بعد از بازى دو تیم استقلال و صنعتنفت آبادان، فیروز کریمى سرمربى استقلالتهران چند نفر از یاران تیمش را در زمین نگه داشت و از آنها خواست که دور زمین بدوند. برخى از دوستان با تحسین به این حرکت مدیریتى فیروز کریمى نگاه کرده و ادعا کردند با ادامه چنین حرکاتی، استقلال در آینده نزدیک موفق مىشود. امیر حاجرضایى از کارشناسان فوتبال در مورد حرکتى که فیروز کریمى انجام داد گفت: این حرکت بیشتر از آنکه تنبیه باشد تحقیر یاران تیم فوتبال استقلال است. حرف امیر حاجرضایى برایمان حرف دلنشینى بود چرا که ما هم بلافاصله یادمان افتاد که مسائل تربیتی، تفهیمى است نه تحمیلی، مدیریت فوتبال، نظامى توأم از نظام تربیتى و سیستم مدیریتى مبتنى بر تشویق و تنبیه است. آموزههاى فوتبال فقط در بحث این ورزش مطرح مىشود. بازیکن فوتبال با آن روحیات حساس، ضربهپذیر است و نه با این تحقیر جناب فیروز کریمى تنبیه مىشود و نه با برخورد فیزیکى و زشت اکبر میثاقیان! آن چند صد نفرى که در ایران مدرک مربیگرىA را دریافت داشتهاند خوب مىدانند که در این کلاسها، از مربى تیم درخواست مىشود بعد از هر بازى صرفنظر از هر نتیجهای، بازیکنان را به سرعت به سوى رختکن منتقل کرده و یک روز بعد هر چه مىخواهند به بازیکنان بگویند و هر تنبیهاى که مىخواهند در موردشان اعمال کنند. البته شاید مشکل از فیروز کریمى نیست، مشکل از این است که او تا به حال مدرک A مربیگرى را در فوتبال نداشته و این دوره را ندیده به همین خاطر است که بازیکنان را به این شکل تحقیرآمیز تهدید مىکند و با آنها مقابل رختکن تیم خود دست به یقه مىشود. نه اینکه تصور شود دنبال فرصتى بودهایم تا با فیروز کریمى تسویه حساب کنیم؛ نه، اما آیا واقعاً با مراجعه به ضمیرآگاه خودمان، فارغ از تعصبات و حساسیتها، کارى که کریمى بعد از بازى کرده و علم فوتبال مىگوید غلط است را تنها به این دلیل باید درست بدانیم که کریمى آن را انجام داده است؟
|
|
|
|
|