پاسخ های وزیر خارجه بریتانیا به پرسش های شما

پاسخ های وزیر خارجه بریتانیا به پرسش های شما

دیوید میلیبند، وزیر خارجه بریتانیا، روز پنجشنبه مهمان رادیوی انگلیسی زبان سرویس جهانی بی بی سی بود. او در این مصاحبه که در محل وزارت خارجه بریتانیا برگزار شد، به سئوالات مخاطبان بخش های مختلف بی بی سی از جمله خوانندگان وبسایت فارسی پاسخ داد. مهمترین پرسش های رسیده مربوط به پرونده هسته ای ایران و همچنین سیاست بریتانیا در قبال مسائل حقوق بشر در ایران بود که با وزیر خارجه بریتانیا مطرح شد. ضمن سپاسگزاری از همه کسانی که سئوالات خود را برای صفحه صدای شما فرستادند، از خوانندگانی که موفق به مطرح کردن پرسشهایشان با آقای میلیبند نشدیم، پوزش می خواهیم. تعداد پرسش ها بسیار زیاد بود و سعی کردیم پرسش های انتخاب شده برایندی از مجموعه سئوالات دریافت شده باشد:

سعید از تهران پرسیده بود: چرا با اینکه تقریبا تمامی ابهامات در رابطه با امور هسته ای ایران حل شده و آقای البرادعی نیز همین را می گوید، مواضع غرب درقبال ایران سخت تر شده است؟ آیا شما چیزهایی می دانید که بازرسان آژانس از آنها اطلاعی ندارند؟

من می دانم که شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکنون دو قطعنامه تصویب کرده که در آنها از ایران خواسته شده غنی سازی اورانیوم را متوقف کند و این دو قطعنامه اجرا نشده است. این وظیفه آژانس بین المللی انرژی اتمی است که مصوبات سازمان ملل متحد را پیگیری کند و این چیزی است که ما نیز بر آن مصمم هستیم.

رضا از قم پرسیده آیا راهی برای بازگشت به مذاکره با ایران هست؟

واضح است که گفتگو، بسیار مهم است ولی آنچه گفته می شود باید به عمل منجر شود و این خواسته جامعه جهانی است. ایران کشوری سربلند و شایسته احترام از سوی جامعه جهانی است ولی تنها در صورتی می تواند در جامعه جهانی مورد احترام باشد که به مسئولیت های خود عمل کند و همزمان به حقوق خود دست یابد. این یک اصل ساده است که ما به آن پایبندیم.

من باز هم خطاب به مردم ایران تکرار می کنم: به آنچه که من می گویم دقت کنید، نه به آنچه که نمی گویم... و آنچه که می گویم این است که صد در صد تلاش ما بر این است که یک راه حل دیپلماتیک برای این مساله بسیار جدی پیدا کنیم. من روی همین حرف هستم. چرا که راه حل درست، قرار دادن دیپلماسی به عنوان محور تلاشهایمان است.

امیر از تهران: به نظر شما در صورت عدم تعلیق از جانب ایران آیا غرب به ایران حمله خواهد کرد؟

من فکر می کنم موضوع این است که همه ما مصمم هستیم تا برای این مساله مهم یک راه حل دیپلماتیک پیدا کنیم. من بارها گفته ام که به این موضوع پایبندیم. ایران می تواند یک عضو سربلند و مورد احترام در جامعه جهانی باشد ولی تا زمانی که قوانین بازی را رعایت کند و ما بسیار روشن گفته ایم که وضع تحریم ها علیه ایران به خاطر اجرا نکردن مصوبات شورای امنیت عملی به جاست، ولی به همان اندازه به جاست که یک پیشنهاد جذاب برای ایران داشته باشیم چون مردم ایران نمی خواهند با غرب در نزاع باشند؛ مردم ایران می خواهند از زندگی شان بهره کامل ببرند و ما هم می خواهیم در این امر سهیم باشیم. ما می خواهیم ایران نقش مسئولانه ای در منطقه داشته باشد.

خیلی از خوانندگان سایت فارسی بی بی سی پرسیده اند که بالاخره مساله حمله نظامی در کجای سیاست شما قرار دارد؟

من باز هم خطاب به مردم ایران تکرار می کنم: به آنچه که من می گویم دقت کنید، نه به آنچه که نمی گویم... و آنچه که می گویم این است که صد در صد تلاش ما بر این است که یک راه حل دیپلماتیک برای این مساله بسیار جدی پیدا کنیم. من روی همین حرف هستم. چرا که راه حل درست، قرار دادن دیپلماسی به عنوان محور تلاشهایمان است.

بابک از تهران پرسیده آیا برای شما مساله حقوق بشر در ایران به اندازه مساله هسته ای اهمیت دارد؟

من می توانم به این خواننده شما کاملا اطمینان دهم که ما به مساله حقوق بشر هم توجه می کنیم. اگر او در اینترنت گزارشی را که بریتانیا درباره ایران چاپ کرده بخواند و همچنین با توجه به اینکه (اعضای) کمیته امور خارجه مجلس عوام بریتانیا قرار است به ایران سفری کند (پی می برد که) ما نقض حقوق بشر را نیز بسیار جدی می گیریم و به آن توجه کرده ایم.

