آقای متکی در ابتدای مقاله خود به گزارشی از لرد کرزن، وزیر خارجه محافظه کار بریتانیا در سال 1892، اشاره کرده که گفته است ایران می تواند بزرگترین سد در برابر بی نظمی در منطقه باشد، اما این کشور "اگر راه آهن نداشته باشد، هیچ است."
آقای متکی می نویسد در حال حاضر نیز اگر ایران "امنیت و تنوع انرژی" نداشته باشد، ثبات اقتصادی نخواهد داشت. به نوشته او "خطی از بی ثباتی و بحران از دهلی تا استانبول کشیده شده" و ایران تنها نقطه ای است که می تواند این گرفتاری ها را رفع کند - "گرفتاری هایی که قدرت های غربی با نپذیرفتن مسئولیت های بین المللی شان به وجود آورده اند."
آقای متکی در ادامه مقاله خود آورده است وقتی سیاست خارجی غرب را منافع شخصی تعیین می کند، گفتار دموکراتیک غرب مورد پذیرش کسی قرار نمی گیرد. او از عملکرد غرب در نپذیرفتن نتایج انتخابات دموکراتیک در الجزایر و فلسطین به عنوان نمونه هایی یاد می کند که رفتار غرب با گفتار دموکراتیک آن مغایر بوده است.
آقای متکی می نویسد: "در ایران ما تلاش می کنیم که از استقلالمان دفاع کنیم، به نیازهای جوانانمان پاسخ دهیم، جامعه مان را توسعه دهیم، و کشتی خاورمیانه را در این آبهای متلاطم به ساحل سلامت رهنمون شویم. با این حال مشکل عاجل فعلی ایران، نیاز به امنیت و تنوع انرژی است."
به نوشته آقای متکی در آخرین هفته های سال 2007، انتشار گزارش مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی و برآورد اطلاعاتی ملی آمریکا روشن کرد که فعالیت های هسته ای ایران هیچ ربطی به برنامه های نظامی ندارد.
آقای متکی در ادامه می نویسد: "ما باید بدون پیش شرط با ایران مذاکره کنیم، و سعی کنیم پیشنهادهای سازنده ارائه دهیم. ایران نشان داده که کشور مسئولی است. ایران نشان داده که کشوری قابل پیش بینی است. ایران به قوانین بین المللی احترام می گذارد و می کوشد نقش خود را در جلوگیری از بالا گرفتن بحران منطقه ای ایفا کند. بحرانی که نتیجه قاچاق مواد مخدر، افراطی گری و گسترش سلاح های کشتار جمعی است."
به نوشته آقای متکی همکاری تهران با آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان دهنده صداقت برنامه هسته ای ایران است: "ما نمی توانیم برخورد تبعیض آمیزی را که با آن مواجهیم، تحمل کنیم. همه اعضای جامعه جهانی باید به معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای بپیوندند، نه فقط تعداد اندکی."
منوچهر متکی در پایان مقاله خود در روزنامه گاردین می نویسد: "تهدید و پرخاش کافی است. بگذاریم این شیوه های منسوخ به تاریخ بپیوندند. ایران باید، بدون پیش داوری، در راه تلاش برای دستیابی به دانش و توان هسته ای صلح آمیز برای نسل های آینده حمایت شود."
|