چند سال پیش تئاتر موزیکال "اپرای جری اسپرینگر"، با زبان رکیکی که به کار گرفته بود، این قاعده را بهم زد.
برخی منتقدان گفتند نوع زبانی که در این موزیکال بکار گرفته شده و صحنه هایی که از جهنم در آن به نمایش گذاشته شد پا فراتر از نزاکت هنری و ادبی گذاشته و گروه های مختلف در اعتراض به محتوای "ضد مسیحی" این موزیکال در مقابل ساختمان محل نمایش تجمع کردند.
امشب (اول اوت)، موزیکالی با عنوان "جهاد" در لندن به نمایش در خواهد آمد. آیا باید منتظر واکنشی مشابه باشیم؟
زمان کنونی زمانی حساس برای مطرح کردن هرگونه انتقاد از اعتقادات مذهبی مردم است.
چاپ کاریکاتورهایی با موضوع پیامبر اسلام در روزنامه دانمارکی منجر به خشم بسیاری از مسلمانان جهان شد و اعطای لقب "شوالیه" به سلمان رشدی نیز بار دیگر تعدادی مسلمان را تهییج کرده که تهدید کنند برای انتقام از نویسنده "آیه های شیطانی" دست به خشونت خواهند زد.
به این ترتیب آیا زمان برای نمایش موزیکالی طنز درباره "جهاد" مناسب است؟
با این که هنوز این نمایش به اجرا در نیامده، معترضین آن را توهینی به قربانیان اقدامات تروریستی توصیف کرده اند.
جیمز لولر، تهیه کننده "موزیکال جهاد" می گوید این نوع طنز واکنشی درست به تروریسم است: "ما باید با تروریسم با طنز برخورد کنیم. طنز یکی از بهترین سلاح های بشریت علیه سرکوب است. سرکوب همواره باعث ترس بشر بوده."
شیخ صدیقی، از کمیته اقدام مسلمانان بریتانیا، می گوید طنزگویان مسئول هستند که بین افراط گری و خود دین تفاوت قائل شوند: "دین با تندروی مرتبط نیست. اگر غیر از این فکر کنیم از متعصبان و آنهایی که به نام دین دست به قتل و تروریسم می زنند، حمایت کرده ایم. مرتبط دانستن دین با افراط گرایی هجوگویی است."
اما مارکوس بریگ ستاک، طنزنویس، با این نقطه نظر موافق نیست: "اگر اقدامات افراط گرایان با اعتقادات دینی مرتبط نبود همه آنها را زندانی می کردند."
آقای بریگ ستاک همچنین با این گفته آقای صدیقی که مردم حق دارند از توهین در امان باشند، موافق نیست: "شاید قیافه، رفتار و حرفهای من برای شما توهین آمیز باشد اما این حق را ندارید که کنش های من را توهین آمیز تلقی کنید."
استدلال های این افراد هر چه که هست باید صبر کرد و دید تماشاچیان در مورد نمایش "موزیکال جهاد" چگونه قضاوت خواهند کرد.