نیما از تهران: چرا در چند ماه اخیر سفارت بریتانیا در تهران برای شهروندان ایرانی برای صدور ویزا به شدت سختگیری می‌کند. پاسخ درخواست ویزا تا پیش از این 24 ساعت طول می‌کشید اما در حال حاضر حداقل دو هفته و در مواردی تا دو ماه بررسی می‌کنند و حتی با وجود مدارک کافی جواب رد می‌دهند؟ ایشان به عنوان وزیر خارجه بریتانیا بگویند که چه تغییری در سیاست‌ها به وجود آمده که منجر به صرف این همه زمان برای شهروندان ایرانی شده است. این مشکل حتی دامنگیر روزنامه‌نگاران ایرانی که قصد سفرهای کوتاه‌مدت چند هفته‌ای برای شرکت در سمینار را دارند، شده است.

یکی از چیزهای خوب بحث هایی نظیر این، آن است که می شود از مسائلی که درباره آنها آگاهی وجود نداشته، مطلع شد.... مطمئنا هدف من این است که روند صدور ویزا کارآمد و سریع باشد. من در مورد وضعیت صدور ویزا تحقیق می کنم و شاید پیام کوتاهی در سایت بی بی سی یا جایی دیگر در این باره منتشر کنم. ولی قطعا تصمیمی درمورد طولانی شدن روند صدور ویزا نبوده است.

امیر از کوآلالامپور پرسیده که در صورت تحریم علیه ایران آیا به فشاری مضاعفی که بر مردم ایران وارد می شود فکر کرده اید؟

من فکر می کنم که آنچه مردم ایران می خواهند آشتی و مصالحه دولت با همسایگان است که این امر اغلب روی نداده است. اراده جامعه بین الملل این است که ایران نقشی مبتنی بر احترام داشته باشد و در عین حال از موقعیت خود سوء استفاده نکند. ما هم به دنبال همین هستیم.

ما باید توازنی در این مورد پیدا کنیم ولی سرپیچی حکومت ایران از قطعنامه های شورای امنیت و خواسته جامعه جهانی موضوعی بسیار جدی است. تصمیم های اقتصادی خود دولت ایران به مردم صدمه وارد می آورد مثلا مشکلات مربوط به سوخت... که مربوط به تحریم اقتصادی نبوده است. در ایران همین حالا هم مشکلات اقتصادی وجود دارد... اخیرا رییس بانک مرکزی استعفا داد. من فکر می کنم که آنچه مردم ایران می خواهند آشتی و مصالحه دولت با همسایگان است که این امر اغلب روی نداده است. اراده جامعه بین الملل این است که ایران نقشی مبتنی بر احترام داشته باشد و در عین حال از موقعیت خود سوء استفاده نکند. ما هم به دنبال همین هستیم.

"تیم" از مخاطبان سرویس جهانی: آیا بریتانیا در سیاست خارجی خود ادعا دارد که اخلاق را رعایت می کند؟ اگر چنین است چطور می تواند ایران را به خاطر نقض قطعنامه های شورای امنیت تهدید کند ولی نقض قطعنامه ها را از سوی اسرائیل نادیده می گیرد؟

ما قویا متعهدیم که تابع ارزش های مربوط به آزادی فردی و عدالت اجتماعی باشیم و این موضوع جزیی از سیاست ماست، در مورد احترام به همه قطعنامه های سازمان ملل هم همین تعهد وجود دارد. در مورد ایران می گوییم باید از قطعنامه ها پیروی کند چون کار درست همین است. در مورد خاورمیانه هم همین طور است. اکنون چهل سال از تصویب قطعنامه 242 در سال 1967 می گذرد. این قطعنامه و قطعنامه های پس از آن اساس و پارامترهایی برای صلح ارائه دادند و مهم است که همه این قطعنامه ها اجرا شوند.

خیلی ها می پرسند چرا شما در پی اجرای یک قطعنامه هستید ولی از بقیه قطعنامه ها چشم پوشی می کنید؟

این گفته اشتباه است که ما به سایر قطعنامه های سازمان ملل توجه نمی کنیم. ما تلاش می کنیم تا خواسته جامعه بین الملل به نحو احسن اجرا شود.

"پت" از شنوندگان سرویس جهانی بی بی سی: چطور است که بریتانیا با بسیاری از دولت های دیکتاتور جهان دوست است، مثل رییس جمهور ازبکستان، ولی ادعا می کند که مدافع حقوق بشر و دمکراسی است؟

البته با توجه به بحثی که درباره نحوه برخورد بریتانیا با زیمبابوه در مورد اجلاس اتحادیه اروپا درباره آفریقا داشتیم (شرکت نکردن بریتانیا در این اجلاس در صورت حضور زیمباوه در آن)، مطرح کردن دوستی ما با دیکتاتورها، به نظر طنزآمیز می رسد. برداشت من از سیاست خارجی بریتانیا به طور حتم این نیست. فکر می کنم بیشتر حکومت های دیکتاتوری نظرشان این باشد که فشار زیادی از طرف بریتانیا به آنها وارد می شود. من متاسفم که "پت" این نکته را قبول ندارد.

