در فرهنگهای مختلف نیز از یونانیان باستان گرفته تا سرخ پوستان آمریکا، مواد آدامس مانند مختلفی از رزینها و سایر پسماندههای درختان، علفها و سایر گیاهان ساخته می شد.
پارافین هم یک پایه آدامس رایج دیگر بود، گرچه نمی توان آن را تا زمانی که در دهان گرم و مرطوب شود، جوید.
سابقه آدامسهای امروزی به دهه 1860 میلادی باز می گردد، هنگامی که مادهای به نام چیکل (chicle) تولید شد. چیکل در اصل به عنوان یک ماده لاستیکی از مکزیک وارد شده بود که از یک درخت همیشه سبز گرمسیری به نام Manilkara chicle استخراج شده بود، به همان طریق که "لاتکس" از درخت کائوچو گرفته می شود.
صمغ چیکل به خاطر نرم تر بودن و نگه داشتن طولانی مدت تر رایحه، به تدریج نسبت به سایر رزینها در تهیه آدامسها رواج بیشتری پیدا کرد.
اکنون اغلب آدامسها از پایههای صناعی ساخته می شوند، چرا که ارزان تر و در دسترس تر هستند.
شهنی شاهسوند - ایران - تهران |
آدامس هایی که توی ایران موجود میباشد همه شان تقلبی میباشد همین آدامس پی کی اولش خیلی خوب بود بعد کم کم انواع تقلبی آن وارد بازار ایران شد متاسفانه در ایران هر چه وارد میشود بلافاصله بعد از چند ماه تقلبی آن نیز وارد کشور می شود |
سهشنبه 22 آبان 1386 |
|
علیرضا - ایران - تهران |
خیلی کوتاه ولی درعین حال مفید |
سهشنبه 22 آبان 1386 |
|
عادل - المان - دورتموند |
با عرض سلام خواستم بدونم که ایا ادامسها متوانند مضر باشند.متشکرم |
سهشنبه 22 آبان 1386 |
|