افغانستان با بیش از هفتاد درصد بی سواد

افغانستان با بیش از هفتاد درصد بی سواد

افغانستان نزدیک به سی سال جنگ را پشت سر گذاشته است

یک سخنگوی یونیسف به بی بی سی گفت که آمار این سازمان، میزان بی سوادی را در میان زنان افغان، تا هشتاد و شش درصد نشان می دهد.

نزدیک به سی سال جنگ در افغانستان، در کنار دیگر مشکلاتی که ایجاد کرد، به وضعیت آموزش و پرورش در این کشور نیز به شدت آسیب رساند.

بیشترین آسیب در این زمینه، در جریان سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی به آموزش و پرورش افغانستان وارد آمد، سالهایی که گروه طالبان بر افغانستان حاکمیت داشت، دختران و زنان از رفتن به مکتب محروم شدند.

هدف از پیش تعیین شده

با آغاز به کار دولت پس از طالبان در افغانستان، زمینه آموزش برای میلیونها دانش آموز افغان فراهم شد و وزارت معارف اعلام کرد که بیش از شش میلیون دانش آموز مشغول آموزش در مکاتب هستند.

روشن خدیوی، یک سخنگوی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می گوید هر سال به تعداد افراد با سواد در افغانستان افزوده می شود ولی با این همه، به گفته خانم خدیوی، به نظر نمی رسد یونیسف به هدفی که از قبل تا سال 2008 در زمینه بلند بردن سطح سواد در افغانستان تعیین کرده بود، برسد.

او می گوید: "براساس هدفی که یونیسف تعیین کرده بود، باید تا دسامبر سال ۲۰۰۸، شصت درصد مردم افغانستان با سواد باشند، اما اگر واقع بین باشیم، فکر نمی کنم یونسف بتواند تا این مدت، به هدف تعیین شده دست یابد."

خانم خدیوی افزود: "یونیسف تخمین می زند که هم اکنون هفتاد و یک درصد مردم افغانستان از سواد بی بهره هستند و میزان بی سوادی در میان زنان افغان تا هشتاد شش درصد می رسد."

به گفته خانم خدیوی، وضعیت در مناطق روستایی افغانستان به مراتب بدتر است و زمینه رفتن به مکتب برای کودکان افغان در این مناطق، خیلی اندک است.

'قطره در دریا'

'واقع بین'  براساس هدفی که یونیسف تعیین کرده بود، باید تا دسامبر سال ۲۰۰۸، شصت درصد مردم افغانستان با سواد باشند، اما اگر واقع بین باشیم، فکر نمی کنم یونیسف بتواند تا این مدت، به هدف تعیین شده دست یابد   روشن خدیوی، یک سخنگوی یونیسف

با این حال، سخنگوی یونیسف می گوید وضعیت رو به بهبود است و به گفته او، امیدواری وجود دارد که در آینده، افراد بیشتری در افغانستان از سواد بهره مند شوند.

براساس آماری که مرکز سواد آموزی کابل در اختیار قرار داده، ظرف نزدیک به شش سال گذشته، نزدیک به دوصد و هفتاد و شش هزار نفر در بیش از ده هزار مرکز سواد آموزی در افغانستان، با خواندن و نوشتن آشنا شده اند.

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) نیز آنگونه که خانم خدیوی می گوید، ظرف سال جاری به حدود سیزده هزار معلم آموزش داده است.

اما در افغانستان، کشوری که حدود بیست و شش میلیون نفوس دارد، این تلاشها، چون قطره ای در دریا می نماید.

هنوز مکاتب در افغانستان، با کمبود شدید میز، چوکی (صندلی) و اتاق درسی روبروست و در شماری از مکاتب، دانش آموزان در فضای باز درس می خوانند.

آنگونه که مقامات وزارت معارف افغانستان می گویند، هنوز برای بیش از ۵۰ درصد و در برخی ولایات برای حدود هشتاد درصد دانش آموزان، ابتدایی ترین امکانات و حتی ساختمان برای مکتب وجود ندارد. کمبود استاد و معلم مسلکی نیز از دیگر مشکلات اساسی در این زمینه است.

به گفته مقامات وزارت معارف افغانستان، در حال حاضر برای ۶ میلیون و دوصد هزار دانش آموز، حدود صد و هشتاد هزار معلم وجود دارد؛ یعنی برای هر ۴۰ دانش آموز، یک معلم که بیش از نیمی از این معلمان نیز غیر حرفه ای هستند.