دیشب اتفاقا برنامه "ماه عسل" را دیدم. و علیرغم اینکه از مجری بازیگر و چاپلوس برنامه به شدت بدم می آمد، برنامه را تا انتها دنبال کردم. میهمان برنامه دکتری بود که تازه شیعه شده بود. و قبل از این یک سنی وهابی بود. در میان برنامه جا به جا دهانم از واژه های مجری باز می ماند. خیلی منتظر عکس العمل های مختلف نسبت به این برنامه بودم. تا امروز صبح شنیدم که ظاهرا عده ای اعتراض کرده اند و اتفاقات بدی هم در مناطق سنی نشین ما به وقوع پیوسته است.
فکر کردم این کار چه نفعی به حال ما مسلمانان داشت؟ مجری برنامه به صراحت به میهمان می گفت "شما تا دیروز دشمن ما بودید و امروز از دوستان ما هستید". آیا به راستی دشمنان ما جزو مسلمانانند. آیا فراموش کرده ایم که دشمنان واقعی اسلام و مسلمین خودشان مشغول تفرقه اندازی بین صفوف مسلمین هستند و دیگر نیازی به تحریکاتی از این دست نیست؟
چرا فراموش کرده ایم که حتی حضرت امام برای وحدت مسلمین در حج منع کرده بودند شیعه ها از مهر استفاده کنند؟ فراموش کرده ایم که - هرچند خیلی سخت - اما در مکه و مدینه در بسیاری از موارد ما احترام دیگر مسلمانان را داشته ایم.
این برنامه آبی بود بر آسیاب دشمنان ما. اینقدر آشش هم شور بود که در بعضی موارد آن بنده خدای تازه شیعه شده، علیرغم خلوصش بخاطر تازگی در مذهب، از جواب دادن به پرسش های مجری باز می ماند.
مقام امام اول ما شیعیان بسیار بالاست، ولی من باور نمی کنم هم او در شب شهادتش به این تفرقه افکنی راضی بوده باشد. در صدا و سیمای جمهوری اسلامی دیروز رسما به بخش وسیعی از مسلمانان توهین شد. من هم قبول دارم بخش بزرگی از حقیقت شاید،بر این برادران و خواهران ایمانی مکشوف نباشد، اما فراموش نکنیم شیعیان در بین مسلمانان اقلیت هستند و با این بداخلاقی ها نمی توانند داعیه دار ولایت پذیری علوی باشند.فراموش نکنیم که ما هم شیعه شناسنامه ای هستیم. فراموش نکنیم که شاید اگر زادگاه بسیاری از ما غیر از ایران بود شاید دین دیگری داشتیم. فراموش نکنیم که علی و گفته هایش امروز در جامعه ما بسیار مهجور است. پس بیش از این مهجورش نگردانیم!
منبع : بر ساحل سلامت