این پژوهش که ۲۰ هزار تن در آن شرکت کردند نشان داد افرادی که این موارد را رعایت نکنند، امکان مرگشان نسبت به دیگران چهار برابر بیشتر است.
نتایج به دست آمده در همه موارد، صرفنظر از وضعیت مالی یا میزان چاق بودن افراد، صدق می کرد.
این پژوهش بین سال های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶ توسط دانشگاه کمبریج و "شورای پژوهش های پزشکی" در شهر نورفولک انگلستان انجام شد.
سن شرکت کنندگان در این تحقیق ۴۵ تا ۷۹ سال بود. این افراد از طبقات اجتماعی مختلف و بیشتر آنها سفیدپوست بودند، و تا حدی که خودشان اطلاع داشتند در هنگام شرکت در این تحقیق به سرطان یا بیماری های قلبی مبتلا نبودند.
برای هر یک از این موارد یک امتیاز به افراد داده شد: سیگاری نبودن، نوشیدن الکل بین یک تا ۱۴ واحد در هفته (معادل نیم لیوان تا هفت لیوان شراب)، خوردن پنج وعده میوه یا سبزیجات در روز و همچنین تحرک داشتن. منظور از تحرک، این بود که فرد شغلی داشته باشد که انجام آن به تحرک نیاز ندارد ولی در عوض روزانه نیم ساعت ورزش کند؛ یا اینکه فرد شغلی داشته باشد که انجام آن به تحرک نیاز داشته باشد مثل پرستاری یا لوله کشی.
محققان دریافتند آنهایی که چهار امتیاز داشتند احتمال مرگشان - در طول مدت تحقیق - به طرز قابل توجهی کمتر بود. همچنین، معلوم شد خطر مردن یک فرد ۶۰ ساله با امتیاز صفر، برابر با یک فرد ۷۴ ساله با چهار امتیاز است.
"کی-تی کاو"، سرپرست گروه پژوهشگران، می گوید: "قبلا هم می دانستیم که سیگار نکشیدن و ورزش کردن روی طول عمر تاثیر گذار است ولی این نخستین بار است که همه این موارد را یکجا بررسی کرده ایم."
او افزود: "ما همچنین دریافتیم که طبقه اجتماعی و شاخص وزن بدن - بی ام آی - نقشی در این زمینه ندارد".
بیشترین تاثیر چهار عامل بالا، در مورد بیماری های قلب و عروق نشان داده شد، به طوری که افرادی که امتیازشان صفر بود، پنج برابر نسبت به کسانی که امتیازشان چهار بود، با خطر مرگ مواجه بودند. در عین حال ارتباطی هم بین امتیاز افراد و مرگ ناشی از بیماری سرطان وجود داشت.
هر چند در تجزیه و تحلیل های اصلی تحقیق، از افراد مبتلا به بیماری های شناخته شده نامی برده نمی شود، ولی پژوهشگران دریافتند کسانی که به بیماری های جدی مبتلا بودند، در صورتی که امتیاز بیشتری به دست می آوردند، وضعیتشان بهتر می شد.
فعالان حوزه بهداشت و سلامت، از نتایج این تحقیق استقبال کرده اند.