دیشب فیلمتو دیدم، داریوش

در جمع دوستان و همکارانم در سه چهار کلینیک دندان پزشکی و یکی دو هفته نامه، من تقریبا آخرین نفری هستم که فیلم سنتوری را تماشا کرده ام. تقریبا تمام آنها که در تماشای فیلم آخر مهرجویی از من سبقت گرفته بودند نه فیلم باز هستند و نه سطح سلیقه شان از فیلم های هندی و فیلمفارسی بالاتر می رود و سال در پی سال به سینما پا نمی گذارند مگر برای تماشای جمال مبارک محمد رضا گلزار یا لوده بازی های امین حیایی. انها چه می دانند که داریوش مهرجویی کیست و سینمای بدنه و هنری کدام است و گردش مالی سینمای ما چقدر است. شاید اگر سرنوشت سنتوری اینگونه نمی شد بسیاری از آنها حاضر نبودند بابت دیدن فیلمی که سرنوشت تلخ یک هنرمند را در جامعه امروز تصویر می کند پا به سالن سینما بگذارند، اما پای لو رفتن یک فیلم که به میان می آید ماجرا به کل فرق می کند. هیجان تماشای فیلمی که ارشاد مجوز اکران به آن نداده و بعد از یک سال در بساط دستفروش های میدان انقلاب و جلوی مترو سر در اورده، بیشتر از ان است که بتوان بی تفاوت از کنار آن گذاشت و با پیش کشیدن بحث اخلاق و رعایت حقوق مولف از تماشای ان سر باز زد. مخصوصا که در آن فیلم گلشیفته فرهانی نقش دارد و بهرام رادان عبا به دوش می اندازد و سماع وار، ترانه می خواند و می رقصد و در یکی دو سکانس، مو به مو تزریق هرویین را به تماشاگر مشتاق آموزش می دهد.

نقد و تفسیر سکانس های مورد دار فیلم سنتوری، بحث روز محل کار من است و ایرانی جماعت را که می شناسید، علامه دهر و صاحب نظر در تمام مسایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی.

سی دی فیلم سنتوری درست با همان سرعت و هیجانی میان مردم کوچه و بازار دست به دست می شود که در حدود یک سال پیش فیلم هنرپیشه سریال زهره. فیلمی با انبوه صحنه های مورد دار و دیالوگ های بو دار که «لو رفته» و این روزها به قیمت پشگل در کنار خیابان به فروش می رسد. دیگر بی خیال سرمایه مادی و معنوی بدبختی به نام تهیه کننده و انبوه هنرپیشه ها و عوامل سازنده که آرزو داشتند حاصل زحماتشان روی پرده سینما به چشم بیاید، نه مانیتورهای هفده اینچ و تلویزیون های خانگی. بنا به گفته مسئولی از نیروی انتظامی «فیلم سیاه» زهرا اسمائیل خانی ( این تعبیر رسانه ها برای نام بردن از فیلم روابط خصوصی و جنسی افراد است که لو می رود و میان مردم کوچه و بازار دست به دست می شود) بیشتر از دو میلیارد تومان برای دستفروشان سی دی گردش مالی داشت. رکورد چشمگیری که به نظر نمی رسید هیچ فیلم و هنرپیشه ای تا سال های سال به آن دست یابد اما بعید نمی دانم پس از خوابیدن گرد و خاک فیلم سنتوری، یکی از مسئولین ارشاد یا عوامل فیلم با حس دوگانه ای از شعف و تاسف اعلام کند گردش مالی فیلم سنتوری از رکورد فیلم زهره نیز فراتر رفته . در صورتیکه اگر این فیلم مثل بچه آدم و ایجاد این همه حاشیه، روی پرده می رفت و اکران می شد، حتی در بهترین حالت، بعید می دانم به رکورد فروش یک میلیارد هم دست می یافت. آن هم در حالتی که با یک بلیت هزار و پانصد تومانی تنها یک نفر فیلم را می دید و امروز با یک سی دی هزار و پانصد تومانی دست کم ده نفر فیلم را تماشا می کنند.

اشتیاق مردم به تماشای فیلمهای ممنوعه و لو رفته را که با حس و حال کارگردان و عوامل فیلم مقایسه می کنم، یاد حال و روز آن دبیر نگون بخت دبیرستان می افتم که چندی پیش در لید یک گزارش در مورد فیلم های سیاه شرح حالش را خوانده بودم. در نظر بگیرید چه حالی به ان بنده خدا دست داد وقتی یکی از دختران کلاس با شرم پیش آمد و یک سی دی را دست اقای دبیر داد و تاکید کرد که ان را بعد از رسیدن به خانه تماشا کند و دبیر بنده خدا وقتی ان را در دستگاه قرار داد با فیلم خصوصی خود و همسرش مواجه شد که خدا می داد از کجا درز کرده بود و به دبیرستان محل کارش رسیده بود و احتمالا او اخرین نفر از جمع یک دبیرستان هزار نفری بود که از وجود این فیلم با خبر می شود. این درست همان بلایی است که امروز سر تهیه کننده فیلم سنتوری آمده. تازه داغ دل تهیه کننده و کارگردان فیلم وقتی بیشتر می شود که بالاترین مسئول فرهنگی کشور در عوض همدردی با صاحب عزا، عنوان کند مدارکی مبنی بر دست داشتن عوامل فیلم سنتوری در انتشار غیر قانونی فیلم در دست است که در صورت لزوم منتشر می شود.