لیونل مسی؛ بهترین بازیکن فوتبال جهان

لیونل مسی؛ بهترین بازیکن فوتبال جهان

مسی در فصل 2006-2007 در 26 بازی برای بارسلونا بازی کرد و 14 گل به ثمر رساند

جان کارلین، نویسنده آبزرور، در آغاز گزارشی که بر اساس همین مصاحبه تهیه کرده، مسی را بازیکنی معرفی می کند که رونالدینیو، بازیکن سرشناس برزیلی او را "بهترین بازیکن جهان" می خواند.

آبزرور با عناوینی که به لیونل مسی داده شده آغاز می کند: فابیو کاپلو او را
il diavolo خواند که به ایتالیایی معنی "شیطان" می دهد، در آرژانتین به او "کک" می گویند و ساموئل اتو، هم تیمی کامرونی او در بارسلونا او را با کارتون تشبیه می کند.

این نشریه می نویسد همه این القاب تا اندازه ای درست است: او مانند شیطانی دم دار، هنگام دویدن با توپ پیچ و تاب می خورد، مثل کک گیر انداختنش دشوار است و سرعت بالای او یادآور صحنه هایی کارتونی است.

آبزرور مسی را درکنار کریستیانو رونالدو و سسک فابرگاس، وارث آن مشخصه هایی می داند که در نسل گذشته، زیدان، رونالدو و رونالدینیو بعنوان بهترین بازیکنان جهان، آنها را در خود داشتند.

خجالتی و آرام

جان کارلین می نویسد خارج از زمین مسابقه، مسی با لبهایی نازک، و صورتی کم رنگ فردی کاملا عادی است که تنها حجم شانه هایش نشان می دهد که او در تمرینات با وزنه سختی غیر معمولی را تحمل می کند.

"در اتاقی بی نام و نشان در داخل ساختمان ورزشگاه نیوکمپ، مسی با پیراهن زرد آستین کوتاه، شلوار جین و کفش دو سفید، بدون هیچ خالکوبی یا گوشواره، با موهایی که دست آرایشگر به آن نخورده، او دقیقا نقطه مقابل دیوید بکهام بود. خارج زمین او تنها بچه ای است از روساریو، یک شهر صنعتی بی زرق و برق در 200 مایلی شمال شرق بوئنوس آیرس."

لیونل مسی که از سه سالگی صبح، بعد از ظهر و شب، داخل و خارج خانه فوتبال بازی می کرد، می گوید: "هنوز هم داخل خانه بازی می کنم. باید همه جا توپ نزدیکم باشد. باید بتوانم لمسش کنم."

بجز علاقه به توپ؟ "از خود گذشتگی."

جان کارلین می پرسد: "کدام از خود گذشتگی، وقتی که پول عظیمی برای انجام دادن آنچه که به آن علاقه داری می گیری؟"

مسی پاسخ می دهد: "وقتی 13 ساله بودم آرژانتین، دوستانم و خانواده ام را ترک کردم و به بارسلونا آمدم. هرچند پدر و مادرم همراهم بودند اما در آن سن ساده نبود."

مهاجرت اجباری

	مسی در سال 2006 عنوان بهترین بازیکن حرفه ای جوان سال را کسب کرد

آبزرور یادآور می شود که این مهاجرت، بخاطر وضعیت جسمانی لیونل مسی اجباری بود و اگر بخاطر هورمون های رشدی که باشگاه بارسلونا هزینه آنرا پرداخت نبود، او اکنون کوتاه تر از 170 سانتی متر قد داشت و نحیف تر بود.

نویسنده از سال 2000، زمانی می نویسد که مسی برای اولین بار پا در زمین تمرین جوانان بارسلونا گذاشت.

"او در 13 سالگی جثه یک بچه 10 ساله را داشت، اما استعدادی فوق العاده داشت و به لطف تزریق روزانه هورمون رشد و سخت کوشی خود توانست رشد کند."

جثه او به اندازه ای قابل قبول رشد کرد و با پیشرفتی سریع، در 16 سالگی برای اولین بار بعنوان بازیکن ذخیره برای تیم اصلی بارسلونا بازی کرد.

برنامه استعداد پروری بارسلونا

آبزرور از مسی نقل می کند: "برنامه پرورش جوانان در بارسلونا یکی از بهترین ها در جهان است."

او درباره رمز موفقیت برنامه ای که به پیدایش بازیکنانی چون سسک فابرگاس، زابی (هرناندز) و آندرس اینیستا کمک کرد می گوید: "آنها به کودکان بردن را آموزش نمی دهند، بلکه امکان رشد دادن قابلیتها و مهارتها را فراهم می کنند."

