فصل ویمبلدون آغاز شد

فصل ویمبلدون آغاز شد

رقابت های ویمبلدون آخرین تورنمنت فصل چهار هفته ای تنیس بر روی چمن است

مسابقات ویمبلدون در کنار جام های آزاد استرالیا، فرانسه و ایالات متحده یکی از چهار گرن اسلم یا تورنمنت های عمده جهان است که بیشترین امتیازات و بالاترین میزان جوایز نقدی را به بازیکنان اعطا می کنند. اما از آنجائی که ویمبلدون از همه آن ها قدیمی تر است شاید معتبرترین محسوب شود.

ویژگی ویمبلدون در آن است که آخرین تورنمنت فصل تنیس بر روی چمن است، فصلی که تنها چهار هفته طول می کشد و غیر از ویمبلدون، یک تورنمنت در آلمان و سه تورنمنت در انگلستان مسابقات دیگر آن هستند.

تنیس بر روی چمن به کلی با تنیس بر روی خاک رس یا زمین های آسفالت یا فرش پلاستیکی متفاوت است. بر روی چمن سرعت بلند شدن توپ از روی زمین بسیار بیشتر از زمین های دیگر است و از این رو بازیکنانی که سرویس‌های قویتر دارند و بیشتر در حوالی تور جایگیری می‌ کنند موفقتر هستند. در حالی که در زمین خاکی سرعت توپ کمتر است و بازیکنان بیشتر از پشت خط انتهای زمین توپ می زنند.

قهرمانان ناکام

از این رو قهرمانان نامدار ویمبلدون چون جان مک انرو، بوریس بکر، استفن ادبرگ، پیت سمپراس و قهرمان فعلی راجر فدرر با این که در دوره خود قهرمان تنیس جهان بودند نتوانسته اند در جام آزاد فرانسه، رولان گاروس، که روی خاک رس برگزار می شود موفق شوند. در مقابل قهرمانان رولان گاروس هم در ویمبلدون ناکام مانده اند، از جمله ایوان لندل، جیم کوریر و متز ویلاندر که انها هم زمانی قهرمان جهان بودند.

	بورگ سوئدی تنها بازیکنی بود که همزمان در ویمبلدون (چمن) و رولان گاروس (رس) به قهرمانی رسید

تنها بازیکنی که در آن واحد در هر دو تورنمنت موفق بود بیون بورگ سوئدی بود که شش بار پیاپی قهرمان ویمبلدون و پنج بار متوالی قهرمان جام آزاد فرانسه شد، اما در دو گرن اسلم دیگر موفقیتی نداشت. در سالهای نزدیک فقط آندره آغاسی توانسته که در هر چهار گرن اسلم قهرمان شود.

با این همه در سالهای اخیر مسوولان تور جهانی تنیس برای نزدیکتر شدن شرایط بازی بر روی چمن و خاک رس تدابیری اندیشیده اند و با بزرگتر کردن سایز راکتها و کمباد کردن توپها توانسته اند از سرعت توپ در چمن بکاهند و توانائی بازیکن برای برگرداندن سرویسها را بیشتر کنند.

به همین جهت است که بازیکنی چون راجر فدرر که متخصص زمین چمن است در رولان گاروس به فینال می رسد یا رافائل نادال که او را سلطان زمین خاکی می خوانند به فینال ویمبلدون راه پیدا می کند.

مدعیان امسال

اتفاقا در ویمبلدون امسال نیز رقابت اصلی برای قهرمانی در قسمت مردان بین فدرر سوئیسی و نادال اسپانیائی است. فدرر که در چهار سال گذشته قهرمان ویمبلدون شده و در مجموع صاحب ده جام گرن اسلم است، می خواهد ابتدا رکورد بورگ با ۶ قهرمانی و سپس رکورد سمپراس را که ۷ بار قهرمان شد را بشکند.

بخت های قهرمانی راجر فدرر - نفر اول جهان و قهرمان ویمبلدون 2003، 2004، 2005، 2006 رافائل نادال - نفر دوم جهان و قهرمان اوپن فرانسه 2005، 2006، 2007 اندی رادیک - نفر سوم جهان و فینالیست ویمبلدون 2004، 2005 ژوستین انن - نفر اول جهان و قهرمان اوپن فرانسه 2005، 2006، 2007 ماریا شاراپووا - نفر دوم جهان و قهرمان ویمبلدون 2004 آملی مارسمو - نفر چهارم جهان و قهرمان ویمبلدون 2006

نادال هم که در سه سال گذشته قهرمان جام آزاد فرانسه شده و یک بار هم به فینال ویمبلدون رسیده می خواهد بعد از بورگ و آغاسی اولین بازیکنی باشد که در هر دو گرن اسلم پیروز می شود. آخرین مسابقه بین فدرر و نادال در فینال رولان گاروس بود که با پیروزی قاطع نادال خاتمه یافت.

در میان ۱۲۸ بازیکنی که در قسمت انفرادی مردان ویمبلدون شرکت دارند، به غیر از فدرر و نادال، تنها اندی رادیک بازیکن آمریکائی و نفر سوم رده بندی جهانی است که بختی واقعی برای قهرمانی دارد. او که در یکی دو سال گذشته از جیمی کانرز قهرمان اسبق جهان و ویمبلدون به عنوان مربی استفاده می کند هفته گذشته در جام آرتوا در کوئینز کلاب لندن به پیروزی رسید و نشان داد که در آمادگی کامل به سر می برد. او در گذشته دو بار به فینال ویمبلدون رسیده که هر دو بار مغلوب فدرر شده است.

در قسمت زنان رقابت گسترده تر است. آملی مارسمو قهرمان فرانسوی سال قبل با اینکه در چند تورنمنت اخیرش آمادگی کافی از خود نشان نداده بخت زیادی برای پیروزی دارد. خواهران آمریکائی ویلیامز، سرینا و ونوس، و ماریا شاراپووا از روسیه همگی قهرمانان اسبقی هستند که در اوج آمادگی به سر می برند. به اینها باید ژوستین انان قهرمان بلژیکی جهان را افزود که سه سال پیاپی در رولان گاروس قهرمان شده و به شدت در پی کسب قهرمانی ویمبلدون است.

توت فرنگی و شامپاین

	توت فرنگی و شامپاین مخصوص ویمبلدون از عناصر ثابت این تورنمنت است

روزهای هفتم و هشتم ژوئیه قهرمانان مردان و زنان ویمبلدون مشخص می شوند. تا آن زمان علاقمندان تنیس که در لندن هستند دو هفته وقت دارند تا برای تماشای بازیکنان مورد علاقه خود و دیدن مسابقات سطح بالای تنیس جهان به ویمبلدون بروند، البته با پرداخت بهای گزاف بلیت زمینهای اصلی که بازیکنان بزرگ در آن بازی می کنند.

کسانی که توان پرداخت چنین مبالغی را ندارند اما علاقمند به تنیس هستند هم هر روز به ویمبلدون می روند. آنها بلیت ورودی به مجموعه را بسیار ناچیز است خریداری می کنند و یک روز خود را در یکی از زیباترین پارکها می گذرانند، اجازه نشستن در کنار ۱۸ زمین غیراصلی را دارند و بازی در زمینهای اصلی را بر روی پرده های عظیم ویدیوئی تماشا می کنند.

اضافه بر اینها تماشاچیان می توانند برای رفع خستگی و استراحت در چندین رستوران مجموعه بنشینند و توت فرنگی و شامپاین مخصوص ویمبلدون را نوش جان کنند و اگر شانس بیاورند امضائی هم از بازیکن محبوب خود بگیرند.