلبی برای طرفداران دولت و نمایندگان مجلس فعلی ایران است که در سه انتخابات اخیر موفق شده اند رقیب را از صحنه خارج کرده یا آنها را به اقلیتی نه چندان سرنوشت ساز تبدیل کنند.
محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران، بخشی از مشکلات اقتصادی را به عملکرد مجلس نسبت داده است و برخی از نمایندگان فعلی مجلس که از مدافعان آقای احمدی نژاد به شمار می روند برخی سیاست های دولت را به باد انتقاد گرفته اند زیرا بیم آن می رود که همراهی تمام عیار با دولت در انتخابات آینده مجلس به زیان آنها تمام شود.
ساسان، مغازه دار در خیابان ولی عصر تهران، با اشاره به ازحام مشتریان در مغازه اش می گوید: "بیشتر اینها فقط قیمت می کنند ولی از خرید خبری نیست. اجناس ما نسبت به یک سال پیش گرانتر شده و مشتریان هم ترجیح می دهند از جاهای مختلف قیمت بگیرند تا بلکه پول کمتری برای خرید بپردازند."
این مغازه دار شرکت در انتخابات را لازم می داند و می گوید: "نمایندگان فعلی مجلس امتحان خود را پس داده اند و در انتخابات آینده مجلس من فقط به چند نفر از نمایندگان فعلی رای می دهم و بقیه را از میان افراد دیگر انتخاب می کنم."
تهران 30 نماینده در مجلس دارد و شهروندان تهرانی می توانند از میان داوطلبان که شمار آنها به بیشتر از 800 نفر می رسد 30 نفر را انتخاب کنند.
این مغازه دار تهرانی می گوید: "چند نفر را از میان نمایندگان فعلی می شناسم که به درد بخورند. نمی دانم اصلاح طلبان چه نامزدهایی دارند و چه کسانی به صورت مستقل در انتخابات حضور دارند. در چند روز آینده با مشورت دوستان و خانواده ام در باره بقیه نامزدها تصمیم می گیریم."
اصلاح طلبان در شش انتخابات سراسری گذشته در سه انتخابات پیروز بودند ولی در سه انتخابات اخیر شکست خورده اند. این گروه در انتخابات آینده مجلس با رد صلاحیت تعداد زیادی از نامزدهای شاخص خود روبه رو شده اند اما به این نتیجه رسیده اند که با چهره های کمتر شناخته شده در انتخابات حاضر شوند و صحنه را خالی نکنند. مشخص نیست تلاش آنها برای حضور در مجلس آینده ایران ثمربخش خواهد بود یا نه و آیا آنها خواهند توانست کرسی های بیشتری را در مجلس در اختیار بگیرند؟
|
|
|
|
|
|
|
|