"به همین دلیل برخلاف آرژانتین که تمرینات فیزیکی تر بود، در بارسا ما هر روز تمرینات با توپ داشتیم. من به ندرت بدون توپ دویدم. به وضوح هدف تمرینات پرورش مهارتها بود."

این سرمایه گذاری در مسابقات دوستانه قبل از فصل 2004 نتیجه داد.

لیونل مسی در سن 17 سالگی در یک دیدار دوستانه مقابل یوونتوس در نیوکمپ، بعنوان بازیکن فیکس بازی را آغاز کرد.

او با غرور به آبزرور می گوید: "آن روزی بود که مردم من را شناختند."

جان کارلین که از طرف نشریه آبزرور با مسی گفتگو کرده، یاد آوری می کند که فابیو کاپلو، مربی وقت یوونتوس پس از مسابقه پرسید: "این شیطان از کجا پیدایش شد؟"

تقلید از مارادونا؟

	مارادونا مسی را "جانشین" خود خوانده بود

آبزرور در مقایسه بازیکنان سرشناس فوتبال جهان می نویسد دیوید بکهام بطور طبیعی بدنی آماده دارد و با پشتکار و تمرین توانست مهارتهای خود را تقویت کند. رونالدینیو هم بازیکن برجسته ای است اما در ذهن خود، مجموعه ای از حرکات پشت سر هم را، پیش از اجرا، مرور می کند.

اما جان کارلین در توصیف لیونل مسی می نویسد: "او مادرزاد فوتبالیست است؛ نابغه این بازی، سریع و صاحب استعدادی بی مانند در هنر شکست دادن رقیب."

مسی که بازی و حرکاتش در برخی محافل فوتبال به مارادونا، ستاره فوتبال آرژانتین تشبیه می شود، خود می گوید: "من بازی هایم را در تلویزیون تماشا نمی کنم. می گویند باید بازی خودت را بهتر کنی و اشتباهاتت را بر طرف کنی، اما من [بازی تماشا] نمی کنم."

"من سعی نمی کنم کارهای کسی را تقلید کنم. من هر جور که دلم می خواهد بازی می کنم."

آبزرور با استناد به این گفته می نویسد: "شاید به همین دلیل باشد که گاهی هم تیمی های او نیز به اندازه حریف ها، از حرکات او سر در گم می شوند."

تیری آنری، بازیکن سرشناس فرانسوی یکبار اذعان کرد که در هنگام بازی کردن با مسی باید مراقب بود که به تماشاچی تبدیل نشد: "کاری که او می کند آنقدر باورنکردنی است که در حین مسابقه باید حواستان باشد که نایستید و کارهای او را تماشا کنید."

اما نویسنده آبزرور معتقد است زندگی این بازیکن، که از خانواده ای ساده بر آمده، مانند مارادونا تحت تاثیر پول و شهرت از هم پاشیده نخواهد شد.

بازهم پیشرفت؟

	لیونل مسی در سال 2007، در رای گیری برای انتخاب بهترین بازیکن فوتبال سال، پس از کاکا بیشترین رای را کسب کرد

رونالدینیو پیش از اعلام نام بهترین بازیکن سال 2007 جهان گفته بود که اگر حق رای داشت، این رای به مسی تعلق می گرفت.

آبزرور تاکید می کند که سیر تکاملی مسی به طرز شگفت انگیزی سریع بوده است و نه تنها در 12 ماه گذشته نام خود را بیش از یک گل ساز، بعنوان یک گل زن بر سر زبانها انداخت، بلکه در کنار توانایی منحصر به فرد او در دریبل کردن، سرعت انتقال بالا و دید را نیز باید اضافه کرد که از عوامل موفقیت رونالدینیو نیز بوده است.

اما مسی به این نشریه می گوید: "هنوز جا برای پیشرفت زیاد است. مثلا اینکه بتوانم با هر دو پا به خوبی هم شوت بزنم. هنوز پای راستم کار دارد. ضمن اینکه یاد گرفتن اینکه مثل رونالدینیو ضربه آزاد بزنم هم بد نیست."

لیونل مسی در نهایت درباره تبدیل شدن به بهترین بازیکن جهان می گوید: "خوب... خوب می شود، اما تمام توجه من معطوف به این مسئله نیست. بیش از هر چیز من از بخت و اقبال خودم راضی هستم. هر روز خدا را بخاطر چیزهایی که دارم شکر می کنم و بخاطر شانسی که برای بازی کردن در کنار این هم تیمی های عالی خودم در بارسلونا و تیم ملی آرژانتین دارم."

جان کاریلن در انتها می نویسد: "مسی می تواند مطمئن باشد که هم تیمی های او هم، بخصوص درباره خود او، همین احساس را دارند."