"مایکل هالپرن": آقای وزیر، شما چطور می توانید فروش تسلیحاتی مانند بمب های خوشه ای را به اسرائیل توجیه کنید که بسیاری از غیرنظامیان از جمله کودکان را به کشتن داده است؟

ما متعهد به منع بمب های خوشه ای هستیم و من از نزدیک در زمینه دستیابی به معاهده ای درباره ممنوعیت سلاح های غیرمتعارف کار می کنم. من احساساتی را که در این زمینه برانگیخته شده کاملا می فهمم ولی همانطور که گفتم قدم های روشنی در این زمینه برداشته ایم.

"اون" پرسیده: چرا بریتانیا دومین فروشنده اسلحه در دنیاست. این بیشتر شبیه جوک است که ما دعوت به صلح و سازش می کنیم ولی از سوی دیگر برای دیکتاتورهای دنیا مانند عربستان سعودی اسلحه می فرستیم؟

نحوه کنترل و اداره تجارت اسلحه به روشنی در شرایط مربوط به صادرات که توسط پارلمان و دولت بریتانیا وضع شده، مشخص است. این شرایط بسیار روشن و سختگیرانه است، در واقع سختگیرانه ترین مقررات در اروپاست. ما از حمایت معاهده های مربوط به تجارت اسلحه نیز برخورداریم.

پرسش های مخاطبان افغان

عبدالحکیم صمیم از هلمند: وقتی که بریتانیایی ها نیروهای خود را به جنوب افغانستان فرستادند، مردم محل خوشحال شدند به امید اینکه وضعیت امنیتی و روند بازسازی بهتر می شود، ولی چنین نشد.

من اواخر ماه ژوئیه در هلمند بودم و با رهبران محلی دیدار کردم. موقعیت بسیار دشواری در آنجا حاکم است: هم افغان ها و هم نیروهای بریتانیا دائما در معرض حمله بقایای تروریست ها هستند. من در آنجا شنیدم که یک عزم مشترک در آنجا برای ایجاد یک رهبری افغان در هلمند وجود دارد. البته نمی گوییم که این کار مشکل نیست ولی نیروهای بریتانیایی تلاش می کنند از دیپلمات ها و نیروهای امدادی و همچنین افغان های شجاع حمایت کنند تا جامعه خود را بسازند و ما نمی توانیم از دستاوردهای خود به عقب بازگردیم و من فکر می کنم دست آوردهایی وجود داشته است.

عطالله فرید از ولایت کنر پرسیده است که طالبان در افغانستان از سوی پاکستان حمایت می شوند. چرا بریتانیا فشار کافی روی پاکستان نمی گذارد تا از نفوذ این نیروها به افغانستان جلوگیری کند؟

من این موضوع را با وزیر خارجه پاکستان در میان گذاشته ام. مقامات ارشد پاکستان گفته اند که "ما هم مثل شما از تروریسم درعذابیم، این کار بسیار سخت است. مرز پاکستان با افغانستان دو هزار و ششصد مایل است. و ما نیاز به همکاری در هر دو سوی مرز داریم". من هم با گفته های آنان موافقم.

میر عربشا چمتوف: در حالی که بریتانیا سردمدار مبارزه علیه کشت خشخاش و تجارت غیرقانونی مواد مخدر در افغانستان است، مواد مخدر در حال گسترش است. شما می پذیرید که بریتانیا در این ماموریت خود شکست خورده است؟

من فکر می کنم تصاویر متفاوتی در این زمینه می توان ارائه داد. در حال حاضر سیزده ولایت افغانستان عاری از خشخاش است ولی در ولایت هلمند تولید خشخاش افزایش زیادی داشته است. یک استراتژی ملی در مورد مبارزه با مواد مخدر در افغانستان وجود دارد که توسط دولت افغانستان تهیه شده، نه بریتانیا. ولی نیروهای بریتانیایی از آن طرح به شدت حمایت می کنند... فکر می کنم در مجموع موفقیت هایی بوده ولی چالش هایی هم وجود داشته است.

لعل محمد از کابل: بریتانیا کی قرار است نیروهای خود را از افغانستان خارج کند؟ تا شما در جنوب افغانستان باشید امنیت نخواهد آمد.

این زاویه جالبی است. نیروها به دعوت دولت افغانستان در آن کشور هستند. و مقامات دولت افغانستان به من گفتند که که اگر نیروها نبودند وضعیت بدتر می بود. البته ارتش افغانستان بیش از چهل هزار نیرو دارد. و به محض اینکه بتوانیم ارتش افغانستان را تقویت کنیم تا خود امنیت را حفظ کند، می توانیم این کشور را ترک کنیم.